گالری عکس

با عرض سلام خدمت استاد ارجمند و گرامی، ما از دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه علوم پزشکی تهران نزد شما آمدیم، این دفتر نزدیک به 7 سال است که در دانشگاه به فعالیت می پردازد، فعالیت هایی از قبیل برگزاری گردهمایی ها برای دانش آموختگان هم دوره ای، برگزاری جشن یکپارچه فارغ التحصیلی برای کلیه دانش آموختگان، تشکیل کلاس های آموزشی، تشکیل جلسات همفکری با دانش آموختگان برجسته، برگزاری کنگره های علمی بین المللی و ... در این دفتر انجام می شود و هدف ما از این کار ایجاد ارتباط میان دانش آموختگان و دانشگاه و ارتقاء سطح دانشگاه بواسطه دانش آموختگان آن است.
با توجه به نزدیک بودن جشنواره ابن سینا و تجلیل از دکتر بهادری و دکتر شمس شریعت در این برنامه، ما به دنبال تقویت فرهنگ تجلیل و تقدیر از استادان در میان جوانان هستیم، می خواهیم نظر شما را درخصوص تقدیر از پیشکسوتان در زمینه های علمی بدانیم.
بسیار کار ارزشمندی است.کسانی هستند که هم برای محیط کار و هم برای کشور زحمات زیادی کشیدند اما به تدریج و با گذشت سالها از اوج فعالیت ایشان به فراموشی سپرده می شوند و بهترین کار این است که شاگردانشان آنها را از یاد نبرند. تقدیر از اساتید برتر مزیت دیگری هم دارد و آن این است که جوانان به پیشرفت و تلاش تشویق شوند تا به جایگاه اینها برسند.

آقای دکتر شما سالهاست با استاد بهادری آشنا هستید، کمی از فعالیت های ایشان برای ما بگویید.
من شاگرد ایشان در رشته آسیب شناسی در دانشگاه تهران بودم، ایشان استاد جوان و دلسوزی بود. اساتیدی که در زمان شاده در تظاهرات دانشجویان شرکت می کردند اندک بودند و استاد بهادری از این دسته بودند و وقتی ما یک شب را در دانشگاه به عنوان اعتراض سپری کردیم برای ما غذا تهیه کردند و نیاز های ما را برآورده کردند تا ما به راحتی به اعتراض خود ادامه دهیم زیرا دانشگاه در محاصره ارتش بود و ایشان بدون هیچ ترسی برای از دست دادن شغل و مقام خود به ما کمک کرد.خاطرات من با ایشان به دوران دانشجویی ام در سالهای 41 و 42 برمی گردد و پس از آن به امریکا برای ادامه تحصیل رفتم و برگشتم. زمانی که به ایران برگشتم توفیق همکاری با ایشان در جلسات گروه پاتولوژی را داشتم. استاد در جلسات نظرات کاربردی و موثر می دهند و فعالیت های او فقط مختص به رشته تحصیلی اش نیست، بلکه در مجلات فارسی و انگلیسی علمی، و در جلسات گروه خود در فرهنگستان تلاش های بسیاری می کنند. او همیشه فرد منصف، منضبط، خوش فکر و خلاق، و در عین حال ملایم است و فکر نمی کنم کسی را از خود رنجانده باشد، او هم عالم خوب، هم معلم خوبی است و علم خود را به روز نگه می دارد. خداوند به ایشان حافظه خوبی عنایت کرده و ضمن سیاسی بودن و متدین بودن فرد ارزشمندی است.
در مورد ابعاد شخصیتی ایشان چه می دانید؟
اخلاق اسلامی دارد، متدینی است که تظاهر نمی کند، فکوری که فخرفروشی نمی کند، متواضع، تلاش گر، تمام ابعاد والا و خوب انسانی را داراست، به نظر من این جنبه آسان نیست. اکثر ما انسانها تلاشگر نیستیم و راحت طلب هستیم. اینگونه انسان ها به دنبال تکریم و تمجید نیستند پس تقدیر از اینها بسیار ارزشمند است. بزرگداشت او نه به خاطر خودش بلکه برای دیگران است که درجات افراد محبوب خدا را ببینند.
