به بهانه برگزاری چهارمین جشن یکپارچه دانش آموختگان گفتگویی با رئیس دفتر ارتباط با دانش آموختگان انجام شده که شما خوانندگان گرامی را به خواندن آن دعوت می کنیم.

- استاد بهادری این روزها اکثر دانشگاه‌ها در تدارک برگزاری جشن فارغ‌التحصیلی هستند. برای ما از جشن‌های فارغ‌التحصیلی در دنیا صحبت بفرمائید.

در زندگی هر فرد روزهایی وجود دارد که برایش ماندنی است. یکی از آن روزها جشن دانش‌آموختگی است که خانواده و دوستان و همکلاسی‌ها به دورهم جمع می‌شوند. اما اینکه این جشن چگونه برگزار شود در طول زمان تغییر کرده است.  سالهای گذشته هر فرد به همراه خانواده خود یک جشنی می‌گرفت ، بعدها این مراسم  گسترده‌تر شد و همکلاسی‌ها با هم جشن فارغ‌التحصیلی برگزار می‌کردند و درنهایت هر دانشکده‌ای برای فارغ‌التحصیلان هر سال خود مراسمی را با حضور دانش‌آموختگان خود برگزار می‌کرد.  در حدود 4 سال پیش در دانشگاه علوم پزشکی تهران به این فکر افتادیم که چرا دانش‌آموختگان یک دانشگاه همدیگر را نشناسند و در رشته‌های مختلف با هم مرتبط نشوند؟ چرا عظمت کار را نبینند؟ بنابراین ما تصمیم گرفتیم این مراسم را به‌صورت یکپارچه برگزار کنیم. به دو دلیل. یکی اینکه خود جشن اهمیت زیادی داشته و جنبه مردمی زیادی داشته باشد و دلیل دوم این است که دانش‌آموختگان یک دوره با هم آشنا شوند و بتوانند در آینده در یک شبکه منسجم برای خدمت به مملکت آماده شوند. در تمام دنیا این موضوع وجود دارد. اگر اواخر ماه می به شهرهای بزرگ آمریکا بروید در تمام شهر دانشجویان را با لباس فارغ‌التحصیلی مشاهده می‌کنید.  هفته پیش جشن دانش‌آموختگی نوه‌ام در دانشگاه نیویورک بود که حدوداً 10هزار نفر خود از دانش‌آموختگان در مراسم شرکت کرده بودند. به خاطر استقبال بالای دانشجویان و خانواده‌های آنان اکثر هتل‌ها اشغال شده بودند و فضای شهر به دلیل تردد دانشجویان با لباس فارغ‌التحصیلی  نشاط خاصی پیداکرده بود. درواقع کل مردم شهر در جریان این اتفاق بودند. 

در خصوص جشن‌های یکپارچه‌ای که برگزار شده و جشنی که قرار است برگزار شود برایمان توضیح دهید؟

دفتر ارتباط بادانش آموختگان  طی سال‌های 91 الی 93 سه دوره جشن یکپارچه دانش‌آموختگان علوم پزشکی دانشگاه را برگزار کرده  و امسال هم به خواست خداوند چهارمین جشن در حال تدارک است. برای اجرای این کار همواره با دو مشکل بزرگ مواجه هستیم. یکی نداشتن جای مناسب برای جشن است و ما هرساله مجبور به آماده‌سازی محل برگزاری مراسم هستم که این مسئله هزینه و وقت زیادی نیاز دارد. دوم زمان برگزاری آن است که ازنظر شرایط جوی دچار تغییرات آب و هوایی شده و برنامه‌هایی که در فضای باز برگزار می‌شود را دستخوش تغییر می‌کند.  چون‌که در تمام دنیا رسم است که جشن فارغ‌التحصیلی را در ماه‌های اردیبهشت و خرداد برگزار کنند. در این مدت هم وضع هوا نامعلوم است و فضای باز مناسب نیست. به خاطر اتفاقی که سال گذشته افتاد امسال ناچار شدیم که این مراسم را در جای سرپوشیده برگزار کنیم. با توجه به اینکه که ظرفیت سالن‌ها در تهران محدود است ما نیز مجبور شدیم این مراسم را با تعداد کمتری از دانشجویان و خانواده‌هایشان برگزار کنیم. البته با انتخاب تالار بزرگ وزارت کشور که بزرگ‌ترین تالار شهر تهران است سعی داریم میزبان حداکثر دانشجویان و خانواده‌های گرامی آنان باشیم. امیدوارم در برنامه جدید دانشگاه هم مکان مناسبی برای این کار در نظر گرفته شود تا جشن‌های بزرگ، اجلاس‌های بزرگ، گردهمایی‌های بزرگ در آنجا انجام شود ضمن اینکه بتوان برای کارهای آموزشی و تحقیقاتی استفاده کرد.

