دانش آموختگان معرف دانشگاه محل تحصیل خود هستند.
ما الآن در دانشکده پیراپزشکی آماده ایم که مسئولین دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه به ما بگویند چه باید بکنیم.
 پایگاه اطلاع رسانی برای دانش آموختگان باید توسعه پیدا کند.
نظرتان در خصوص تأسیس دفترارتباط با دانش آموختگان چیست؟
تأسیس این دفتر در اکثر دانشگاه های بزرگ و حتی کوچک هم وجود دارد. خوشبختانه چند سالی است که این دفتر در دانشگاه علوم پزشکی تهران هم تأسیس شده است. البته برای تأسیس این دفتر مطالعاتی از روی دانشگاه های بزرگ بین المللی صورت گرفته  و همکاران فعالیت های خوبی را هم انجام داده اند. مهترین وظیفه این دفتر برقراری و حفظ ارتباط دانش آموختگان با دانشکده و دانشگاه محل تحصیل خود است. این کار چندین حسن می تواند داشته باشد: اولاً دانش آموختگان یک دانشگاه نماد دانشگاه هستند یعنی وقتی شما یک فارغ التحصیل به جامعه تحویل می دهید و به جاهای مختلف می رود، بالاخره نماینده دانشگاه، الگو، نماد و معرف شخصیت دانشگاه محل تحصیل اوست. هرچه با خاطره بهتری برود برای دانشگاه بهتر است. هرچه آن فرد شخصیت اجتماعی بالاتری داشته باشد دانشگاه هم شخصیتش بالاتر است. حسن دوم این است که این نوع کارها برای دانشگاه منفعت خواهد داشت. این کمکها و حمایتها فقط در مسائل مالی نیست. بلکه خیلی از این دانش آموختگان بعد از تحصیل در جاهای مختلف مسئولیت های مختلف می گیرند، و ارتباطاتشان را با دانشگاه می توانند حفظ کنند و در قراردادها، تفاهم نامه ها و ارتباطهای سازمانی می توانند به دانشگاه در این زمینه کمک کنند. هدف سومی که دفتر دانش آموختگان از این کارها می تواند داشته باشد این است که ارتباط را باید به هر صورت با هزاران دانش آموخته حفظ کند. درحال حاضر خیلی از دانشگاههای دنیا هستند که ارتباط دائمی با دانش آموخته دارند یعنی مثلاً بنده که 20 سال پیش در خارج از کشور درس خواندم هنوز در مناسبتهای مختلف، اعیاد مختلف و در برنامه های مختلف از من فارغ التحصیل هم یادی می کنند. ما هم همین کار را می توانیم در دانشگاه انجام دهیم و با دانش آموختگان خود ارتباط داشته باشیم. مثلاً با دادن پیام تبریک تولد، اعیاد مختلف یا مثلا فرستادن نشریه الکترونیکی حاوی اخبار و اطلاعات دانشگاه برای آنان، از این طریق می توانیم ارتباطمان را با آنان حفظ کنیم. خوشبختانه در حال حاضر دانشگاه در بحث الکترونیکی هم بسیار قوی عمل می کند و می تواند در این زمینه فعال باشد و این نشان دهنده کار بزرگی است چون ما هزاران دانش آموخته داریم و جمع کردن آنان و گرفتن اطلاعات خیلی کار آسانی نیست. ایجاد کانونهای دانش آموختگان هم یکی از پیشنهادهای من است که دفتر دانش آموختگان در آینده به آن بپردازد. ببینید ما رشته های مختلف داریم ، دوره های مختلف داریم اگر بتوانید کانونهای مختلفی را در دل خود دفتر دانش آموختگان ایجاد کنید و برای هرکدام از این کانونها سرپرست بگذارید مثلاً یک سرپرست از خود دانش آموختگان، یک سرپرست اجرایی و اداری از خود دفتر دانش آموختگان خیلی خوب می شود. اینها می توانند اطلاعات را بگیرند و ارتباط را خیلی بیشتر ایجاد کنند. به هر صورت به نظر بنده دفتر ارتباط با دانش آموختگان یکی از واحدهای استراتژیک دانشگاهی است یعنی به خوبی می تواند پرچم دار و نماد شخصیت دانشگاه و معرف دانشگاه به جامعه بین المللی و جامعه خود کشور ما باشد و انشاءالله که در این امر موفق باشد.
