به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر سید منصور گتمیری، رئیس دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه، به حرفه ای گری در اندیشه و رفتار استاد بهادری اشاره کرد و هدف از تشکیل این برنامه را مداقه در رفتار و منش ایشان به منظور دستیابی به الگویی عینی برای جوانان خواند و گفت: استاد بهادری مورد توجه و علاقه اکثر همکاران و دانشجویان بودند و لذا هدف ما این است که از طریق این جلسه مطالبی را از حشر و نشر با دکتر به منصحه ظهور برسانیم تا دستمایه ای برای نسل جوان شود.
وی دکتر بهادری را دارای شخصیتی پخته و تکامل یافته دانست و تصریح کرد: با تفحص در مسائل شخصی و اجتماعی ایشان دریافتم که در چالش ها و پیچ و خم های زندگی و کاری بسیار آرام، حرفه ای و تکامل یافته رفتار کرده اند که این مسئله می تواند برای جوان تر ها راهگشا باشد و راه و رسم زندگی بهتر را به آنها بیاموزد.
رئیس دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه، با بیان اینکه "دکتر بهادری در رفتار کاری و اجتماعی  بسیار حرفه ای بودند" ضمن تطبیق این رفتار با شاخص های تعهد حرفه ای گفت: اجزای تعهد حرفه ای شامل نوع دوستی، قابلیت اعتماد، تعالی، وظیفه شناسی، احترام به دیگران و شرافت و درستکاری است و همگی این مسائل در منش و روش استاد بهادری قابل مشاهده بود.
وی با اشاره به خصلت نوع دوستی خاطر نشان کرد: ایشان در دوره دانش آموزی در داروخانه محل به صورت پاره وقت نسخه پیچی می کرد و برای درمان بیماران مسلول که آن زمان بیماری لاعلاج محسوب می شد، مشارکت فعال داشتند. علاقه ایشان به بیماران و خدمت به آنها در سال های بعد، همگی نشان از نوع دوستی دکتر بهادری دارد.
دکتر گتمیری، شایستگی، ذکاوت و قدرشناسی استاد بهادری را موجب ساختن شخصیتی قابل اعتماد از ایشان نزد اساتید، همکاران و دانشجویان خواند و گفت: پای بندی ایشان به ارتقای خود همواره در سیاق استاد بهادری قابل مشهود بود و این مسئله مصداق بارز تعالی انسانی است. ایشان همچنین در روستای محل زندگی خود به افراد مختلفی کمک می کرد و وظیفه خود را نسبت به دانشجو، اقوام و دوستان به خوبی انجام داد. ایشان بالاترین ضریب را از حیث وظیفه شناسی داشتند.
رییس دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه، احترام و درستکاری را از دیگر ویژگی های استاد بهادری عنوان کرد و افزود: ایشان در این زمینه بسیار فوق العاده بودند. احترام در کلام، رفتار و زبان بدنش تجلی داشت. در بیان درستکاری ایشان همین بس که 40 سال پس از بازنشستگی به صورت فعال در دانشگاه حضور داشتند و در حوزه سیاسی نیز مواضع شفاف و روشنی داشت که با زبان ملایم آن را بیان می کرد.
وی، بیان ویژگی های اخلاقی و رفتاری دکتر بهادری را وظیفه ای نسبت به خود، دانشگاه و جوانان دانست و یادآور شد: باید شخصیت استاد بهادری را زیر ذره بین بگذاریم و از آن برای آینده درس عبرت بگیریم. امیدوارم بتوانیم مطالبی را مطرح کنیم که برای جوانان سرلوحه اقدامات شایسته باشد.
خصلت معلمی
دکتر سیداحمدیان گفت: دوستداران استاد بهادری، برای گرامیداشت یاد ایشان گردهم آمدند. اگر چه دوستداران استاد زیادند اما برای گرامیداشت یاد ایشان جمع کوچکی امروز به بیان خاطرات از ایشان می پردازند.
دکتر ماشاءاله ترابی، مدیر روابط عمومی دانشگاه، ضمن بزرگداشت روز استاد و گرامیداشت یاد و خاطره اساتید از دست رفته، پربازدید ترین صفحات در دانشگاه های بزرگ دنیا را صفحات مرتبط با تکریم اساتید و بازتاب سیره آنها عنوان کرد و گفت: امیدوارم ما هم به سهم خود بتوانیم نمایش خوبی از داشته های دانشگاه که همه آنها ارزش های دانشگاه هستند داشته باشیم.
در این نشست، هر کدام از دوستان و همراهان دکتر بهادری به بیان خصایص و ویژگی های استاد بهادری پرداختند.
دکتر یحیی دولتی، خود را شاگرد استاد بهادری خواند و گفت: در کارهای خیر بسیار به ایشان تاسی می کردم. ایشان در زادگاه خود خدمات ارزنده ای را ارائه کردند و اگر هر کدام از افراد، اقدام خیری در زادگاه خود انجام دهند، ایران گلستان می شود. ایشان دفتر ارتباط با دانش آموختگان را کلید زد و برای راه اندازی آن بسیار خدمت کردند.
دکتر یحیی عقیقی، با بیان اینکه دانشگاه خانه ماست، خاطر نشان کرد: ایشان سختی های زیادی را در زندگی متحمل شدند و سپس با کوشش و شب بیداری بالاترین درجات را در دانشگاه های داخل و خارج کسب کردند. مراتب ترقی ایشان در کمتر فردی دیده می شود. در سال هایی که در خدمت ایشان بودم وقت شناسی، ادب و فروتنی ایشان بسیار زبانزد بود.