به نظر شما برگزاری این مراسم چه پیامی می‌تواند داشته باشد؟

این اقدام مفیدی است و دفتر ارتباط با دانش‌آموختگان سعی دارد با برگزاری این مراسم سه هدف را دنبال کند. اولین این است که به جامعه ایرانی نشان دهیم که در یک سال چقدر توانستیم نیروی انسانی مناسب به جامعه تحویل دهیم. برای اینکه بزرگ‌ترین سرمایه هر جامعه نیروی انسانی تحصیل‌کرده و باشعور است که بتوانند به نیازهای جامعه پاسخ دهند. هدف دوم ما ایجاد یک ارتباط نزدیک بین دانشکده‌های مختلف است، چراکه یکی از مشکلاتی که در آموزش عالی وجود دارد تفاوت‌هایی است که در رشته‌ها و مقاطع مختلف ایجادشده است. این تفاوت‌ها معنی ندارد چون هر رشته اهمیت خاص خودش را دارد. یک پزشک به همان اندازه به جامعه خدمت می‌کند که پرستار در حرفه خود خدمت می‌کند. ما باید جدا بودن رشته‌ها را برداریم و نشان دهیم این عده که در یک بدنه جامعه علمی به جامعه تحویل می‌دهیم از کارشناس ساده تا فوق دکترا و ... همه با هم برای خدمت به مردم جامعه هستند. هدف سوم برگزاری این مراسم این است که به مردم نشان داده ‌شود مالیاتی که به‌عنوان بودجه به دانشگاه‌ها داده می‌شود بیهوده صرف نشده و این مالیات‌ها منجر به افزونی دانش، افزونی فنون و نیروی انسانی شده که همه برای خدمت به جامعه بکار خواهند گرفت. و اقدامی که دانشگاه علوم پزشکی تهران در این راستا انجام می‌دهد بسیار مفید و باارزش است و امیدوارم سایر دانشگاه‌ها نیز چنین عمل کنند.

- به نظر شما دانشگاه‌ها چه بهره‌ای می‌توانند از این جشن‌های فارغ‌التحصیلی یکپارچه ببرند؟

هرچه دانشگاه‌ها در این کار هماهنگی بیشتری با دانشجویان داشته باشند عظمت کار بیشتر می‌شود. یک قسمت از این جشن مربوط به دانش‌آموختگان است ولی مهم‌ترین بخش آن مربوط به دانشگاه است که نیروهای تخصصی را تربیت‌کرده و تحویل جامعه می‌دهد. بنابراین بهره اصلی را دانشگاه و استادان می‌برند که دراین‌باره همکاری می‌کنند. یکی از محاسن جشن یکپارچه هماهنگی و همدلی نزدیک بین هیئت‌علمی دانشگاه و شاگردانی که فارغ‌التحصیل شدند است. این‌ها اغلب در آینده هم می‌توانند باهم مرتبط شوند و دفتر دانش‌آموختگان یک وسیله است که می‌تواند این ارتباط را برقرار کند و جشن یکپارچه دانش‌آموختگان نیز سرآغاز این ارتباط می‌تواند باشد.  

- در مورد مشارکت دانش‌آموختگان برای برگزاری این مراسم چه توصیه ای دارید؟

ما خوشحالیم که رئیس و هیئت‌رئیسه دانشگاه به این کار علاقه‌مندند. یعنی وقتی به رئیس پیشین دانشگاه آقای دکتر لاریجانی این پیشنهاد را دادیم باکمال میل پذیرفت، الآن هم ریاست دانشگاه آقای دکتر جعفریان به این جشن توجه ویژه دارند و سال گذشته که مراسم به دلیل بارندگی به هم خورد، ایشان دستور دادند جشن را دوباره برگزار کنیم و این نشانه علاقه‌مندی‌ای‌شان برای این کارهاست. مشارکت دانشجویان در برگزاری مراسم یکی از مسائل مهم است. معمولاً جشن‌های دانش‌آموختگی دو بخش می‌شود. یک بخش مربوط به دانشگاه است و یک بخش هم مربوط به خود دانش‌آموختگان است. آن بخشی که مربوط به دانشگاه است فراهم کردن مکان مناسب، ایجاد امکانات پارکینگ و ... است ولی آن بخشی که دانش‌آموختگان باید انجام دهند تأمین محتوای آن است تا خود و همراهانشان از این مراسم لذت ببرند. از سخنرانی‌های مناسب، برپایی نمایشگاه‌های مختلف علمی، همراهی خانواده‌هایشان تا گرفتن عکس‌های دسته‌جمعی و ... بنابراین قسمت اعظم این جشن با خود دانش‌آموختگان است. ما امسال نیز یک مقدار از مخارج را به عهده دانش‌آموختگان قراردادیم  یعنی برای حضور مهمانانشان از آن‌ها هزینه دریافت کردیم که البته در مقابل کل هزینه مراسم رقم ناچیزی است. درواقع در دنیا هزینه این‌گونه مراسم به‌وسیله خود دانش‌آموختگان تأمین می‌شود و بودجه آن وابسته به دانشگاه نیست. ما هنوز در اینجا از این امکان استفاده نکردیم و امیدوارم که بتوانیم با طی کردن مسیرهای قانونی به این مهم دست پیدا کنیم.

