دانش آموختگانی که توسط اساتید خاص پرورش می یابند ویژگی های خاص و مشترکی پیدا می کنند و می تواند باعث اعتلای نام دانشگاه علوم پزشکی تهران شود.

آقای دکتر نظرتان را راجع به تأسیس دفتر دانش آموختگان در دنیا و دانشگاه علوم پزشکی تهران بفرمایید.
بسم الله الرحمن الرحیم. با عرض تشکر از شما که این گاهنامه را تهیه می کنید، دفتر دانش آموختگان در دنیا به خاطر این که یک پل ارتباطی بین دانشگاه های مختلف دنیا و فارغ التحصیلانشان شود و یک حس ناسیونالیستی و علاقه به محل تحصیل خود باقی بماند تأسیس شد. سابقه این دفاتر در دانشگاه های معتبر دنیا 200 تا 300 سال است و در حال حاضر هم رتبه بندی دانشگاه ها از جمله وجود این دفتر است که ببینند یک دانشگاه ارتباطش را با کسانی که فارغ التحصیل شدند چقدر توانسته حفظ کند، به همین دلیل اهمیت ویژه ای دارد و همانطور که من سابقه دانشگاه علوم پزشکی تهران را هم مطالعه کردم، دکتر لاریجانی اهمیت ویژه ای برای اینجا قائل هستند و خودشان به طور مستقیم روی کارهای دفتر نظارت دارند و از نظر تشکیلاتی زیر نظر خود هیئت رئیسه دانشگاه بردند، به خصوص در این جابجایی های اخیر به صورت قاطع اعضای هیئت رئیسه دانشگاه اینجا را مدیریت می کنند که من هم افتخار دارم به عنوان نماینده دانش آموختگان دانشگاه تهران در این دفتر کار می کنم.
شما چه جایگاهی را برای این دفتر تصور می کنید؟
جایگاه این دفتر خوب و زیر نظر هیئت رئیسه است، اما باید به طور مستقل زیر نظر هیئت رئیسه و به صورت NGO یعنی غیر سیاسی، غیر انتفاعی و غیر دولتی باشد ضمن این که با یک خط چین به هیئت رئیسه دانشگاه متصل باشد. خوشبختانه این جایگاه را دکتر لاریجانی برای دفتر قائل هستند ولی چون تازه کار هستیم و جدیداً کار را شروع کردیم به خصوص در بعد اقتصادی باید به خود دانش آموختگان دانشگاه تهران که در سرتاسر دنیا هستند متصل شویم، و آنها هم اگر بدانند این دفتر تأسیس شده تمایل به کمک کردن برای برقراری دفتر دارند.
 عملکرد دفتر را چگونه ارزیابی می کنید؟
این مطلب را بهتر است من نگویم چون خودم جزء کسانی هستم که در این دفتر کار می کنم، بقیه باید بگویند عملکرد دفتر چگونه است ولی در هر صورت با دوستانی که در اینجا هستند تلاش می کنیم که عملکرد خوبی داشته باشیم.
به عنوان یک دانش آموخته چه انتظاری از دانشگاه دارید؟
به عنوان یک دانش آموخته همین که هر سال دور هم جمع می شویم به خصوص که سال های اول بچه ها از نظر اقتصادی ضعیف تر بودند، این که مکانی در دانشگاه باشد که می توانستیم دور هم جمع شویم خیلی کمک می کرد که همان موزه یا سلف دانشگاه نبش خیابان ایتالیا بود، همین که از همان ابتدا مکانی بود که در آن جمع شویم خیلی خوب بود حالا بعد از بیست سال وضع بچه ها خوب شده شاید بتوانیم یک هتل هم برای دور هم جمع شدن بگیریم. به جز این هم دفتر خیلی زیاد برای کارهایی که قرار است انجام شود پتانسیل دارد.
