بسم الله الرحمن الرحیم من حمید اکبری جور، متولد 1344، ورودی سال 63 در رشته داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم تا سال 70 که درسم تمام شد و برای ادامه تحصیل به منچستر انگلستان برای دوره PhD  رفتم و در رشته فارماسیوتیکس ادامه تحصیل دادم و در سال 76 به ایران برگشتم و از 77 هیات علمی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم، اینجانب در دانشکده، معاون بین الملل دانشکده و معاون آموزش تخصصی و تحصیلات تکمیلی هستم، در وزارت بهداشت هم دبیر شورای آموزشی داروسازی و تخصصی هستم ولی کار اصلیم هیات علمی است.

دفتر دانش آموختگان را چقدر می شناسید؟ در دانشگاه های معتبر دنیا چقدر با وجود این دفتر آشنایی دارید؟

در دانشگاه های دنیاکم وبیش با این دفاتر آشنا هستم، و آنها این دفتر را دارند، خود من که در انگلیس درس خواندم و20 سال از فارغ التحصیلی من می گذرد، کماکان با من در ارتباط هستند، از طریق ارسال ایمیل و بولتن  خبری که مخصوص فارغ التحصیلان است، هر چه دانشگاه معتبرتر باشد این دفتر در آن قوی تر است،  چون به این فکر رسیدند که دانش آموختگان سرمایه های دانشگاه هستند و لازم می دانند که ارتباط را با ایشان حفظ نمایند و لذا تشکیلاتی هم برای این کار دارند، متاسفانه این کار را در دانشگاه تهران دیر شروع کردیم، ولی به نظر من فعالیتهای دفتر با توجه به اینکه سابقه زیادی در این زمینه نداشته و اطلاعات کافی نیز در دسترس نبوده، خوب است و دفتر خوب کار کرده و توانسته خود را نشان دهد و کم کم برای دانش آموختگان نقطه امیدی است، و می توانند از طریق دفتر با دانشگاه و دوستان ارتباط برقرار نمایند.

حمایت دو بعد دارد یکی بعد معنوی است که خیلی مهم و نسبتا راحت تر است، افرادی که فارغ التحصیل می شوند به لحاظ یادآوری خاطرات خوب دوران تحصیل که بهترین دوران زندگی است، دوست دارندارتباط با دانشگاه حفظ شود.

همین حضور و ارتباط با دانشگاه و حمایت معنوی دانشگاه، خود یک سرمایه برای دانشگاه است، چون بهر حال باعث معرفی دانشگاه به نسل های بعدی می گردد، ما متاسفانه تعصب شدیدی نسبت به معرفی دانشگاه نداریم چون دانشگاه تهران شناخته شده است و همه بدنبال این دانشگاه هستند ولی بطور کلی نقطه قوتی برای دانشگاه است که افرادی که در این دانشگاه درس خوانده اند، می توانند دانشگاه را معرفی کرده و توانایی دانشگاه در بخشهای مختلف را به همه نشان دهند.

بعد دوم، بعد مادی قضیه است، افرادی که در دانشگاه تهران فارغ التحصیل می شوند قطعا جزء افراد برتری بودند که به دانشگاه وارد می شوندو وقتی فارغ التحصیل می شوند، قطعا در رده های مهمی می توانند دیده شوند، چه در داخل کشور و چه در خارج کشور، در هر دو بعد می توانند دانشگاه را حمایت نمایند. چه در رده های تولیدی، تحقیقاتی و .... و در باز کردن راه برای انتقال دانش خیلی خوب می توانند از دانشگاه حمایت نمایند، بنابر این وجود این دفتر و ارتباط برقرار کردن با این افراد بسیار ضرورت دارد.

چیزی که ما هم بدنبال آن هستیم برقراری ارتباط با دانش آموختگان است چون چیزی که بیشتر به آن نیاز داریم این است که بازخورد مناسبی داشته باشیم، یکی در رابطه با آموزشی که در داروسازی دیدند که به نقش دبیرخانه شورای آموزش داروسازی بر می گردد، به هر حال ما باید برنامه ریزی کنیم و ارتقا دهیم ونقایص را برطرف کنیم ونقاط قوت را تقویت کنیم. بهترین افرادی که می توانند در این زمینه کمک کنند همین دانش آموختگان هستند چون از یک طرف آموزش دیدند و واحد به واحد گذراندند و نقاط قوت و ضعف را می دانند و از طرف دیگر در جاهای دیگر مشغول به کارند، آموزش باید بر اساس نیازهای کاربردی افراد باشد، دانش آموختگان بهترین افرادی هستند که می توانند بگویند ما چه چیزی را کم آموزش دادیم و آنان در کاری که انجام می دهند آن خلا را احساس می کنند، طبیعتا آن بازخورد خیلی به ما کمک می کند که بتوانیم نقایص را برطرف نماییم.

 

وزارت بهداشت که خود حوزه ستادی است، بخصوص در شورای آموزش داروسازی و دبیرخانه آموزش داروسازی تخصصی است، نیروی زیادی از دانش آموختگان دانشگاه تهران ندارد،  اما آنهایی که با ما در ارتباط هستند در حوزه آموزش دانشکده های داروسازی کشور هستند که تا به حال همین بوده که شما می گویید، یعنی بیشترین افرادی که شاغل هستند در حوزه آموزش از دانش آموختگان دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند. این هم به این دلیل است که در اینجا بطور کامل همه رشته های تخصصی را دارد و طبیعتا وقتی افراد فارغ التحصیل می شوند، جذب دانشگاه دیگر بعنوان هیات علمی می شوند. پس درست این است که بگوییم بیشترین دانش آموخته در حوزه آموزش، از دانشگاه علوم پزشکی تهران داریم.

