دکتر سالاری‌فر استاد گروه قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی تهران در میز گرد سایه‌سار اندیشه های استاد بهادری گفت: من در گذشته شاگرد استاد بهادری بودم و در اواخر سال‌های عمر ایشان پزشک معالج وی، اگر بخواهم در چند جمله در مورد دکتر بهادری صحبت کنم از نعمت‌هایی که خداوند به ایشان عنایت کرده بود آغاز می‌کنم.
وی ادامه داد: هوش، استعداد و قدرت بیان از مهمترین خصایص ایشان بود. به یاد دارم استاد در دوران کرونا در مراسم بزرگداشت دستیاران برتر که آنلاین برگزار می‌شد شرکت کرده بود و در حدود پانزده دقیقه بدون هیچ مکثی سخنرانی کرد که این از وجود یک قدرت اکتسابی و خدادادی در وی حکایت داشت. با عمر طولانی که خداوند به ایشان داده بود استاد بهادری این قدرت را تا روزهای پایان عمر خود به منصه ظهور رسانده بود.  
دکتر سالاری‌فر داشتن عمر طولانی استاد بهادری را نیز از دیگر عنایات خداوند به ایشان دانست و افزود: استاد از عمر طولانی  که خداوند به ایشان عطا کرده بود به نحو احسن استفاده کرد. از دیگر خصوصیت‌های استاد بهادری انتخاب‌های هوشمندانه ایشان بود. در دورانی که استاد بهادری در انگلستان و آمریکا درس می‌خواند پس از اتمام درس خود به وی پیشنهاد شد که آنجا بماند و با بهترین شرایط کار کند اما استاد ایران را انتخاب کرد و به کشور بازگشت و به نظر من این انتخاب یک انتخاب ارزشمند است. آنچه موجب شد استاد بهادری، استاد بهادری شود انتخاب‌های ارزشمندی است که در طول عمر خود در جایگاه های مختلف خود داشته‌اند.
وی در ادامه گفت: استاد فقط یک شخصیت علمی نبود بلکه در مدارج مختلف مدیریتی، اجرایی، اجتماعی و سیاسی حتی در دورانی که برایشان هزینه داشت هم به بهترین نحو به انجام امور می پرداخت.
دکتر سالاری فر: یکی از انتخاب‌های استاد برمی‌گردد به مکان و زمان درمانشان که تصمیم گرفت در ایران به درمان بپردازند با اینکه تنگی شدید آئورت داشت و مکرراً دچار ادم ریه می شدند به آسانی می توانست برای درمان به خارج از کشور برود حتی این پیشنهاد توسط بنده داده شد ولی استاد بدون کوچکترین تأملی گفتند ترجیح می‌دهم در کشور خودم و به دست شاگردانم جراحی شوم. حتی در انتخاب محل هم بیمارستان دولتی را انتخاب کردند و این  انتخاب استاد برای درمان آن هم در آن شرایط جسمی و با سن بالایی که داشتند نشان از انتقال فکری و قدرت تجزیه و تحلیل بالا بود و برای ما بسیار ارزشمند بود که می توانند در مورد مسائل مختلف بحث کنند.
دکتر سالاری‌فر توجه به جرئیات را از دیگر خصوصیت اخلاقی استاد بهادری عنوان کرد و گفت: در مدتی که ایشان در بیمارستان بستری بود مدام به ما می گفت،  من می‌دانم کار شما چقدر ارزشمند است و فکر نکنید چون در بیمارستان دولتی بستری شده ام قدردان زحمات شما نیستم و همواره ما را مورد عنایت قرار می داد.
وی افزود: در یکی از ویزیت هایم از استاد که به همراه رزیدنت سال 4 رفته بودم ایشان بسیار به این دستیار احترام کرد و در مورد وضعیت بیماری و داروها از ایشان سوال می کرد، حتی با ایشان عکس یادگاری گرفت و موجب حیرت همه شد. این نشان از تواضع استاد داشت. با آن حال بیمار، روحیه‌ای قوی داشت که همه را مبهوت کرده بود به طوریکه پس از عمل جراحی  با رزیدنتها در حدود یک ساعت در مورد مسایل پزشکی بدون وقفه صحبت کرد و با این رفتار خود می خواست بگوید که من متوجه زحمات رزیدنت ها هستم و فقط نگاهم به پزشکان معالجم نیست.
دکتر سالاری‌فر با بیان این سوال که آیا دانشگاه اساتیدی مانند دکتر بهادری خواهد پروراند؟ اظهار کرد: با اینکه  بسیاری افراد در پاسخ به این سوال ابراز ناامیدی می‌کنند ولی من فکر می‌کنم چنین خواهد شد و تا زمانی که استادانی مانند دولتی، عقیقی و ... هستند اینگونه تربیت ها ادامه خواهد داشت ما نیز باید از آموزش و تربیت این اساتید بیاموزیم و آن را بکار گیریم.
وی در پایان خاطر نشان کرد: من کتاب کنشگران مرزی نوشته‌ مسعود فراستخواه را مطالعه کرده ام و با اندکی تفکر در آن به نظرم استاد بهادری یک کنشگر مرزی بود. او توانست با اندیشه های نابی که داشت کارهای بزرگی در کشور انجام دهد  و در راستای علم و دانش قدم های بزرگی بردارد.