به عنوان یک مدیر فکر می کنید دانش آموختگان چه کمکی می توانند به دانشگاه کنند؟
یکی در بحث اقتصادی که عرض کردم، یکی در بحث های پژوهشی و آموزشی، این که بتوانند نام دانشگاه را در سراسر دنیا مطرح کنند، فارغ التحصیلان ما یک تبلیغ خوب برای دانشگاه هستند، یک ویژگی خاص دارند و این به اساتید دانشگاه برمی گردد. وقتی من خودم را با فارغ التحصیل یک دانشگاه علوم پزشکی دیگر مقایسه می کنم می بینم تعداد اساتید، دانش آموختگان، استادیار و ... متفاوت است و این لطفی است برای دانشجویان این دانشگاه که می توانند اساتید مختلف را درک کنند.
دانش آموختگانی که توسط اساتید خاص پرورش می یابند ویژگی های خاص و مشترکی پیدا می کنند و می تواند باعث اعتلای نام دانشگاه علوم پزشکی تهران شود.
جشن های فارغ التحصیلی در کمک به ارتباط دانش آموختگان با دانشگاه چه تأثیری می تواند داشته باشد؟
روز فارغ التحصیلی دانشجویان یک روز به یاد ماندنی برای خود و خانواده خودشان است، اگر ما بتوانیم به عنوان دانشگاه این روز را برایشان خاطره انگیزتر کنیم و یک روز شاد و یه یاد ماندنی برایشان فراهم کنیم خیلی مؤثر و مفید است. به جز این هم خوب است چون دانش آموختگان دانشگاه میوه های آن دانشگاه هستند و وقتی این میوه ها رسیده می شوند ما باید این روز را خاطره انگیز کنیم و ارزشش را دارد هر کاری کنیم که اینها خوشحال شوند و در حفظ ارتباط بعد از فارغ التحصیلی آنها هم مؤثر است.
 در کل مزیت جشن یکپارچه را بر جشن های تکی و دانشکده ای چگونه می بینید؟
مطمئناً ابهت، شور و هیجان و بزرگی جشنی که برگزار شد باعث شد بچه ها جشن را به یاد ماندنی تر بدانند، به قول استاد بهادری هم اتحادی که بین فارغ التحصیلان برقرار می شود به نفع دانشگاه هم هست، درست است کار خیلی بزرگی است و وقت دفتر را خیلی می گیرد و تقریباً یک سال برنامه ریزی برای یک شب جشن انجام شود ولی همین که تمرکز روی یک جشن باشد و از جشن های پراکنده آزاد شویم شاید بتوانیم به کارهای دیگر در دفتر بپردازیم.
این دفتر از چه تاریخی برای برگزاری جشن یکپارچه آماده شد و چه اقداماتی را انجام داد؟
من خودم حدود دو سال است با دفتر همکاری می کنم، تقریباً از یک سال و نیم پیش استاد بهادری این پیشنهاد را دادند ولی به طور جدی تقریباً از 6 ماه قبل از برگزاری جشن جلساتی داشتیم از آذر 90، که صورت جلسات موجود است و بحث به طور جدی مطرح شد و مجوزش در آخرین روزهای سال از رئیس محترم دانشگاه گرفته شد، مکان جشن در اولین روز کاری سال 91 از طرف رئیس دانشگاه تأیید شد و سپس ما به صورت جدی کار را شروع کردیم، ابتدا جلسات ماهانه بود سپس دو هفته یک بار و بعد از آن جلسات هفته ای و در آخر هم جلسات روزانه داشتیم و افراد شبانه روز در دفتر کار می کردند.
روند کار به این صورت بود که ما یک سری کمیته داشتیم که خانم زاهدی مسئول هماهنگی بین کمیته ها بودند و زحمت اصلی را در ستاد جشن می کشیدند و ایشان در این خصوص بیشتر توضیح می دهند و آقای زاهدی هم به عنوان مدیر اجرایی که در صحنه در پردیس همت برای آماده سازی محل برگزاری جشن زحمات زیادی کشیدند حتی روزهای آخر به صورت شبانه روزی در محل حضور داشتند و من هم روز آخر بودم  از نزدیک شاهد همه تلاشهای همکاران بودم.