دكتر مرتضي مصفا، متولد 1305 در شهر اصفهان بدنيا آمد. تحصيلات متوسطه خود را در آن شهر گذراند. در سال 1322 در دانشكده دندانپزشكي پذيرفته و در سال 1326 فارغ التحصيل شد. بعد از اتمام خدمت نظام وظيفه، در سال 1328 به عنوان هيأت علمي به استخدام دانشكده دندانپزشكي درآمد. ايشان در پست هايي همچون رياست درمانگاه و رياست بخش پروتز خدمات ارزنده اي ارائه نمود. مقالات متعددي در مجله دندانپزشكي به چاپ رسانده و كتابي در باره پروتز پارسيل، حاصل كار وي است.
دكتر مصفا، بعد از طي مرحله دانشياري، به كسب مقام استادي نايل آمد. سرانجام در سال 1354 بازنشسته گرديد.
اين گزارش حاكيست، استاد مصفا طي مصاحبه اي در مورد تاريخچه و تأسيس دانشكده دندانپزشكي با بياني شيوا، چنين اظهار داشت: تا سال 1302، مدرسه طب، داروسازي و وزارت معارف در ساختمان دارالفنون قرار داشت. در زمان ناصرالدين شاه، هايبنت سوئدي به سمت دندانساز استخدام و 35 سال در ايران ماند. حكومت هاي وقت، دندانسازاني از اروپا و امريكا استخدام مي كردند. بنابر پيشنهاد دكتر ملچارسكي لهستاني، دندانساز مخصوص دربار، از طرف دربار دستور تأسيس مدرسه دندانسازي، به اعتمادالدوله قره گزلو، وزير معارف وقت، داده شد و مدرسه دندانسازي در سال 1309 تأسيس گرديد. به پيشنهاد سليمان ميرزا، وزير معارف وقت، پارك اتابك متعلق به ظل السلطان پسر ناصرالدين شاه به مبلغ 39 هزار تومان خريداري و در نتيجه مدرسه طب، داروسازي و وزارت معارف، به محل جديد خيابان اكباتان منتقل گرديد كه دو اتاق و يك زيرزمين به مدرسه دندانسازي داده شد. سپس به علت كمبود جا، به ساختمان سعدالدوله واقع در چهار راه مخبرالدوله، بعداز آن هم به بيمارستان معتمد در خيابان آقا شيخ هادي و سرانجام، بعد از احداث دانشگاه فعلي، مدرسه طب، دواسازي و دندانسازي به آن مكان منتقل گرديد كه در تمام اين مدت، مدرسه دندانسازي وابسته به مدرسه طب بود، ولي از سال 1335 مستقل گرديد و در 26 بهمن 1322 مدرسه دندانسازي به دانشكده دندانپزشكي تغيير نام يافت.
دكتر مصفا افزود: از زمان تاسيس مدرسه دندانسازي در سال 1309 تا سال 1313 رياست آن با دكتر ملچارسكي و معاونت آن را دكتر محسن سياح برعهده داشت كه اين دو به همراه آشوت هارتونيان و شهريار سلامت كه هردو كارآموز بودند، هيأت علمي دانشكده محسوب مي شدند. دكتر محمود سياسي، دكتر حيدر سرخوش و دكتر حسن رياض بعد از اتمام تحصيلات در خارج از كشور و بازگشت به تهران، به عنوان دانشيار به استخدام دانشكده درآمدند كه در سال 1328 همين افراد معدود هيأت علمي دانشكده را تشكيل مي دادند.
وي ادامه داد كه در سال تحصيلي 1314-1313 تعداد فارغ التحصيلان: 10 نفر، 1315-1314 تعداد فارغ التحصيلان: 9 نفر، 1316-1315 تعداد فارغ التحصيلان: 20 نفر، 1317-1316 تعداد فارغ التحصيلان: 10 نفر، 1318-1317 تعداد فارغ التحصيلان: 8 نفر بوده است.
