دکتر گتمیری در مراسم روز استاد، سروده ی خود به نام قدر استاد را قرائت کرد

دکتر گتمیری در مراسم روز استاد، سروده ی خود به نام قدر استاد را قرائت کرد

دکتر گتمیری قائم مقام دفتر ارتباط با دانش آموختگان و هیأت علمی بخش نفرولوژی بیمارستان امام خمینی، در مراسم روز استاد شعری از سروده های خود در وصف اساتید قرائت کرد که در ادامه می خوانید.



قدر استاد
ابتداي سخن به نام خدا
                                 ايزد حيّ قادر دانا
آفريننده ي سخن در كام
                                 پخته گردان كامل هر خام
او كه از بهر رزق طفل صغير
                                 سينه ي مادران كند پرشير
او كه از خاك و آب و تابش نور
                                گندم و ميوه آورد به وفور
بعد نام خداي لم يزلي
                                السلام ايّهاالنّبيّ و ولي
كوه حلم و مدينه ي دانش
                                يم جود و سخا و داد و دهش
از حرا تا چو نهر جاري شد
                                زير پايش جهان بهاري شد
گفت: اقرأ و ربّك الاكرم
                                الذي علّمك به لوح و قلم
قلم و لوح و علم و دانش را
                               نزد آئين خويش داد بها
گفت خواندن اساس بهروزي است
                              جهل، خسران و علم، پيروزي است
عمل صالح از پي علم است
                              هر كه آگه شود ز مهلكه رست
از ميان سلاله ي آدم
                              عرب و ترك و مغربي و عجم
هندي و چيني و اروپايي
                             سرخ و زرد و سفيد و مالايي
هر كه با رأي و شهسواري خويش
                            هست دنبال رستگاري خويش
عده اي مال و ثروت اندوزند
                           كيسه هاي فراخ مي دوزند
عده اي اهل فرّ و شوكت و جاه
                            قوم بالانشين، زيادت خواه!
عده اي اهل عيش و نوش و نشاط
                            روي يار و كباب و نهر و بساط
عده اي عابدند و اهل دعا
                            سود و آسيبشان نه مردم را
عده اي اهل زهد و رنگ و ريا
                            روي قدّيس و ذات باعورا
جمعي اما به وادي دانش
                          راه دانايي و جهاد و جهش
جهد در راه كسب آگاهي
                          همّشان رفع جهل و گمراهي
جانشان روشن از تلألؤ نور
                           سينه سرشار عشق و سر پر شور
سينه سرشار عشق كشف رموز
                           فكر خدمت به خلق، در شب و روز
كارشان رهنمايي و تعليم
                           بي نصيب از طلا و سكّه و سيم
اينچنين شد كه از بني آدم
                            پيش از عهد عتيق تا خاتم
عده اي راه علم بگزيدند
                            جز نداي درون بنشنيدند
گوش دل بر معلمان دادند
                            جسم و تن را به علم جان دادند
از معلم گرفته گوهر علم
                            تربيت كرده يك دو صد با حلم
جان دانشوران و حق جويان
                            شده سيراب زين نكوخويان
جهل با جهدشان ز دل ها پاك
                            حاصل كارشان چو حاصل تاك
نام نيكويشان "معلّم" و كار
                            سوختن همچو شمع در شب تار
گرچه از اين نمونه بسيارند
                            كار و فرمان به وي بنسپارند
كار در دست اهل تزوير است
                            زور، حلّال و اهل زر مير است
ليك كار معلم و استاد
                            نبود اندر اين شمار و عداد
كار استاد، جنگ با جهل است
                            هان! گمان برده اي كه اين سهل است!؟
جنگ با جهل و جاهلان مشكل
                            ديده مجروح خار و خون در دل
طالب علم تا شود استاد
                            نوجواني و هم جواني داد
جان خود همچو شمع مي سوزد
                            تا چراغي دگر بر افروزد
نبود اندر اين سخن اغراق
                            شرح اين قصه شهره در آفاق
اي معلم كه نور، رايت توست
                            جان ما روشن از هدايت توست
از وجود شما جهان روشن
                            رو به آسايش است روح و بدن
اينك اي اهل علم! اهل ادب!
                            اي تو جوياي حق به روز و به شب!
گر نكوكاري و نكوكردار
                            قدر استاد خود نگه مي دار
قدردان معلمينت باش
                            پاك باشي و نيك طينت كاش
جمع امروز هم بر اين هدف است
                            تا ز استاد خود ببوسد دست
قدر استاد خود نكو شمرد
                            شايدش خستگي ز جان ببرد
خستگي! خستگي! چه گويم من؟!
                            خستگي ناپذير بودم من
اين نداي محمد مير است
                            صولت يك معلم پير است
قدر استاد نيك مي دانيم
                            شاكر مهدوي و فرزانيم
قدردان قليچ و ايزديار
                            شاكر لطف حضرت دادار
جهد جمشيديان گرامي باد
                            عمر، طولاني و به عزّت و شاد
تا كه او نقش شاعري بنگاشت
                            شعر من رونقي نخواهد داشت
زنده بادا جواد اسماعيل
                            عمر با عزّتش بلند و طويل
تا تواني بكوش و نادره باش
                            چون جهانزاد و ميري و بهتاش
هر كه خواهد ز دوست اجر عظيم
                            رزم پايي كند چو ابراهيم
رزم پايي و چيره دستي و حلم
                            تاج زرّين دهد به طالب علم
همچو زرّينه تاج كيهاني
                            كه بود اسوه ي مسلماني
يا چو مينوي محرز و يلدا
                            روزها فكر علم و هم شب ها
چون فره وش گشاده سينه و رو
                            نزد استاد و پيش دانشجو
چون فروتن طبيب محرومان
                            دستگيري كن از فرودستان
پارسايي نما و با بيمار
                            نيكخويي كن اي نكو رفتار
پارسايي طبيب بر بالين
                            مي كند كام تلخ را شيرين
دوره اي بين آسمان و زمين
                            ديده مي شد عطارد و پروين
مدتي پشت ابر پنهانند
                            نور بر اهل دل نمي تابند
اينچنين در سپهر دانشگاه
                            در طلوع و غروب، زهره و ماه
گه شود اختري ز ديده نهان
                            گه شود آسمان گهر باران
قصّه طولاني و سخن بسيار
                            كار بر مستمع شود دشوار
الغرض شأن عالم است و حكيم
                            كه بود امر واجب التّعظيم
گر تو جوياي علم و حق طلبي
                            اهل فرهنگ و طالب ادبي
با معلّم ادب نگه مي دار
                            جور استاد را نكو بشمار
توضیح اینکه، مراسم روز استاد با حضور دکتر صادق نیت رئیس مجتمع و عده کثیری از اساتید پیشکسوت و اعضای هیات علمی، دستیاران، دانشجویان و پرسنل بیمارستان چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت ماه ۹۸ در تالار امام مجتمع برگزار شد و از اساتید بازنشسته  که طی سالهای ۹۵ تا  ۹۷ به افتخار بازنشستگی نائل آمده اند تقدیر به عمل آمد.

 

کلمات کلیدی