 

عضو شورای آموزشی هستم و سمت اجرایی خاصی ندارم.

 

مساله ای که بسیار مهم است و در کشور ما هم بسیار صحبت شده ، مهاجرت نخبگان و مغزهاست. طبیعتا چون افرادی که به دانشگاه تهران می آیند، هم از لحاظ علمی سطح بالاتری دارند و هم توانایی بالاتری دارند و هم از لحاظ ارتباطی که می توانند برقرار نمایند بهتر است، بیشتر دانش آموختگان دانشگاه علوم پزشکی تهران، در خارج از کشور به سر می برند. می توان این مهاجرت را به استفاده از نخبگان تبدیل کرد. یک دید این است که وقتی کسی رفته دیگر رفته و مهاجرت کلی است، اما یک دید این است که مهاجرت فیزیکی داریم و عدم استفاده از نخبگان، در اینجا مهم نیست که مکان دانش آموخته ما کجاست، می تواند در کشور دیگری باشد و خیلی موثرتر باشد از دانش آموخته ای که در کشور است و ما از او استفاده ای نماییم. بنابراین چیزی که برای ما مهم است، و دفتر دانش آموختگان خیلی خوب می تواند، نقش ایفا کند این است که با این دانش آموختگان فعال خارج از کشور و معمولا در مراکز علمی و یا صنعتی و تولیدی  و تحقیاتی هستند، ارتباط به نحوی برقرار کند تا به brain circulation یعنی استفاده از مغزهایی که داریم، ولی اینجا نیستندو بصورت فیزیکی در دسترس ما نیستند، برسیم. مخصوصا که با پیشرفت تکنولوژی امروز لزومی ندارد یک فرد بطور فیزیکی حضور داشته باشد تا به ما کمک کند، بهترین افرادی که می توانند به ما کمک 4کنند همین افرادی هستند که در خارج از کشور هستند به شرطی که بتوانیم ارتباط موثری با ایشان بر قرار نماییم و به آنها نشان دهیم که عدم حضور در کشور به منزله قطع ارتباط با کشور نخواهد بود. به این شرط که ما با این دید نگاه کنیم که آنهایی که رفتند به مملکت خود پشت کردند، دانش آموخته دانشگاه تهران همچنان دانش آموخته این دانشگاه هستند و در هر کجای دنیا که باشد قطعا او هم این علاقه را دارد که بتواند کمک نماید.

 

هر زمانی اقتضای خاص خود را دارد. در زمانی که دانشجوی دکتری داشتیم، ارتباط استاد با دانشجو بهتر بود اما الان با افزایش حجم دانشجو طبیعتا ارتباط استاد با دانشجو کمتر شده ولی به هر حال این یک نقص است که ما ضعف ارتباط استاد با دانشجو را داریم یعنی سیستم آموزشی این نقص بزرگ را دارد و ارتباط استاد و دانشجو منحصر به حضور استاد در کلاس، درس دادن و بعد امتحان گرفتن شده است و استاد از روحیات دانشجو خبر ندارد واین بزرگترین لطمه را به سیستم آموزشی کشور و بعد به فرهنگ جامعه می زند چون بهرحال دانشگاه محل تعلیم و تربیت است. کاری که ما الان می کنیم آموزش و تعلیم منحصرا در بعد علمی است و به بعد تربیت خیلی نمی پردازیم و برای این امر باید ارتباط دانشجو و استاد قوی تر باشد و باید برنامه ها در این راستا انجام شود و فقط با حرف و شعار نمی توانیم دانشگاه را به محل تعلیم و تربیت دانشجو تبدیل کنیم. باید دانشجوها را به اساتید نزدیک کنیم و در اول ترم دانشجوها را گروه بندی کنیم و هر گروه را با یک استاد همراه نماییم و هر چند وقت یکبار جلساتی تشکیل دهند و مسایل مختلف را مطرح کنند و در این فضا انتفال مسائل اخلاقی و تربیتی هم می تواند انجام شود.

 

از زمانی که دانشجو در دانشگاه است، باید بداند که این دفتر وجود دارد چون وقتی دانشجو فارغ التحصیل شد دیگر نمی توانیم بدنبالش برویم و اگر دانشجو بداند چنین جایی هست، خودش می آید و ارتباط برقرار می کند. دفتر نباید تمرکزش فقط بر روی دانش آموخته باشد بلکه باید روی دانشجوی نزدیک به فارغ التحصیلی هم کار کند  واین ارتباط را برقرار نماید تا بتواند در آینده هم این ارتباط را حفظ نماید و البته یکی از کارهای دفتر هم برقراری ارتباط با دانش آموختگان سالهای قبل است،  این برقراری ارتباط با با برنامه باشد و هدف داشته باشد. گردهمایی ها می توانند کمک کننده بوده اما کافی نیست و باید روی دانشجوها هم کار شود. در اکثر سایتهای دانش آموختگان دانشگاه ها قسمت donation  وجود دارد که هر کسی بخواهد، از آن طریق می تواند کمک نماید.