دكتر محمود فرزان در سال 1324 در اردكان يزد بدنيا آمد و تحصيلات ابتدايي را در آن شهر و دوره متوسطه را در دبيرستان مروي و البرز گذراند. در سال 1351 پزشكي عمومي و در سال 1358 تخصص ارتوپدي را در دانشگاه علوم پزشكي تهران اخذ نمود. در سال 1360 استاديار رشته ارتوپدي و در سال 1367 با اخذ بورس از دانشگاه به مدت 5/2 سال در دانشگاه آكسفورد، دوره فوق تخصصي دست را گذرانده و سرانجام در سال 1369 مدرك فوق تخصصي جراحي دست را در دانشگاه اكسفورد انگلستان اخذ نمود.
دكتر فرزان مدت ها به عنوان استاد به تدريس در دانشگاه مشغول بود و در سال 1383 موفق به اخذ درجه استادي گرديد. ايشان در سال 1377 به عنوان استاد نمونه كشور معرفي و در سال 1385 موفق به اخذ جايزه ي آموزش حكيم جرجاني در هشتمين جشنواره ي ابن سينا دانشگاه علوم پزشكي تهران گرديد.
استاد فرزان ظرف مدت حدود 28 سال به عنوان يك معلم دانشگاه همواره نشان داد كه علاقه خاصي به آموزش داشته و سرپرستي بيش از 70 پايان نامه دوره دكتري عمومي و بيش از 30 پايان نامه تخصصي ارتوپدي را برعهده داشته است و داراي تعداد زيادي مقالات فارسي و انگليسي در مجلات معتبر پزشكي مي باشد.
وي در حال حاضر علاوه بر رياست بخش ارتوپدي مجتمع بيمارستاني امام خميني (ره) و عضويت در هيأت مميزه دانشگاه علوم پزشكي تهران و بورد هيأت ممتحنه دانشنامه ارتوپدي به عنوان نماينده رييس دانشگاه در شوراي آموزشي دانشگاه انجام وظيفه مي نمايد و همچنين به كار پژوهش و تدريس دانشجويان، انترن ها و رزيدنت هاي رشته ارتوپدي مي پردازد. 
دكتر فرزان، استاد پيشكسوت دانشگاه در گفتگوي اختصاصي با خبرنگار دفتر ارتباط با دانش آموختگان طي سخناني گفت كه 28 سال سابقه معلمي دارم و سعي كرده ام كه معلم باشم، چون معلمي را دوست دارم.
استاد فرزان در رابطه با ارتقاء دانشگاه اظهار داشت كه استاديارهاي جديد كه پذيرفته مي شوند، بايد تمام وقت باشند و در مقابل، دانشگاه هم بايد از نظر مالي آنها را تأمين نمايد كه زندگيشان در حد شأن آنها باشد. چرا كه زمانيكه تمام وقت باشند بيشترفرصت دارند كه قدم هاي موثري در جهت سطح ارتقاء علمي دانشگاه بردارند.
نظر دكتر فرزان در مورد جايگاه رشته ارتوپدي در ايران در مقايسه با ساير رشته هاي تخصصي در ايران نسبتاً خوب است و به نظر ايشان مي توان با كمك ساير اساتيد ارتوپدي در ايران و همكاري با ساير دانشگاه ها در خارج از كشور قدم هاي موثري در سطح ارتقاء اين رشته برداشت.
وي در ادامه سخنان خود خاطر نشان كرد كه علاوه بر توجه به كارهاي بزرگ و پيشرفت هاي موجود كه بسيار هم خوب است، بايد به نكات كليدي پايه اي هم توجه نمود كه شايد بسياري از كارهاي بزرگ هم به آن برمي گردد و اگر آن اشكالات را نبينيم، نمي توانيم در جهت رفع آنها بكوشيم.
استاد پيشكسوت با ذكر خاطره اي گفت: روزي در يك اجتماع علمي در آكسفورد از پروفسور داسي پرسيدند بهترين افتخار علمي شما چيست؟ پاسخ داد: بهترين افتخار علمي من اين است كه خودم در سن 54 سالگي پروفسور شدم ولي شاگردم پروفسور بنتلي در سن 44 سالگي به اين مقام نائل آمد. از اين جهت متوجه شدم كه من هم هنر معلمي داشته ام كه توانستم شاگردم را بهتر از خودم تربيت كنم. اين بهترين خاطره ام است كه در آن زمان من هم فكر كردم كاري كنم كه شاگردانم را بهتر از خودم تربيت كنم.
مسوول بخش ارتوپدي بيمارستان امام، از دكتر عباس سلطان پور استاد رشته ارتوپدي اش به نيكي ياد نمود و در اين مورد افزود كه افتخار شاگردي ايشان را داشته ام و از هر جهت بخصوص از نظر علمي، خودم را مديون ايشان مي دانم، چون استادي بسيار با سواد و ضمناً سخت گير بودند و تلاش مي نمود كه درست تربيت شويم.
پيام دكتر فرزان به دانشجويان حرفه پزشكي اين است كه پزشكي را دوست داشته باشند و به تحصيل علم عشق بورزند تا بتوانند رشد نمايند و براي ورود به اين رشته، ابتدا بايد اطرافيان يك ديد كامل به اين افراد بدهند تا انتخاب درستي داشته باشند.
وي در پاسخ سوالي كه به عنوان دانش آموخته دانشگاه علوم پزشكي تهران چه توقعي از دانشگاه داريد و آيا مي دانيد كه دانشگاه از شما چه انتظاري دارد، گفت: به عنوان معلم دانشگاه بايد وظيفه مان را درست انجام دهيم، اما براساس گفتار حضرت علي (ع)، زندگي ما هم بايد در حد شأن خود ما باشد، يعني از نظر مادي بايد زندگي هيأت علمي را تأمين نمايند.
بنابر اين گزارش، استاد فرزان در زمينه همكاري با دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه اظهار داشت كه بيشتر مايلم در زمينه آموزشي همكاري نمايم، چون معلم هستم، آموزش را بيشتر دوست دارم و اگر بدانم در همايش ها مي توانم مثمر ثمر باشم، شركت مي نمايم.