دكتر جعفر دادمنش، متخصص پروتز هاي دنداني، در سال 1311 در تبريز بدنيا آمد. تحصيلات متوسطه را در اين شهر گذراند و در امتحانات ورودي دانشگاه تهران و دانشگاه تبريز پذيرفته شد. در رشته دندانپزشكي كه مورد علاقه وي بود، ادامه تحصيل داد و در حاليكه در طول تحصيل جزء دانشجويان ممتاز دانشكده بود، در سال 1335 از دانشگاه تهران فارغ التحصيل گرديد. همچنين در سال 1341 موفق به اخذ تخصص در رشته پروتزهاي دنداني از دانشگاه نيويورك آمريكا گرديد. وي متجاوز از صد مقاله علمي در مطبوعات علمي ايران و آمريكا به چاپ رسانده و مولف 5 جلد كتاب در زمينه دندانپزشكي است. علاوه بر آن، سخنران علمي بيش از 10 كنگره بين المللي دندانپزشكي بوده و داراي سوابق علمي و اجرايي به شرح ذيل است:
-  استاد و مدير گروه رشته پروتزهاي دنداني دانشكده دندانپزشكي دانشگاه تهران
- مسوول دوره هاي تخصصي دندانپزشكي و تنظيم ايين نامه هاي تخصصي براي اولين بار در كشور
- دبير سابق جامعه دندانپزشكان ايران
- 3 دوره سرپرست كميته كنگره هاي دندانپزشكي
- عضو سابق سازمان مركزي نظام پزشكي در سال 58-55
- رياست آكادمي انجمن پروستودنتيست هاي ايران در3 دوره
- دارنده بورد ناسيونال آمريكا و بوردهاي ايالتي مريلند ، واشنگتن و كاليفرنيا
- سخنراني و ترتيب كلينيك در شيكاگو آمريكا ، وين اطريش، پاريس فرانسه ، نيويورك آمريكا ، استانبول تركيه ، مكزيكوسيتي مكزيك ، آتن يونان، تورنتو كانادا، و بارسلون اسپانيا
- اولين سخنران علمي انجمن دندانپزشكي ايران
- عضو سابق دادگاه عالي تجديد نظر نظام پزشكي ايران
- عضو انجمن دندانپزشكان آمريكا
- عضو فدراسيون بين المللي دندانپزشكي
- عضو كالج بين المللي دندانپزشكان
- عضو آكادمي استئوانترگريشن
- استاد منتخب دانشكده دندانپزشكي در هشتمين همايش نكوداشت مقام استاد
- رييس پنجاهمين كنگره سالانه انجمن دندانپزشكي ايران در ارديبهشت 1389
گفتني است كه دكتر دادمنش، دندانپزشك مخصوص حضرت امام خميني (ره) و تعدادي از آيات عظام بوده و علاقه خاصي به شعر و شاعري دارد و در وصف مادر خود، شعري به نام "غريبانه" سروده و در مطب وي نيز كه با تابلوهاي مختلف، اشعار و گواهينامه هاي علمي كنگره ها، تزيين شده، اين ذوق هنري، كاملاً مشهود است.
دكتر دادمنش با بيان خاطره اي از دوران فارغ التحصيلي خود، چنين گفت: بلافاصله پس از فارغ التحصيلي، آپانديسيت حاد گرفتم و توسط دكتر كيافر كه معاون پروفسور عدل بود، جراحي شدم. وقتي مرا براي عمل جراحي مي بردند، با خداي خود اينطور عهد كردم: هر نوع توقعي كه از پرسنل و پزشكان دارم كه با من به بهترين وجه و از روي وجدان برخورد نمايند، من هم در طول سال هاي خدمتم، وجدان كاري داشته باشم و براي بيمارانم بهترين تلاش را بنمايم و سعي هم نمودم كه اين روال را از دوران تحصيلات تخصصي دنبال كنم.