دکتر احمدعلی نوربالا، ضمن تبریک روز استاد، نقش معلمین ممتاز که الگو و نمونه دیگران هستند را بسیار پر رنگ خواند و گفت: چند وجه مشترک میان الگوهای پزشکی همچون دکتر شریعت تربقان و دکتر بهادری وجود دارد که همگی عاقل و عاشق بودند. آنها در اطلاعات پزشکی همواره به روز بودند و آخرین یافته ها در اختیار داشتند. منتور بودند و در یاددهی رفتارهای تعهد حرفه ای موفق بودند. انها عاشق بیمار و میهن و وطن بودند و لذا در کشور ماندند. عاشق به خدا و موحد های بی ریا بودند. عمیقا به خدا اعتقاد داشتند و در اینکار ریا نداشتند.
حجت الاسلام و المسلمین نیکزاد عیسی زاده، با بیان اینکه "خداوند همه استادانی که برگردن ما حق حیات معنوی دارند را بیامرزد" خاطر نشان کرد: جمله دکتر بهادری برایم بسیار درس آموز بود که در کارها فقط رضای خدا را ملاک قرار دهید. مسیر رسیدن به سلوک معنوی از زبان علامه طباطبایی اخلاق است و دکتر بهادری نماد اخلاق حرفه ای بودند. اگر باور توحیدی و بلوغ در اندیشه انسان شکل نگرفته باشد این جمله از زبان انسان خارج نمی شود که در سختی فقط به خدا پناه ببرید.
دکتر علی جعفریان، ضمن تسلیت به خانواده ایشان، دانشگاه و جامعه پزشکی گفت: در طول 36 یا 37 سالی که در خدمت ایشان بودم، انس بیشتری ایجاد و آموخته های بیشتری حاصل شد. ایشان یک اصول گرای واقعی بود و بر راه و رسم خود بسیار پافشاری می کرد. دانشجویان بارها ایشان را با کراوات در حال نماز دیده بودند و این مسئله برای آنها بسیار آموزنده بود. ایشان نظم بی نظیری داشت و در شناخت جایگاه بسیار در کمال بودند. نقش خود را به عنوان مشاور، استاد و معلم بسیار خوب می دانست. از اینکه در سال 94 توانستیم مراسم بزرگداشت برای ایشان برگزار و در زمان حیات، به استاد عرض ادب کنیم بسیار خوشحالم. وی باوجوداینکه از نحوه بازنشستگی خود راضی نبودند اما برای سال های متمادی پس از بازنشستگی به دانشگاه خدمت کردند و این خصلت معلمی است.
دکتر مجتبی سالاری فر، ایشان را باهوش، استعداد و قدرت بیان خدادادی توصیف کرد و گفت: دکتر بهادری توانستند از تمامی استعدادها و عمر خود به خوبی بهره ببرند. انتخاب های استاد بسیار درست و ارزشمند بود. انسان به انتخاب زنده است و ایشان انتخابش بازگشت به کشور و خدمت در کشور بود. ایشان تنها یک شخصیت علمی نبودند، بلکه شخصیت اجرایی خوبی هم داشتند. با وجود بیماری گاهی شگفت زده می شدیم که چگونه ایشان در این سن آنقدر قدرت انتقال دارند. امیدوارم مادر دانشگاه، باز هم از این بزرگان بپرورد.
دکتر محمدرضا صالحی، پزشک معالج دکتر بهادری بودن را مسئولیتی بسیار پر افتخار و خطیر خواند و گفت: ایشان به صورت مشخص در تصمیم گیری ها دست من را باز می گذاشت و این برایم بسیار عبرت آموز بود. دکتر بهادری و دکتر یلدا مصداق بارز "افراد با کیفیت" هستند.
دکتر پروین پاسالار، از دکتر بهادری به عنوان انسانی خوب یاد کرد و گفت: ایشان فردی بسیار کامل بودند. هر کاری که فکر می کردیم اگر انجام بدهیم خوب است ایشان آن را تجربه کرده بودند و نکات مثبت و منفی کار را به ما تذکر می دادند. ایشان بسیار خوب بودند و مجموعه کامل یک انسان و آدم حسابی بودند.
دکتر عبدالرحمن رستمیان، ضمن قدردانی از کسانی که با علاقه در کنار دکتربهادری بودند، خاطر نشان کرد: زمانی که دانشجو بودم شخصیت استاد را جور دیگری می دیدم. ایشان تاکید می کردند که دانشگاه ارتباطش را با جامعه داشته باشد و ایشان خود نیز شخصیتی اجتماعی داشتند. تعهد دکتر به اعتقاداتش و تعهد ملی ایشان برای استفاده از همه ظرفیت ها برای کشور، ستودنی است.
دکتر مجد، از همکاران ایشان در شهرستان تنکابن نیز گفت: استاد معتقد بودند پزشکی فارغ التحصیلی و بازنشستگی ندارد و اعتقاد داشتند که یک پزشک مادام العمر باید در خدمت مردم باشد.
دکتر ابراهیم رزم پا، قطعه شعری با یاد استاد و برای استاد بهادری سرود.
دکتر علی یعقوبی، با بیان اینکه "دکتر بهادری همواره خودش را سینایی می دانست" خاطر نشان کرد: لام دیدن بسیار مشکل بود اما ایشان با حوصله کار می کرد و برای کارش ارزش قائل بود. ایشان همواره بر اتوپسی پا فشاری می کرد و تسلط عجیبی بر رشته های مختلف پزشکی داشت به گونه ای که در هنگام خواندن لام ها نکات خاص و جالبی از رشته ها را مطرح می کرد. ایشان هیچگاه سینا را رها نکرد.
مهندس صابر اسماعیلی، ضمن قدردانی از برگزاری این مراسم گفت: ایشان به اساتید و شاگردانش بسیار علاقمند بود و در همه مشکلات به دنبال راه حل می گشت.