به گزارش روابط عمومي دانشكده دندانپزشكي، در جشن علوم پايه اين دانشكده كه  در روز شنبه ،بيست و دوم اسفند ماه با حضور دكتر منزوي رئيس دانشكده، دكتر نصرت اله عشقيار معاون دانشجويي فرهنگي دانشكده و دكتر مصفا،رييس دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشكده و دانشجويان دوره دكتري ورودي 86 دانشكده دندانپزشكي، در تالار شهيد احمد هدايت برگزار شد، دكتر مصفا ضمن خوشامد گويي به دانشجويان و فرا رسيدن روزي كه جشن فارغ التحصيلي خود را برگزار كنند از دكتر منزوي رياست دانشكده تقدير و تشكر كرد.
رييس دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشكده، در ادامه ضمن معرفي خود كه 66 سال پيش دانشجوي اين دانشكده بوده در مورد تاريخچه دندانپزشكي اينچنين گفت: در ابتدا مدرسه دندانسازي در سال 1309 در محل وزارت معارف در خيابان اكباتان از دو اطاق و يك زيرزمين تشكيل شد. مدرسه دندانسازي وابسته به مدرسه طب بود و هر كجا مدرسه طب تغيير محل مي داد مدرسه دندانسازي نيز همراه آن بود سرانجام در سال 1316 به مكان فعلي انتقال يافت.
وي در ادامه تصريح كرد، شرط ورود به مدرسه دندانسازي دارا بودن سيكل اول متوسطه بود و بعد از سه سال به فارغ التحصيلان ديپلم دندانسازي داده مي شد اولين فارغ التحصيلان اين دوره 10 نفر بودند همچنين در سال 1318 اين دوره به دوره چهار ساله تغيير يافت و شرط ورود به آن، داشتن ديپلم كامل متوسطه بود، درسالهاي بعد دوره دكتراي دندانپزشكي به 5 سال و سپس 6 سال تغيير يافت و بالاخره در سال 1335 مدرسه دندانسازي مستقل شد و از دانشكده پزشكي جدا شد و در 26 بهمن 1322 بنا به درخواست استاد دكتر حيدر سرخوش واژه دندانسازي و دندانساز به دندانپزشكي و دندانپزشك تبديل گرديد.
  و ي در ادامه تصريح كرد در زمانهاي گذشته، يك كنكور براي سه رشته پزشكي، داروسازي و دندانپزشكي برگزار مي شد و شركت كنندگان در كنكور چه بسا در رشته مورد علاقه شان وارد نمي شدند و اجباراً به رشته اي وارد مي شوند كه مورد علاقه آنها نبود.
وي در ادامه ضمن تاكيد بر اين موضوع كه دانشكده از آن زمان تا به هم اكنون تغيير چشمگيري كرده است افزود، چهر هاي تأثيرگذاري در اين دانشكده زحمت كشيدند و امروز نيز كساني كه هستند كه بدون هيچ توقع و انتظاري براي اعتلاي اين دانشكده زحمت مي كشند و صاحب نقشي عظيم هستند نقشي كه با گذشت زمان فراز و نشيب و تندباد حوادث فراموش نخواهد شد.
رييس دفتر ارتباط با دفتر دانش آموختگان دانشكده دندانپزشكي، در پايان زحمات رياست دانشكده را مجنون وار توصيف كرده واز دانشجويان خواست قدر اين زحمات را بدانند.