به گزارش روابط عمومی دفتر ارتباط با دانش آموختگان در سمینار یکروزه تعهد حرفه ای در قزوین دکتر کاظمی سخنان خود را در رابطه با حرفه پزشکی آغاز کرد و گفت: پزشکی یک حرفه است و شغل نیست زیرا اولویت حرفه کسب درآمد نیست گرچه درآمد مهم است اما علیرغم مشکلاتی که از لحاظ اقتصادی وجود دارد اولویت خدمت به بیمار است و این هدف باید به جوانان منتقل شود.
وی سخنان خود را با بیت:
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم
بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم
ادامه داد و گفت: فلسفه خلقت آدمی عشق است. عشق شامل توجه به کسی غیر از خود است و در حرفه پزشکی نسبت به بیمار عشق و احساس مسئولیت و پاسخگویی نسبت به بیمار است که این خود موجب احترام میشود و لازمه ی همه ی اینها شناخت از بیمار و جایگاه حرفه پزشکی و موقعیت ممتازی است که در آن قرار داریم.
وی در ادامه با استناد بر منابع کهن، مصایق و مولفه های رفتار حرفه ای را به شکل ذیل عنوان کرد. پزشک باید مهربان، پاکدامن، بامحبت، دوستدار کار خیر، خوشکلام و مردمی باشد، که همه ی اینها همان رفتار حرفه ایست که امروز سعی بر آن است به آن بپردازیم. این مولفه ها از دیرباز با طب ایرانی عجین شده و ما میتوانیم از آنها برای تقویت ارزشهای اخلاقی که از آن صحبت میشود استفاده کنیم یا به آموزش غیر مستقیم رفتار حرفه ای کمک کنیم.
 در ادب الطبیب اسحاق ابن علی آورده شده باید شاخص هایی در نزد طبیب و پادشاه باشد از جمله این شاخص ها دانایی، پرهیزکاری، عجول نبودن در کار است.
بنابر فرمایش امام صادق (ع) مردم جامعه از سه کس بی نیاز نیستند که یکی از آنها طبیب است. طبیبی که صادق و مورد اعتماد باشد.
حضرت علی (ع) میفرمایند: پس بر طبیب است که با نیک خلقی در دل بیمار جا باز کند و خود را رفیق و همدم او بداند تا بیمار هم او را یار و دوست خود بداند و از او کمک بطلبد و این خود مصداق رابطه مشارکت جویانه با بیمار است.
وی در ادامه از مولفه های کار تیمی در حرفه پزشکی به سندی از رازی اشاره کرد و گفت: رازی در این سند عنوان کرده است که اگر طبیب بتواند مریض را با تغذیه و بدون استفاده از دارو درمان نماید گام بزرگی در سعادت و خوشبختی بیمار برداشته است.
در رابطه با مال دنیا نیز اشاره شده است که بهتر است حال پزشک معتدل باشد نه به طور کامل به دنیا روی بیاورد و نه کاملا از آخرت روی گرداند و باید توجه داشت مسائل مادی رویکرد رابطه با بیمار را تحت الشعاع قرار ندهد.
در چهار مقاله نظامی سه صفت برای پزشک عنوان شده است: 1- رقیق القلب 2-حکیم النفس 3-جیدالحدس
کسی میتواند رقیق القلب باشد که شرافت انسان را بشناسد و کسی میتواند حکیم باشد که منطق را بداند و جیدالحدس کسی است که مؤید به تایید الهی باشد و به کمکهای الهی امید داشته باشد. چنانچه پزشک در درمان بازماند به خدای عزوجل باز گردد و از او استعانت بخواهد.
شیخ ابوسعید ابوالخیر میفرماید: هرکجا که نظر میکنم بر زمین گوهر ریخته و بر در و دیوار همه زر آویخته که نمیبینند و کسی نمیچیند.
از او پرسیدند کجاست؟ میگوید هرکجا که میتوان خدمتی کرد و هرکجا که میتوان راحتی به دنیا آورد.
اینها نکاتیست که باید ترویج داده شود و اگر همانقدر که پیگیر مسائل مادی هستیم پیگیر این موضوع هم باشیم شاید بتوان بسیاری از مشکلات را از این طریق حل کنیم.
بنابر فرمایش سعدی در گلستان: جالینوس ابلهی را دید که دست در گریبان دانشمندی زده و بی حرمتی همی کرد جالینوس گفت اگر این نادان نبودی کار وی با نادانان به اینجا نرسیدی!
رابطه ی پزشک با بیمار و بیماری که ناراضیست جای کار بسیار دارد و باید به این نکته از سنایی استعانت کرد که در خطا دیر گیر و زود گذار، در عطا سخت مهر و سست مهار آنکه زهرت دهد بدو ده قند و زآنکه به تو غرد بدو پیوند. میتوان از این تعالیم در آموزش حرفه ای استفاده کرد.
وی اضافه کرد منتورشیپ نیز میتواند راهکار مناسبی برای اساتید جوان باشد که شاید در حوزه آموزش تجربه لازم را ندارند و مذاکره و مشاوره با استادان حاذق از مصادیق کار تیمی است و هرکجا لازم باشد باید با استاد مشورت کرد.
 دکتر کاظمی‌فر سخنان خود را با کلامی از خلاصه الحکمه عقیلی تهرانی که (پزشک آنست که حریص باشد بر معالجه بیمار و اغلب مشغول باشد به مطالعه و کسب و حفظ عقاید سلف و خلف) به پایان رساند.