استاد در ادامه افزود كه در دوران خدمت سربازي در اروميه، علاوه بر خدمت در بهداري لشكر اروميه، مطب شلوغي هم داشتم. بعد از اتمام خدمت سربازي به استخدام وزارت بهداري درآمدم و حدود يكسال و نيم در آنجا كار كردم. سپس جهت رفتن به آمريكا اقدام نموده و پذيرش گرفتم كه يكسال در يك موسسه تحقيقاتي نيويورك و پس از آن در بيمارستاني در شيكاگو بودم و بعد از آن در رشته پروتزهاي دنداني از دانشگاه نيويورك پذيرش گرفته و موفق به اخذ ديپلم تخصصي در رشته پروتزهاي دنداني از دانشگاه نيويورك، گرديدم كه در سال هاي بعد برايم ارزشمند بود.
استاد پيشكسوت از نحوه استخدام در دانشگاه چنين گفت: به اتفاق دكتر مرحوم حسين نواب كه آغازگر دندانپزشكي نوين در ايران بود، نزد رييس دانشكده رفتيم و او هم اصلاً سرش را بلند نكرد و بعد هم گفت: پست سازماني نداريم و رايگان مي توانيد كار كنيد و هر وقت پستي خالي شد، شما را استخدام مي كنيم. مدت 2 سال مجاني بطور افتخاري كار كردم و بعد از 2 سال به عنوان استاديار و بعد از 7 سال به عنوان دانشيار و بعد هم به عنوان استاد و مدير گروه انتخاب شدم. در زمان رياست دكتر جاويد، مسوول آيين نامه هاي انجمن هاي تخصصي و دوره هاي تخصصي دندانپزشكي بودم. با همكاري عده اي مثل دكتر مسگرزاده، دكتر عطري زاده و دكتر شفق، كميته اي متشكل از 6-5 نفر كه سرپرستي آن با من بود، آيين نامه هاي دوره هاي تخصصي دندانپزشكي را نوشتيم. در انجمن دندانپزشكي ايران هم كه از سال 1342-1341 شروع به كار كرد، به تدريج به عنوان دبير انجمن دندانپزشكي ايران انتخاب شدم و سرپرستي خيلي از كميته هاي علمي را برعهده داشتم.
دكتر دادمنش گفت: بعد از برگشتن به ايران، در آن زمان، هيأت موسس انجمن دندانپزشكي ايران (جامعه دندانپزشكان ايران)، تشكيل جلسه مي دادند. در آن جلسه، به پيشنهاد مرحوم فرزين كه استاد بيماري هاي دهان بود، از من كه تجاربي در كنگره هاي بزرگ آمريكا و اروپا كسب نموده بودم، درخواست برگزاري سمينار سالانه را نمودند. اولين گنگره دندانپزشكي به پيشنهاد خودم، در محل دانشكده دندانپزشكي دانشگاه تهران، برگزار گرديد و بعدها هم تداوم پيدا نمود. شايد تنها كسي هستم كه 3 دوره سرپرستي و رياست كنگره هاي انجمن دندانپزشكي ايران را داشته ام كه يكي از آنها سال قبل در پنجاهمين سال تأسيس انجمن دندانپزشكي ايران و پنجاهمين كنگره، به عنوان رييس آن انتخاب شدم كه محل برگزاري آن در برج ميلاد با 5-4 هزار نفر شركت كننده بود كه در حاشيه آن هم نمايندگي هاي محصولات دندانپزشكي خارج از كشور در غرفه هاي تجاري محصولات خود را معرفي مي كردند. عده اي هم خارج از كشور آمده بودند، مثل پروفسور وينا (رييس FDA فدراسيون بين المللي دندانپزشكي)، روسا و انجمن هاي دندانپزشكي شان و يا ديگر دندانپزشكان عادي خارج از كشور شركت داشتند.
