دکتر مرضیه عسکری، استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران، در حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی به شهرک شهید چمران به همراه دختر سه‌ساله‌اش به شهادت رسید. اما نام او فراتر از یک عنوان علمی، با انسانیت، خلوص، فداکاری و عشق به مردم، به‌ویژه کودکان بیمار، گره خورده است. در گفت‌وگو با همسر و خواهر این شهید والا، تصویری روشن از زنی پدیدار می‌شود که نه‌تنها در علم که در ایمان و اخلاق نیز الگو بود. شخصیت برجسته علمی و اخلاقی دکتر عسگری به‌گونه‌ای بود که همکاران، شاگردان و مسئولان دانشگاه، فقدانش را نه‌تنها غم خانواده، بلکه خسارتی بزرگ برای جامعه پزشکی و اخلاق‌مدار کشور می‌دانند. شهادت او، نه‌فقط پایان یک زندگی، بلکه آغاز یک الهام بزرگ است برای آنانی که می‌خواهند علم را با انسانیت درآمیزند.