انم باردار و خانواده اش، در انتظار واقعه ای مسرت بخش است، اما این زیباترین لحظات، ناگهان به اندوه بارترین حادثه تبدیل می‌شود. زوجی که خواهان بچه دار شدن هستند، انتظار ندارند حاملگی با مرگ جنین خاتمه یابد. ایجاد دلبستگی زودرس با جنین داخل رحمی و بهبود تصویر ذهنی مادر از کودک به علت توسعه فناوری های پزشکی، تشخیص زود هنگام حاملگی، شنیدن صدای قلب جنین و انجام سونوگرافی در اوایل بارداری، کاهش مرگ و میر جنینی و نوزادی به علت ارتقای مراقبت‌های بهداشتی سبب شده است انتظارات جهت موفقیت حاملگی افزایش یابد. این سوگ توسط دیگران به رسمیت شناخته نمی شود. تشریفات مذهبی و عزاداری برای سوگ پره ناتال برگزار نمی‌شود و این زنان از بخشی از حمایتهای اجتماعی محروم هستند. والدین داغدیده به علت عدم درک کافی توسط سایر اعضای دوستان خانواده و کارکنان بهداشتی این سوگ را در سکوت و انزوا تجربه می‌کنند. بسیاری از زوجها اولین سوگ و غمگینی در طول عمر خود را تجربه می کنند و حتی قبلا در هیچ  مراسم تشییع جنازه ای شرکت نکرده‌اند. خاطرات مرگ جنین و نوزاد به وضوح در ذهن مادر سال ها زنده می ماند و در طی سالها آن را بارها و بارها مرور می‌کند.  مادران مرگ جنین و نوزاد را تجربه ای غم‌انگیز و بهت آور، توصیف می کنند که ناگهان آغاز زندگی را  تبدیل به پایان می کند. مرگ جنین و نوزاد، کم اهمیت تر و دلخراش تر از مرگ یک کودک بزرگسال نیست!

باتوجه به اهمیت  فقدان جنینی- نوزادی و تاثیرآن بر سلامت زن و خانواده، گروه مامایی و سلامت باروری دانشکده پرستاری و مامایی با دعوت از خانم دکترمنیژه سرشتی، دکتری تخصصی سلامت باروری و پژوهشگر فقدان پره ناتال، روز یکشنبه 26 اردیبهشت1400 وبینار "نقش حمایتی ماما در فقدان جنینی- نوزادی" را برگزار کرد.
برخی از نکات برجسته وبینار به شرح زیراست:
1. روز 15 اکتبر روز گرامیداشت فقدان پری ناتال در بیش از 40 کشور جهان است.
2. علیرغم شیوع بالای فقدان پره ناتال، این فقدان درسیاست‌های عمومی، قانون، پژوهش و حتی ‏دانشگاه‌ها نادیده گرفته می شود.
3. شرایط بخش زایمان، به رسمیت نشناختن سوگ  پره ناتال توسط جامعه و توصیه‌ها و شوخی های آزارنده سبب تحمل درد و رنج والدین در انزوا و تنهایی است.
4. احتمال سوگ شدید و پیچیده در زنان با تحصیلات پائین‌تر، فقدان های مکرر، سن حاملگی بالاتر هنگام رخ‌داد فقدان، مشکلات روانی، مشکلات خانوادگی و زنان بدون فرزند بیشتر است.
5. مهمترین چالش ماماها در فقدان پره ناتال ناآشنایی با نحوه افشای خبر بد است.
6.  برخی از توصیه‌های با نیت خیرخواهانه مراقبین، سبب آزار و آسیب، مهار فرایند بهبودی و سلب اعتماد بین ماما ‏و مادران با فقدان پره ناتال می شود.
7.  مهمترین عامل نارضایتی مادران دچار فقدان در ایران، عدم رعایت حریم خصوصی مددجویان است، توصیه می شود مادری که دچارفقدان پره ناتال شده است، در اتاقی جدا و با امکان حضور همراه، بستری شود.
8. فراهم کردن مکان مناسب، تجهیزات مورد نیاز، امکان همراهی همسر و یا سایر اعضای خانواده‌ پس از زایمان زنان با تجربه فقدان ضروری است.
9. حمایت همکاران، مسئولین بخش زایمان، آموزش مراقبت از مادران سوگوار و حمایت از مامای ارائه دهنده خدمت به مادر با تجربه فقدان ضروری است.
10. شالوده مراقبت حمایتی و محترمانه شامل ارتباطات خوب،به رسمیت شناختن نقش والدی والدین، تصمیم گیری مشارکتی والد محور و حمایت موثر و کارآمد است.
11. تصمیم گیری نامناسب والدین در مورد بقایای جنین و نوزاد فوت شده یکی از علل مهم احساس گناه توسط والدین ایرانی است.
12.  فقدان پره ناتال می تواند سبب تنش بین زوجین تا ده سال پس از رخداد فقدان شود.
13. عدم مهار شیردهی و اختقان پستان ، درد و غمی فراتر و بیش از رخداد فقدان اولیه ایجاد می کند، مادریکه دچارفقدان پره ناتال شده است را رها نکنید وبه او مشاوره مهار شیردهی یا اهدای شیر بدهید.
14. حمایت مداوم از مادران با تجربه فقدان باید به محض اطلاع از مرگ جنین تا پس از زایمان بعدی ادامه داشته باشد .
در پایان حاضرین ضمن تشکرفراوان از مطالب مهم وکاربردی ارائه شده، خواهان تداوم وبینارها دراین حوزه شدند.