وي افزود: در دانشگاه تهران هم خيلي فعال بودم و از نظر فوق برنامه با دانشجويان روابط خوبي داشتيم. از نوآوري كه بعد از آمدن به دانشكده دندانپزشكي داشتم اين بود كه تا آن زمان با اسلايد كنفرانس داده نمي شد. از اولين نفراتي بودم كه توانستم با اسلايد رنگي مطالب را به دانشجويان ارايه نمايم كه با استقبال زيادي روبرو گرديد.
استاد پيشكسوت دانشگاه در مورد وضعيت آموزشي و پژوهشي زمان خود چنين گفت: در زمان دانشجويي ما، مسأله تحقيق اصلاً مطرح نبود. يك سري برنامه مدون آموزشي با تعداد واحدها و ساعات مشخصي وجود داشت كه عده اي از اساتيد به صرف سابقه و تجربه، سمت هاي آموزشي آن را برعهده گرفته بودند. بعدها آيين نامه هاي تخصصي تدوين گرديد و دانشكده هاي ديگري كه در شهيد بهشتي، مشهد و بطور همزمان شيراز، اصفهان، تبريز و غيره، تأسيس شد، متخصصيني را جذب نمودند كه در خارج از كشور تحصيلات تخصصي داشتند. با ورود اين افراد به دانشكده هاي دندانپزشكي، تحول عظيمي در كار تدريس و تحقيق آغاز گرديد. بتدريج برگزاري كنفرانس ها و ارائه تز هاي دانشجويي در زمينه مواد دنداني و تكنيك هاي كاري، با استقبال عمومي مواجه شد كه خودم هم مقالاتي در ژورنال هاي خارجي نوشتم كه تازگي داشت. مثلاً پروفسور گروسمن، استاد روت كانال تراپي دانشگاه بوستون فلادلفيا، مقاله اي كه با عنوان access هاي روت كانال نوشته بودم، خيلي تحت تأثير قرار گرفت و با ارسال نامه اي، مرا مورد لطف خود قرار داد.
دكتر دادمنش در مورد دندانپزشكي ايران درمقايسه با ديگر كشورهاي پيشرفته گفت: گرچه فاصله اي با آنها مشاهده مي شود، ولي متخصصيني كه با عزم و اراده و زحمت در ايران و خارج از كشور دوره تخصصي شان را گذرانده اند، در خيلي از زمينه هاي پزشكي و دندانپزشكي كارهايي را كه در بهترين موسسات خارجي صورت مي گيرد، در ايران هم انجام مي دهند. اصولاً دندانپزشكي ايران در سطح بالايي قرار دارد، بطوري كه مريض هايي از خارج از كشور دارم. بطور مثال يكي از بيمارانم سفير ايتاليا در تهران بود و بعداً سفير ايتاليا در استراليا شد، از خدمات دندانپزشكي ارائه شده به وي آنقدر راضي بود كه از استراليا براي درمان به ايران مي آمد. در رشته هاي مختلف هم افرادي وجود دارد كه خيلي كارآمد، اهل مطالعه و تحقيق و نوآوري هستند. دانشجويي به نام ترابي نژاد داشتم كه براي احراز تخصص به آمريكا رفت و به درجه استادي نائل آمد و ماده جديدي را ابداع نمود كه در تمام جهان مورد استفاده قرار مي گيرد و به رياست انجمن روت كانال تراپ آمريكا منصوب شد و پزشكان ايراني ديگري كه در پست هاي حساس و سمت هاي آموزشي هستند. 
وي در مورد انتقال تجارب اين افراد خاطر نشان نمود، همانطوري كه گاهاً اين كار انجام مي شود، دانشكده هاي دندانپزشكي از اين افراد به صورت افتخاري دعوت به عمل آورد تا نتايج كارشان را عرضه نمايند. چند روز قبل جلسه اي كه راجع به ايمپلنت هاي دنداني داشتم، رييس دانشكده مربوطه، خواستند كه تجاربم را در اختيار دانشجويان قرار دهم. 