در دانشکده پیراپزشکی چه جایگاهی برای دفتر ارتباط با دانش آموختگان در نظر گرفته شده است؟
ببینید تا وقتی که یک نهاد بالاسری وجود دارد، طبیعتاً ما در دانشکده باید نگاه کنیم ببینیم چه سیاستهایی را برای ما تعریف می کنند که اجرا كنیم. الان مسئول دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشکده ما که در جلسات دفتر مرکزی شرکت می کند، گزارشاتی از صحبتهایی که آنجا انجام می شود و خواسته هایی که وجود دارد را به ما منتقل می کند و ما در چارچوب همان خواسته ها عمل می کنیم. نه چیزی بیشتر و نه چیزی کمتر. به هرحال سعی ما این است که خودمان را با ستاد دانش آموختگان هماهنگ کنیم. ممکن است ایده ها و فکرهای نویی هم داشته باشیم ولی نمی توانیم بدون هماهنگی ستاد عمل کنیم. یعنی اگر قرار باشد هر دانشکده شرایط خاص خودش را داشته باشد و با فکر خودش عمل کند طبیعتاً دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه تضعیف خواهد شد. من پیشنهادم این است که غیر از جلساتی که به هر حال با رابطین دارید این ارتباط را در سطوح بالاتر هم حفظ کنید. در گذشته هم یادم است در طول سال جلساتی با رؤسای دانشکده ها و با حضور ریاست دانشگاه در دفتر ارتباط با دانش آموختگان تشکیل می شد  و این مسئله باعث دیکته شدن برنامه ها از آنجا به سمت دانشکده ها بود که می توانست کمک کننده باشد. واقعیتش این است که ما الان در دانشکده پیراپزشکی در انتظار و آماده ایم که مسئولین دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه به ما بگویند چه باید کنیم یعنی آن شبکه ای که پیش بینی شده بین دفتر دانش آموختگان و دانشکده ها باید توسعه پیدا کند، پایگاه اطلاع رسانی باید توسعه پیدا کند و باید دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه و دانشکده ها بیش از این لینک شود. به نظر من در دانشکده ها غیر از مسئول و رابط، در این دفتر تشکیلاتی باید به وجود بیاید، این تشکیلات را دفتر دانش آموختگان ستادی باید برای ما تعیین کند و بگوید که چکار کنیم و چه نوع ساماندهی انجام دهیم. من می خواهم مدیر یا معاونت بین الملل را مثال بزنم تا زمانی که روابط بین الملل به صورت یک دفتر بود با حالا که به معاونت بین الملل تبديل شده مقایسه کنید. من نمی گویم دفتر دانش آموختگان هم معاونت دفتر دانش آموختگان شود ولی سطحش که بالا بیاید طبیعتاً بیشتر توجهات به سمت آن جلب می شود و اعتبارات بیشتری می تواند بگیرد تا فرآیندهای سریعتری در آن صورت گیرد. الان در دانشکده، ما مدیر روابط بین الملل معرفی کردیم. مدیر روابط بین الملل یک اداره می خواهد ، تشکیلات می خواهد، اتاقی می خواهد ، تابلویی می خواهد، چند نفر می خواهد تا کنار این مدیر کار کنند، این موارد کم کم کارها را بالا می برد. در حوزه دانش آموختگان در حال حاضر ما در دانشکده ها فقط با یک رابط کار می کنیم اگر سطح این کار را یک مقدار بالا ببریم بدون شک کارهای بزرگتری هم می توانیم انجام دهیم.
همچنین از سوی ستاد نوآوری مدیریت فرهنگی دانشگاه، معاونت فرهنگی  کمک های مالی به دانشکده ها می شود چون ما نمی توانیم تماماً از بودجه های اختصاصی دانشکده برای فعالیت هایی که از نهادهای بالاتر اعلام می شود استفاده کنیم. در این خصوص دفتر ارتباط با دانش آموختگان هم باید در این مسیر گام بردارد، باید بتواند بودجه ها و اعتباراتی را در اختیار دانشکده ها قرار بدهد. به طور کلی فکر می کنم یک تشکیلات کارآمدتر، چابک تر، و منسجم تری در دانشکده ها لازم داریم که شما باید آنها را هدایت کنید. یک مقداری اعتبارات و یک برنامه مدون و راهبردی برای دفتر و دانشکده ها طراحی شود. البته به نظر می رسد این تشکیلات در نقشه جامع علمی دانشگاه هم دیده شود. دقیقاً نمی دانم دفتر ارتباط با دانش آموختگان در نقشه جامع علمی دانشگاه دیده شده یا نه. بالاخره این سند به اصطلاح الگوی ماست یعنی  همه باید به آن سند نگاه کنیم. باید دید که آیا دفتر ارتباط با دانش آموختگان در آن سند دیده شده یا نه، یعنی برنامه ها، اهداف، راهبردهای آن دیده شد یا نه، اگر دیده شده کارها آسانتر می شود و اگر دیده نشده پس ما باید این را ببینیم و هر چه سریعتر آن را الگو کنیم و نماد ما نقشه جامع عملی دانشگاه است.
