گالری عکس

به گزارش روابط عمومي بيمارستان فارابي، اين مراسم روز چهارشنبه 5 شهريور 1393 با حضور حاج‌آقا نيري دبير مجمع خيرين سلامت، دكتر مسلم بهادري، رئيس دفتر ارتباط با دانش‌آموختگان دانشگاه، دكتر امامي، رضوي قائم‌مقام وزير بهداشت در امور دانشگاه، دكتر پارساپور، سرپرست روابط عمومي دانشگاه، مهندس بهنام خادم رئيس فرهنگسراي رازي، جمعي از اساتيد پيشكسوت دانشگاه و گروه چشم، اعضاي هيئت‌علمي و دستياران بيمارستان فارابي، كاركنان بيمارستان فارابي، سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران و فرهنگسراي رازي و خبرنگاران رسانه‌هاي جمعي در سالن آمفي‌تئاتر پروفسور شمس اين بيمارستان برگزار شد.
دكتر پيروز طي سخناني ضمن تشكر از مسئولين فرهنگسراي رازي و بيمارستان فارابي در برگزاري اين مراسم گفت: من اولين بار در سال 1319 كه دانشجوي سال اول طب بودم، به دليل ورم ملتحمه به بيمارستان فارابي آمدم. 74 سال پيش اين مريضخانه يك ساختمان كوچك يك طبقه با 24 تخت و يك اتاق عمل بود. ولي الآن طبق آماري كه دكتر جباروند داد سالانه 700 هزار بيمار به اين مركز مراجعه و 70 هزار عمل جراحي چشم در آن انجام مي‌شود. اين آمار گوياي پيشرفت اين بيمارستان و جاي خوشحالي و سپاسگزاري است.
دكتر پيروز در ادامه قدمت بيمارستان فارابي را همتاي دانشگاه علوم پزشكي تهران عنوان نمود و افزود: بيش از 80 سال است بيمارستان فارابي به اين مملكت ازنظر علمي و درماني خدمت و متخصص تربيت مي‌كند و جاي بسيار خوشوقتي است كه اين بيمارستان مادر همچنان رتبه اول خود را در بين مراكز چشم‌پزشكي حفظ كرده است.
استاد پيشكسوت گروه چشم‌پزشكي دانشگاه در بخش ديگري از سخنانش اظهار داشت: بنده مدت 37 سال، از 10 مرداد 1336 تا سال 1367 در اين بيمارستان خدمت كرده‌ام و در طي 26 سالي كه از بازنشستگي‌ام مي‌گذرد ارتباط خود را با آن حفظ كرده و شاهد پيشرفته‌اي آن بوده‌ام.
دكتر پيروزبا گرامي داشت ياد استاد خود پروفسور شمس گفت: من خود را دست‌پرورده آن مرحوم مي‌دانم. مرحوم پروفسور شمس يك استاد نمونه ازلحاظ ادب، متانت و جديت در انجام‌وظيفه بود. او به كساني كه به وي نزديك‌تر بودند سختگيري بيشتري مي‌كرد تا آنان را تربيت كند. يكي از بزرگ‌ترين سعادت‌هاي من در زندگي آن است كه مرحوم پروفسور شمس مرا به‌عنوان نزديك‌ترين همكارش انتخاب كرد و نگاه ويژه‌اي به من داشت. بنده هم هميشه سعي كرده‌ام مثل آن بزرگوار وظيفه‌شناس و فروتن باشم و ادب و اخلاق را رعايت كنم.
 وي ادامه داد: من الآن 92 سال دارم، نمي‌دانم يك دقيقه، يك روز و يا يك سال ديگر زنده باشم. ولي خوشوقتم كه در اين مدت وظايفي كه ازنظر پزشكي، اخلاقي و انساني و به‌عنوان يك عضو كوچك اين جامعه بزرگ و پرافتخار از دستم برمي‌آمد انجام دادم و تأسفم از آن است كه چرا كارهاي بيشتري نتوانستم انجام دهم.
استاد پيروز در بخشي ديگر از سخنانش به همكاران چشم‌پزشك خود توصيه كرد: ما چشم‌پزشكان بايد به دو مسئله خيلي توجه كنيم. يكي آنكه وظيفه پزشكي خود را به نحو احسن و طبق موازين طبي انجام دهيم. دچار غرور، تكبر و خودبيني نشويم و رفتارهايي كه باروح طبابت مغايرت دارد انجام ندهيم. نكته ديگر اين‌كه طبيب بايد فروتن و افتاده و به قول مردم خاكي باشد. خود را در كنار مردم و مثل مردم بداند. مسئله مهم‌تر آنكه ما همه بايد خود را ايراني بدانيم و به اين مردم و به اين مملكت دل‌بستگي عميق داشته باشيم. به افتخارات كشور خود بنازيم، خود را يكي از اعضاي كوچك اين جمع 77 ميليوني بدانيم و آنچه از دستمان برمي‌آيد در طبق اخلاص گذاشته تقديم مردم كنيم. اين مردم تاريخ‌ساز بزرگ ما هستند.
فراموش نكنيم كه ايرانيان از پايه‌گذاران تمدن بوده‌اند و اگرچه ديگران در برخي زمينه‌ها از ما پيشي گرفته‌اند ولي اگر كوشش كنيم و به خودمان اعتماد داشته باشيم قطعاً اين كمبودها و نقص‌ها را مي‌توانيم از بين ببريم.
بر اساس اين گزارش آئين نكوداشت دكتر محمدصادق پيروز سومين نشست از سلسله نشست‌هاي «زندگي به سبك بزرگان» بود كه به همت فرهنگسراي رازي و با همكاري بيمارستان فارابي برگزار شد و به تجليل از خدمات ارزنده استاد پيشكسوت چشم‌پزشكي اختصاص‌يافته بود. در اين مراسم دكتر جباروند رئيس بيمارستان فارابي به نمايندگي اعضاي هيئت‌علمي، دكتر لاشئي معاون پژوهشي بيمارستان فارابي به نمايندگي از جانب شاگردان استاد و مهندس خادم رئيس فرهنگسراي رازي به نمايندگي از سازمان فرهنگي - هنري شهرداري تهران از استاد پيروز تقدير كردند.
در انتها هدايايي از سوي فرهنگسراي رازي، بيمارستان فارابي و دفتر دانش‌آموختگان دانشگاه و مجمع خيرين سلامت به استاد اهدا شد.