دكتر دادمنش در مورد هديه نمودن مجله تخصصي به نام Journal of Prosthetic   Dentistry به دانشكده تبريز جهت استفاده دانشجويان خبر داد  كه از سال 1950 تاكنون چاپ مي شود و حاصل تلاش حدود 60 سال جمع آوري آن مجلات از سال 1950 تا 2010 بوده است. ضمناً در ايران هيچ دانشكده اي كاتالوگ آن را نداشت.
وي گفت: اين اواخر اسلايد هاي فوق العادي كه بعضاً از نظر تجربه كاري و نمونه واقعاً تك بود را يكجا به دانشكده دندانپزشكي دانشكاه علوم پزشكي تهران هديه نمودم. دانشكده ها همانطوري كه دارند كار مي كنند بايد در زمينه تخصصي كارنمايند. 22 بهمن ماه در مورد چگونگي پيشرفت هاي ايمپلنت هاي دنداني (كاشتن دندان) ايران، كنفرانسي خواهيم داشت.
دكتر دادمنش، برگزاري سمينارها، دوره هاي مدون بازآموزي وزارت بهداشت را راهي جهت تكميل و تجديد معلومات علمي دندانپزشكان خواند و در مورد دعوت از ايشان در دانشگاه هاي اصفهان، مشهد و تبريز و... گفت: بارها از من دعوت به عمل آمده و هزينه هتل و اياب و ذهاب را هم تقبل نموده اند، ولي آن مبلغ را جهت توسعه بخش هاي تحقيقاتي آن دانشكده ها هديه داده ام. از اينكه در دانشگاه ها به تحقيقات بهاء داده مي شود و از وجود اساتيد ايراني مقيم خارج از كشور و همچنين اساتيد خارجي جهت بازآموزي استفاده مي شود، اقدام جالبي است.
استاد ضمن قدرداني از انتشار آلبوم عكس فارغ التحصيلان قديمي دانشكده كه با كمك  رياست قبلي، انجام شد، از دكتر مصفا نيز كه از اساتيد وي بوده، بخاطر پويندگي و زحماتي كه بابت زنده كردن ياد اساتيد قديمي متحمل مي شود، اظهار احترام و تشكر نمود. وي دعوت از اساتيد مورد احترام براي ايراد سخنراني در كنگره ها و انتشار كتابها و مقالات آنها  تا در دسترس دانشجويان و متخصصين قرار گيرد را راهي جهت ارتقاء سطح علمي دندانپزشكان دانست.
 استاد پيشكسوت دانشگاه، چند توصيه مهم به كساني نمودند كه تازه مي خواهند وارد اين حرفه شوند: يكي از توصيه هايم سحرخيزي است. ايراني ها هم مي گويند كه سحرخيز باش تا كامروا شوي. زمان دانشجويي ام در نيويورك، زود سر كلاس مي رفتم و پروفسور معروفي هم كه تمام روساي جمهور و سناتورهاي آمريكايي را ويزيت مي كرد، سحرخيز بود، هر روز نگاهي زيرچشمي به من مي انداخت و چيزي نمي گفت. از من خوشش آمد و پيشنهاد داد كه بعدازظهرها به مطبش بروم، من خيلي بهره بردم و در آنجا خيلي چيزها را ياد گرفتم. توصيه ديگرم، وجدان كاري است و هر پزشك و دندانپزشك بايد آن را سرلوحه كارش قرار دهد. بخاطر پول، شهرت و مقام كار نكند. توصيه ديگر اينكه، دقت عمل در كار داشته باشد.
دكتر دادمنش در پاسخ سوالي در مورد اوقات فراغت گفت: مطالعه، نوشتن، عكاسي و ورزش انجام مي دهم و به فوتبال علاقمندم و قهرمان هم بودم. سال ها قبل در مورد بازي ايران و كره جنوبي كه به پنالتي كشيد و ايران باخت، مقاله اي براي روزنامه نوشتم كه به چاپ رسيد. در حال نوشتن كتابي در مورد ازدياد جمعيت و معضل ترافيك تهران هستم. اميدوارم شهرداري و مسوولين در اين راه گام هاي موثري بردارند.