- حضور گروه‌های تخصصی را در این جشن چگونه می‌بینید؟

این جشن برای همه است و هرچه سطح علمی دانش‌آموخته بیشتر باشد بیشتر به آن مربوط می‌شود.  همان‌طور که جشن پایان دبیرستان از پایان دبستان اهمیت بیشتری دارد، جشن فارغ‌التحصیلی در مقاطع تحصیلات تکمیلی از مقاطع پایه مهم‌تر است. متأسفانه چون در ایران حرکت‌های اجتماعی به‌جز در ورزش بسیار ضعیف است. در اینجا هم  دانش‌آموختگان مقاطع بالاتر همکاری کمتری دارد درحالی‌که کارگردان اصلی این مراسم باید دانشجویان تخصصی باشند و ما به‌عنوان کمک برای آن‌ها باشیم. اگر مروری داشته باشیم بر فعالیت دانشگاه‌های بزرگ، می‌بینیم که همه آن‌ها این مراسم رادارند و دانش‌آموختگان مقاطع بالاتر حضور چشمگیری در مراسم داشته و آن را بااهمیت می‌دانند که متأسفانه هنوز این کار صحیح فرهنگی و باارزش جا نیفتاده است.

- ما چطور می‌توانیم فرهنگ‌سازی کنیم؟

اول این‌که این‌گونه کارها باید تکرار شود هرچند که اجرای آن سخت و نیاز به تحمل باشد تا اینکه شرایط بهتر شود. دوم اینکه باید فرهنگ کشور به آموزش عالی اهمیت دهد. هنوز فرهنگ آموزش کشورها ما ازنظر علمی خود را وابسته به دیگران می‌داند. درحالی‌که هم‌ردیف دانشمندان بزرگ دنیا را در ایران هم داریم اما این‌ها انسجام ندارند. یکی از برنامه‌های دفتر دانش‌آموختگان ایجاد همین انسجام است. اگر دانشگاه‌های دیگر کشور هم این برنامه را ایجاد کنند می‌توانیم با همکاری مسئولین آن‌ها یک اجتماع بزرگی درست کنیم و یک کار فرهنگی در سطح کشور انجام دهیم.

پیامتان برای دانش‌آموختگان شرکت‌کننده در این مراسم چیست؟

رسیدن به مرحله دانش‌آموختگی از دانشگاه علوم پزشکی تهران دریافت کوچکی نیست. خیلی از افراد ایران مایل‌اند که دانشگاه تهران را از نزدیک ببیند چه برسد که بخواهند در آن تحصیل کنند. دانشگاه رفتن کار آسانی نیست و برای رسیدن به این مرحله افراد زیادی تلاش می‌کنند. اول از همه پدر مادرها زحمت می‌کشند تا فرزندانشان را بتوانند مدارج تحصیلی را طی کنند. دوم خود دانشجویان هستند که چقدر زحمت می‌کشند و تمام تفریحات دوران جوانی را کنار می‌گذارند و سوم استادانی که برای ارتقای سطح علمی آن‌ها تلاش می‌کنند. افتخاری است که این‌ها به دست می‌آورند خیلی مهم است چراکه این افراد، در بین  برگزیده جامعه هستند. این وظیفه من است به‌عنوان مسن‌ترین فرد دانش‌آموخته دانشگاه به تمام  استادان، دانش‌آموختگان این دوره یعنی سال تحصیلی 94-93 و خانواده هایشان تبریک بگویم.  می‌دانم که برای رسیدن به این درجه زحمات زیادی کشیده‌اند و امیدوارم با حضور خود در این مراسم سعی کنند جامعه را با اهداف دانشگاهی آشنا کرده و خود را برای خدمت به جامعه و رفع مشکلات آن آماده کنند.