به قلم اسکندر زند

شنبه صبح، در ستاد نانو فناوری جلسه‌ی مشورتی ستاد علم داشتیم. جلسه ساعت ۷ صبح بود و من کمی زودتر رسیدم. میزبان جلسه، آقای دکتر رضایت، در اتاق جلسه حضور داشت. تا قبل از رسیدن اعضای جلسه گفت‌وگوی کوتاهی میان ما شکل گرفت و آرام‌آرام صحبت به سمت تجربه‌های ایشان درباره‌ی انسان‌های موفق رفت. نکاتی که مطرح کردند، وقتی دوباره درباره‌شان اندیشیدم، برایم چنان روشن و دقیق بود که دیدم چه تجربه ارزشمندی است؛ تجربه‌ای که شایسته است ثبت و مرور شود.

ایشان گفتند به تجربه دریافته‌ام که بسیاری از انسان‌های موفق، فارغ از حرفه و شرایط زندگی، چند ویژگی بنیادین را در خود پرورش داده‌اند؛ ویژگی‌هایی که به‌تدریج مسیر رشد و موفقیت آن‌ها را ساخته است.

نخست آن‌که تلاش و پشتکار جزء جدایی‌ناپذیر شخصیتشان است. این افراد در مواجهه با کار و مسئولیت، خسته نمی‌شوند و از میدان خارج نمی‌گردند. برایشان تلاش یک رفتار لحظه‌ای نیست؛ یک سبک زندگی است. آن‌ها می‌دانند هیچ موفقیتی بدون استمرار، مقاومت در برابر دشواری‌ها و عشق به کار ممکن نمی‌شود، بنابراین قدم‌به‌قدم و پیوسته پیش می‌روند.

ویژگی دوم، احترام عمیق و حقیقی به پدر و مادر است. این احترام تنها در کلام خلاصه نمی‌شود؛ در رفتار، قدردانی، حمایت و نگاه ارزشمند به جایگاه والدین نمود پیدا می‌کند. کسانی که این پیوند را پاس می‌دارند، ریشه‌هایی محکم‌تر در زندگی دارند و همین ریشه‌مندی به آن‌ها آرامش و استحکام می‌بخشد؛ دو مؤلفه‌ای که در مسیر موفقیت بسیار تعیین‌کننده‌اند.

سومین ویژگی این است که به مطالعات میان‌رشته‌ای توجه دارند. آن‌ها خود را به یک رشته محدود نمی‌کنند؛ بلکه می‌کوشند جهان را از زاویه‌های مختلف ببینند. از علوم انسانی تا تاریخ، از اقتصاد تا محیط‌زیست و از هنر تا فناوری؛ این تنوع دانشی ذهنشان را خلاق‌تر، تحلیلی‌تر و توانمندتر در یافتن راه‌حل‌های نو می‌کند.

ترکیب این سه ویژگی—پشتکار، احترام به والدین و نگاه میان‌رشته‌ای—چهره‌ای روشن از انسان‌های موفق ترسیم می‌کند؛ انسان‌هایی که موفقیت را نه تصادفی، بلکه نتیجه‌ی یک مسیر آگاهانه، ارزش‌محور و پایدار می‌دانند.