استاد پيشكسوت دانشگاه، در ابتدا شرط ورود به مدرسه دندانسازي را داشتن سيكل (كلاس 9) و دوره مدرسه را 3 سال، از سال 1318 ورودي با ديپلم كامل متوسطه و دوره 4 سال، در سال 1333 دوره 5 سال، از سال 1346 دوره مدرسه 6 سال، ذكر نمود كه از سال 1313 تا 1325، دكتر سياح سرپرست دانشكده بوده است. از سال 1325 تا 1330 دكتر حيدر سرخوش و از سال 1330 تا 1335 دكتر محمود سياسي سرپرستي دانشكده را داشتند. در سال 1335 در زمان رياست دانشگاهي دكتر منوچهر اقبال كه دانشكده مستقل گرديد تا سال 1347، رياست دانشكده برعهده دكتر محسن سياح بود. رياست دانشگاه در سال 1347، همزمان با انقلاب آموزشي رامسر، با پروفسور رضا بوده و دانشكده دندانپزشكي با 2 معاون آموزشي و اداري (دكتر اسماعيل يزدي و دكتر اصغر اشرفي) اداره مي گرديد. در سال 1350-1348 رياست دانشگاه، دكتر علي نقي عليخاني و رياست دانشكده دكتر اسماعيل يزدي بود. سرپرست دانشكده دندانپزشكي در سال 1352-1350، دكتر مرتضي معين زاده و از سال 1352 تا 1354 دكتر عمران بختياري، سال 1357- 1354 دكتر نيك زاد جاويد، بوده است. با شروع انقلاب در سال 1357، دانشگاه و دانشكده رييس نداشت و از طريق شوراي هماهنكي اداره مي شد. شوراي هماهنگي در تاريخ 16 اسفندماه 1357، دكتر پرويز بني كريم را به عنوان سرپرست موقت دانشكده برگزيدند. بعد از آن دكتر مهدي فرمند و سپس دكتر داود توسلي، تا قبل از انقلاب فرهنگي، رياست دانشكده را بر عهده داشتند. بعد از بازگشايي دانشگاه، دكتر فاضل به مدت 8 سال، دكتر اسماعيل پورهاشمي 5 سال، دكتر حسين درّريز، 2 سال، دكتر فرشته بقايي 8 سال و دكتر عباس منزوي تا اين اواخر بمدت 5 سال رياست دانشكده را بر عهده داشتند و سپس مجددا دكتر فاضل رياست دانشكده را بر عهده گرفته اند.
دكتر مصفا، دعوت در كنگره ها را راهي جهت بهره گيري دانش آموختگان جوان از تجارب اساتيد باتجربه و پيشكسوت خواند و تلاش رياست دانشگاه در زمينه هاي علمي را ايثارگرانه دانست كه دانشگاه را همگام با دانشگاه هاي خارجي به پيش مي برد.
استاد مصفا در پاسخ سوالي در باره كسانيكه تازه مي خواهند وارد وادي درمان شوند، گفت: اول بايد ديد كه افراد علاقه دارند يا نه؟ موردي كه الان خيلي مطرح است و بايد از ذهن ها خارج شود، اين است كه هدف تنها مسأله درآمد نباشد كه اگر اينچنين باشد، مسأله خدمت منتفي مي شود.
دكتر مصفا در مورد گذران اوقات فراغت گفت: اوقات فراغت چنداني ندارم. به عضويت موزه علوم پزشكي درآمده ام. در تنظيم بخش تاريخ دندانپزشكي در فرهنگستان تاريخ علوم پزشكي همكاري دارم كه جلد اول كتاب منتشر شد و جلد دوم در حال چاپ است.
استاد در زمينه معيار پيشكسوتي افزود: در پيشكسوتي، سن ملاك نيست. بايد ديد چه كساني براي حرفه دندانپزشكي، چه كارهايي را انجام داده اند. هر كاري را بايد در موقعيت زماني خودش سنجيد. از سال 1318 هيچ كس به اندازه دكتر محمود سياسي، خدمت به دانشكده دندانپزشكي نكرده است. وي با وسايل معمول آن روز بدون خودكار و با مركب و دوات، 440 صفحه كتاب نوشت كه بعنوان كتاب مرجع شناخته شد بنام كتاب بيماريهاي دندان. افرادي همچون دكتر حسين نواب، دكتر اسماعيل يزدي، دكتر جعفر دادمنش، دكتر مسگرزاده، دكتر نيك زاد جاويد، دكتر موسي باكي هاشمي و ديگران، خدمات ارزنده اي را براي اعتلاء دندانپزشكي هديه نموده اند.
دكتر مصفا استاد پيشكسوت دانشگاه، با اشاره به وضعيت معيشتي جمعي از استادان بازنشسته كه قبل از اجراي طرح اصلاح خدمات كشوري بازنشسته شده اند، خواستار توجه مسئولين و بازنگري در حكم حقوقي اين افراد شد و در زمينه نحوه عملكرد دفتر ارتباط با دانش آموختگان، اظهار اميدواري نمود كه دفتر بتواند به آن توان مالي دست يابد كه اگر دانش آموخته اي نياز مالي برحسب شرايطي خاص پيدا نمود، از كمك هاي دفتر بهره مند گردد و اين موضوعي است كه در انجمن دندانپزشكي در فكر اجراي آن هستيم.
دكتر مصفا در پايان از فعاليت ها و كارهاي رئيس دانشگاه در رونق علمي دانشگاه و تقويت دفتر ارتباط با دانش آموختگان قدرداني نمود و تلاش رياست دانشگاه را در زمينه هاي جذب دانش آموختگان و فعاليتهاي علمي ايثارگرانه خواند.