استاد دادمنش به عنوان پزشك مخصوص امام خميني (ره)، در بيان خاطره اي گفت: براي ويزيت كه رفتم، دكتر عارفي هم آنجا بود و به من گفت كه امام به پروتزي كه درست كردي، نگاه مي كند و مي گويد كه عين دندان هاي خودم است.وقتي امام را ويزيت كردم گفتم حضرت امام، چيزهايي مثل آجيل براي لبه هاي فك تان خوب نيست مراقب باشيد. با لبخند پاسخ دادند: نكند براي دنداني كه شما درست مي كني خوب نيست؟
استاد با تجربه دانشگاه، در زمينه دندانپزشكي، دكتر حسين نواب را به عنوان سمبل و  الگوي خودشان نام برد و در مورد ايشان گفت: در زمان دانشجويي براي انجام كاري به مطب دكتر نواب رفتم. به قدري مطب، مرتب، منظم و مجهز بود و مديريت و خدمات پرستاري خوبي داشت، از اينكه اين رشته را انتخاب كرده بودم، خوشحال شدم. او برايم الگو، پشتيبان و مشوق بود كه به دانشگاه تهران بيايم و مدرس شوم. بناي دانشگاه شهيد بهشتي فعلي را ايشان گذاشتند. نوآوري هايي در كار داشت.
دكتر دادمنش در مورد تأسيس دفتر ارتباط با دانش آموختگان گفت: بايد اين دفتر در تمام دانشكده ها فعال گردد، تا دانش آموختگان به عضويت آنجا درآيند، هم در زمينه انتقال تجارب و هم در زمينه برقراري ارتباط و اخذ كمك هاي مالي در جهت توسعه مراكز تحقيقاتي.
استاد با ذكر خاطره اي از يكي از آرزوهايش گفت: در سال 1342-1341 كه از آمريكا برمي گشتم، با يكي از دوستانم كه در دانشگاه استانبول تدريس مي كرد، براي ديدن دانشكده دندانپزشكي آنجا رفتم. دوستم به رييس دانشكده گفت كه اين دوستم مي خواهد دانشكده را ببيند. رييس دانشكده نمي دانست كه تركي بلدم، به او پاسخ داد كه كاروانسرا را نشانش بده. دانشكده يك كاروانسرا بود. سال بعد هم براي ايراد سخنراني دعوتم نمودند. سالن سخنراني شان اتاقي به ابعاد 20×10 بدون هوا بود كه حتي يك نفر هم حالش بهم خورد. ولي سال هاي اخير كه دعوت شدم، يك مركز كنگره فوق العاده بزرگي با سالن هاي متعدد و مجهز به بهترين وسايل سمعي و بصري، ساخته بودند. يكي از آرزوهايم اين است كه دانش آموختگان رشته هاي پزشكي و دندانپزشكي با سرمايه گذاري خودشان و با كمك افراد خير، شهرداري و دولت، يك فضاي مناسبي در خارج از تهران و در مسير اتوبان، كه پاركينگ، سالن هاي متعدد، فضا براي نمايشگاه هاي تجاري، بدين منظور در نظر گرفته شود و كشور ما با اين منابع غني طبيعي كه دارد، بتواند يك مركز همايش آبرومندي داشته باشد. دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، مكاني براي اين كار دارد كه نسبتاً خوب است. براي ترغيب افراد، مي توان اسم افرادي كه سرمايه گذاري بزرگ براي انجام اين كار مي كنند، بر سردر آن حك نمود. وي اعلام آمادگي كرد كه در خدمت صنف، حرفه، دانشگاه تهران و ساير دانشكده ها است و آماده هر نوع كمك مي باشد.