گفتگو با دکتر لعبت گرانپایه، جراح نیکوکار ایرانی: کار خیر را از مادرم آموختم
دکتر لعبت گرانپایه دانش آموخته ورودی سال 1361 دانشکده پزشکی با انجام ۵۴ هزار ویزیت و ۱۵۰۰ جراحی رایگان در مناطق محروم، تاکید میکند که روحیه ازخودگذشتگی و نیکوکاری را از مادرش به ارث برده است.
سلامت آنلاین- در حرفه طبابت و پزشکی تخصص دارد. عضو هیئت علمی و استاد دانشگاه تهران است و در سابقه کاریاش بیش از ۲۰ سال جراحیهای عمومی و سرطان سینه به ثبت رسیده است. لعبت گرانپایه بانوی واقف و فداکار ایرانی امسال وارد پنجاه و سومین سال زندگیاش شده است. در مدت پنج سال به همراه یک تیم پزشکی، در ۵۴ هزار ویزیت و یک هزار و ۵۰۰ جراحی رایگان در مناطق محروم کشور شرکت کرده است، زندگی پزشک نیکوکار تهرانی به واسطه فعالیتهای خیرخواهانهاش پر از نکتههای نابی است که خواندن آن خالی از لطف نیست.
به گزارش سلامت آنلاین به واسطه فعالیتهای خیر خواهانهای که در حوزه وقف و نیکوکاری انجام داده است، سال گذشته منتخب نخستین دوره جشنواره «جایزه جهانی گوهرشاد» شد و مورد تقدیر قرار گرفت. تاکید میکند که روحیه ازخودگذشتگی و نیکوکاری را از مادرش به ارث برده است.
در آستانه برگزاری دومین دوره جشنواره «جایزه جهانی گوهرشاد» که همزمان با دهه کرامت امسال توسط آستان قدس رضوی برگزار میشود، با دکتر لعبت گرانپایه متخصص جراحی عمومی گفتوگو داشتیم که مشروح آن از نظر میگذرد.
خانم گرانپایه، همه شما را به عنوان یک پزشک حاذق میشناسند و از نیکوکاریهای شما در این کار میگویند، واقعاً چرا حرفه پزشکی را برای فعالیت انتخاب کردید؟
من در هشت سالگی پدرم را از دست دادم. از آن زمان مادرم هم نقش پدر و هم نقش مادر را برای تربیت و رشد شخصیت من ایفا کرد. مادرم در تمام سالهای تحصیلیام از خانوادهمان حمایت کرد و در تلاش بود تا فرزندان شخصیتهای مستقل و با اعتماد به نفس داشته باشند، به همین دلیل من توانستم در رشته سخت و دشوار پزشکی تحصیل و آنطور که دوستان میگویند امروز به عنوان یک پزشک موفق در حرفه خودم باشم.
شما به عنوان یک پزشک موفق میتوانستید به فکر کسب درآمد و معیشت خود باشید، چطور شد که در راه نیکوکاری و خدمت به نیازمند قدم گذاشتید؟
روحیه فداکاری و از خودگذشتگی را همان کودکی از مادرم فرا گرفتم، همچنین برادرم با حضور در جبههها در دوران دفاع مقدس و در نهایت شهادت در راه حق آن هم در سن ۱۷ سالگی، روحیه ایثار و مسئولیت پذیری را به من آموخت. تمامی این موئلفهها موجب شد من نیز به مردمی که در مناطق محروم زندگی میکنند به صورت داوطلبانه و رایگان خدمات پزشکی ارائه کنم.
در حوزه نیکوکاری و وقف شما به عنوان بانوی منتخب جایزه جهانی گوهرشاد انتخاب شده اید، از خدماتی که به نیازمند ارائه کرده اید، بگویید.
من چندین سال است که در مناطق محروم حضور پیدا میکنم. تا به امروز حدودا ۲۸ سفر به مناطق محروم کشور داشتم۵۴ هزار ویزیت رایگان و یک هزار و ۵۰۰ جراحی با همراهی تیم پزشکی در رشتههای مختلف از جمله زنان، ارتوپدی، اورولوژی و گوش، حلق و بینی انجام داده ایم. در قالب NGO سلامت ایران بیش از ۷۰ کارگاه آموزشی با موضوع پیشگیری از سرطان سینه برگزار کردم، به نظرم این موارد از جمله دلایل انتخاب من به عنوان یک بانوی خیر و نیکوکار در نخستین دوره از جشنوراه «جایزه جهانی گوهرشاد» بوده است.
حضورتان در مناطق محروم آن هم به صورت مستمر دلیل خاصی دارد؟
افرادی که در چنین سفرهایی حضور دارند، آنچنان تحت تأثیر قرار میگیرند و اثرات آن را به گونهای در زندگی شخصی و اجتماعی خود احساس میکنند که علاقهمند میشوند به صورت مستمر در این کار نیک و خیرخواهانه شرکت نمایند. طبیعی است که من هم از این موضوع مستثنا نبوده ام. در برخی از مناطق که شرایط سفر برای همراهی یک نوجوان مساعد بود، دخترم که ۱۳ سال دارد را هم با خودم به این مناطق میبردم تا از نزدیک شرایط زندگی افراد و مردم را مشاهده کند و ببیند برخی از مردم در چه شرایط سخت و دشواری زندگی میکنند.
قطعا شما یک الگوی موفق از بانوی واقف و فداکار هستید.
تمام خدمات و اقدامات درمانی که ارائه دادم تنها انجام وظیفه بوده است.
توصیه بانوی موفق جراح به همکاران خود چیست؟
دستاورد «جایزه جهانی گوهرشاد» ترغیب و تشویق افراد جامعه به کارهای خیر و نیکوکارانه است، استمرار این برنامه و معرفی خیران و واقفان در موضوعات مختلف میتواند بستری را فراهم کند تا دیگر افراد جامعه نیز به این سمت گرایش پیدا کرده و در این راه نیک گام بردارند. به دانشجویان پزشکی توصیه میکنم که در خصوص اعزام تیمهای درمانی به مناطق محروم و سایر مراکز استانها اطلاعات کافی داشته باشند تا پس از گرفتن تخصصهای خود این مسیر را ادامه دهند.
برپایی جشنوراه «جایزه جهانی گوهرشاد» توانسته در جهت معرفی و شناسایی واقفان و نیکوکاران گام جدی بردارد، البته اگر نقش بانو گوهرشاد به صورت دقیقتر روشن شود، میتواند بهتر از این ها، بانوان را در امور مختلف فرهنگی و اجتماعی جهت انجام فعالیتهای عام المنفعه ترغیب کند. امیدواریم طیف وسیعی از مردم به انجام کارهای نیکو ترغیب شوند تا در حد توان اقدام به کارهای نیک و خیرخواهانه کنند.(افکار)
ارسال به دوستان