دکتر رضایت دانشجوی دانشگاه تهران و دانشکده ی داروسازی بودند. یادم هست در زمان نوشتن رساله شان به همراه یکی از دوستانشان به من مراجعه کردند و من هم به عنوان استاد، راهنمایی تزشان را پذیرفتم. دکتر رضایت از همان ابتدا آدم درخشانی بودند. تزشان را با من گرفتند و تمام کردند و من مفتخرم که دانشجوی من، الآن استادی هستند که همه به وجودشان مباهات می کنند. هر جا که می روند می درخشند. از جمله در ستاد نانو، دانشکده ی فناوری های نوین، گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی و دانشکده ی داروسازی دانشگاه آزاد زحمت زیادی کشیدند. ایشان وقتی که آمدند موی سفیدی نداشتند و به علت زحمت زیادی که کشیدند زودتر از موقع موهایشان سفید شد. در هر کاری که پا می گذارند کوشش خود را می کنند و می درخشند ومن افتخار می کنم که این چنین کسی استاد و همکار ماست.

خاطرم هست با فاصله کمی از دفاع تزشان، مدیر گروه فارماکولوژی دانشکده پزشکی شدند و خیلی خوب گروه را اداره می کردند، خیلی تلاش کردند، با همکارانشان هم خوب بودند. به نظر من از ویژگی های ایشان این است که در کارشان خیلی جدی هستند. البته گاهی اوقات با دانشجویان عصبانی می شوند ولی در هر صورت عصبانیت ایشان بافایده و کاربردی است و من هنوز متوجه نشده ام خودشان را عصبانی نشان می دهند یا واقعاً عصبانی می شوند.

برای پیشرفت افراد مسلماً استاد و محیط آموزشی خیلی تاثیر دارد ولی خود فرد هم باید قدرت پذیرش داشته باشد که ایشان از این قدرت برخوردار بودند و هم اکنون هم از قدرت پذیرش برخوردارند. همین هفته ی پیش در فرهنگستان علوم پزشکی در جلسه ی همگرایی که ایشان مسئول آن بودند نیز درخشیدند. اصولاً هر کاری که به دست ایشان می دهند چون زحمت می کشند می درخشند. البته ایشان به صورت ژنتیکی یا هر چیزی که هست بنده نمی دانم با بقیه افراد متفاوت هستند و فقط محیط آموزش و افراد نیست که انسان را جلو می برد شخصیت فرد هم در این مسئله بسیار دخیل است.

برای یک معلم و استاد مشاهده موفقیت و پیشرفت شاگردش باعث لذت او می شود. لذت ما در زندگی رشد افرادی هستند که ما با آنها کار کرده اند و دکتر رضایت این دانشجو پر تلاش بالاخره این لذت را به من داد و من  وقتی می بینم از استادانش پیش تر می رود باعث مباهات من می شود. من فکر نمی کنم کسی که کار می کند جلو می رود منتظر این باشد که جامعه تشویقش کند گاهی اوقات جامعه این کار را نمی کند ولی به هر صورت ایشان جلو رفتند کسی که در این حوزه فعالیت می کند از نظر مادی دنبال چیزی نیست چون اگر می رفت در صنعت شاید خیلی خیلی از نظر مادی به نفعش بود. بسیاری از انسان ها به این شکل هستند ولی دکتر رضایت به این شکل نیستند انسان باید خودش از کاری که می کند لذت ببرد کسانی هستند که نقاشی می کنند ولی برای لذت خودشان کار می کنند بعضی ها برای لذت خودشان شعر می گویند دکتر رضایت هم چنین انسانی هستند و من هیچ گاه ندیدم بخواهد خود را مطرح بکند تا جامعه تشویقش کند.  ولی این مسئله ی برای جوانان مهم است که بدانند اگر کسی در اجتماع کارکند و جلو برود، جامعه می فهمد، اهمیت می دهد و قدر می داند. مسلماً شکی نیست که چنین مراسم تجلیلی باعث تشویق نسل جوان می شود که همین کارها را بکنند یک سری از رفتارهای ما اکتسابی است که می بینیم و تشویق می شویم.

من شخصاً ایشان را به فرهنگستان علوم پزشکی راهنمایی کردم و احساس کردم ایشان به خاطر این قدرت و نیرویی که دارد می تواند خیلی موثر باشد مسلماً کار ایشان هنوز تمام نشده است ایشان کارهایشان را انجام می دهند در آینده نیز امیدوارم که ما در اجتماع و در مملکتمان همچون  دکتر رضایت زیاد داشته باشیم آن وقت است که می توانیم مملکت خوبی داشته باشیم.