چه ویژگی استاد بهادری در شما تاثیر بسزایی داشته است؟
تعادل در همه زمینه ها، اکثر افراد تک بعدی هستند اما دکتر بهادری چند بعدی است و این به دلیل دیانت اوست، او انسانی جامع است که غیر از رضای خدا چیزی نمی خواهد. خستگی ناپذیری، تلاش های بی وقفه و امید به انجام کار از او یک انسان کامل ساخته است.
شما هم به عنوان شاگرد و هم به عنوان همکار استاد در کنارشان بودید، به نظر شما چه تفاوتی داشت؟
خب طبیعتاً هرچه بیشتر می گذشت ایشان انسان کامل تری می شدند و رهبریت بالاتری پیدا می کردند، اما به طور کلی زیاد تفاوتی ندارد زیرا وقتی استاد من بود جوان بود و با من مانند دوست رفتار می کرد و در زمینه کاری هم به همین شکل اما اصولی تر و در چارچوب فضای کاری برخورد می کرد.
هیچ وقت از بالا به پایین نگاه نمی کرد. انسانها از همه الگو می گیرند ولی آنهایی که برای زندگی خود به دنبال الگو هستند باید بدانند که الگوی آنها امتحانات زندگی را به خوبی پس داده باشد مثل دکتر قریب، دکتر بهادری و ...
به نظر من بهترین انسانها برای الگو متدین ترین آنها هستند چون قادر مطلق خداست و هرچه به او نزدیک تر باشیم زندگی بهتری داریم. کسی که علاوه بر انجام واجبات، اخلاق اسلامی داشته باشد و خدمت به خلق خدا کند، خداوند او را در جایگاه بالایی قرار می دهد چون خدا بندگانش را خیلی دوست دارد، برسد که همه به جایگاه خلیفه الله برسیم.
چه توصیه ای برای نسل جوان دارید؟
امیدوار باشند و تلاشگر، خسته نشوند، اهداف بالا داشته باشند، کوچک فکر نکنند، بدانند انسانهای موفق هم یک بشر عادی بودند و فقط تلاش بیشتری کردند. تلاش، پشتکار، توکل، اهداف بالا، رضای خدا، و خدمت به خلق خدا، هرکس این موارد را در نظر بگیرد به جایگاه بالا می رسد. هر کدام از دانشجویان ما می توانند سرمایه عظیم و یک نقطه مشخص در دنیا باشند، زیرا عمر می گذرد چه بهتر که جوان ها از ثانیه هایش استفاده کنند.
آقای دکتر کمی در مورد استاد شمس شریعت برای ما بگویید.
من دانشجوی ایشان نبودم اما ذکر خیر ایشان را زیاد شنیدم و شاید توفیق این جایگاه هم به دلیل دیانت ایشان باشد.
اگر نکته و یا توصیه ای برای خوانندگان دارید بفرمایید.
صحبت با خود این اساتید و برگشت به گذشته و زندگی آنها شاید کار مفیدی باشد، نه برای بزرگ تر شدن آنها چون بزرگ هستند بلکه برای دیگران که الگو برداری کنند. خیلی از این اساتید در ایران شهرت دانشمندان خارجی را ندارند اما خیلی از آنها با ارزش تر هستند. انتخاب دو راهی برگشت و یا ماندن برای ایرانی هایی که در خارج از کشور درس می خوانند مهم است ، دکتر فاضل و دکتر معتمدی از جمله کسانی بودند که به ایران برگشتند تا به مملکت خود خدمت کنند.
به نظر شما چگونه برنامه ریزی کنیم که این دانشجویان را به ایران برگردانیم؟
من در زمان دانشجویی جزء انجمن اسلامی پزشکان کانادا بودم که انقلاب شد و به دولت ایران نامه نوشتیم که برای کمک در درگیری و جنگ به ایران بیاییم و تعداد کمی برگشتیم زیرا آن زمان زیاد از برگشتن ما استقبال نشد و آنهایی که مثل ما انگیزه داشتند برگشتند. در ایران سالها بیکار بودم اما ناامید نشدم با وجود اینکه در امریکا بسیار به من احترام می گذاشتند و از من خواستند که بمانم اما من به خاطر مردم خودم و خدمت به مملکتم برگشتم. برای برگشت به ایران انگیزه باید وجود داشته باشد، اگر کسی عشق به وطن داشته باشد برمی گردد.