به عنوان یک عضو هیئت علمی و رئیس دانشکده ای که بالغ بر 300 دانش آموخته در این جشن داشتید، فکر می کنید برگزاری چنین جشن هایی چگونه می تواند در حفظ ارتباط دانش آموختگان با دانشگاه موفق باشد؟
واقعیت هم این است که جشن فارغ التحصیلی در همه دنیا به این صورت برگزار شده و به صورت شاخه شاخه انجام نمی شود. این مراسم که اولین مراسم در دانشگاه علوم پزشکی تهران بود یکی از موفق ترین جشن هایی بود که در دانشگاه برگزار شد. من در آن مراسم از اولین ساعاتش حضور داشتم، درست از ابتدا که جمعیت آمدند و سالن همایش های رازی مملو از جمعیت شد، از همان زمانی که غرفه ها راه اندازی شد تا آخر برپایی نمایشگاه، پا به پای همکارانم در غرفه در کنار دانش آموختگان حضور داشتم. برداشت شخصی خود من این است این مراسم اثرات خوبی روی دانشجویان و فارغ التحصیلان ما داشته است.  شاید آنها اصلاً انتظار چنین مراسم بزرگی را از سوی دانشگاه نداشتند. خوشبختانه فضای امروز ما در پردیس همت هم فضایی است که می شود گفت تا حدود زیادی آمادگی برگزاری چنین مراسمی را دارد. همین انتخاب زمین چمن، چینش صندلیها و این که مراسم در یک فضای باز برگزار شد جذابیت خاص خودش را داشت. چون اکثر مراسمها معمولاً در سالنهای بسته برگزار می شود و همه عادت به چنین فضاهایی دارند، ولی وقتی شما مراسم را در فضای باز برگزار می کنید برای همه جذابیت دارد. مثلاً خود من تا حالا در مراسمی به این شکل شرکت نکرده بودم که در زمین چمن و در یک فضای باز روی یک صندلی بنشینم و چنین مراسمی را با چنین تعداد شرکت کننده ای مشاهده کنم. به نظر من اکثر خانواده ها و دانشجویان از اولین ساعات به محل می آمدند. من فکر می کنم ساعت 5 و 6 دیگر سالن های نمایشگاه از جمعیت پر شده بود و جای رفت و آمد نبود. خانواده ها و دانش آموختگان خیلی از غرفه ها استقبال کردند و دانشکده ها تا جایی که من نگاه کردم به هرحال زحمت کشیده بودند. البته بعضی از دانشکده ها هم غایب بودند. در این مراسم یک نکته وجود داشت و اینکه بعضی از دانشکده ها برای خودشان یک مراسم جداگانه ای برگزار کرده بودند و این خیلی خوب بود. من هم در این مراسم حضور پیدا کردم ولی آنها برای خودشان برنامه خاصی نداشتند. یعنی مراسمی که با یک سخنرانی شروع شد و بیشتر آن با گرفتن عکس یادگاری سپری شد و برنامه ریزی خاصی در زمانبندی مراسم  نبود. البته شاید علتش این بود که همه منتظر بودند مراسم اصلی را مشاهده کنند.
 من فکر می کنم برای سال آینده دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه باید یک مقدار روی این قضیه بیشتر نظارت کند و مدیریت بخشهای داخلی که دانشکده ها می خواهند برگزار کنند، هم به نوعی برعهده دفتر ارتباط با دانش آموختگان دانشگاه باشد. برای دانشکده هایی که می خواهند برنامه های فرعی برای خود در این روز برگزار کنند برنامه خاصی داشته باشد که خانواده ها و دانشجویان و فارغ التحصیلانی که برای شرکت در آن حاضر می شوند بتوانند از آن برنامه ها استفاده کنند.
به نظر شما کدام بخش مراسم جذابیت بیشتری برای شرکت کنندگان داشت؟
نکته مهمی که وجود داشت فضای باز مراسم بود و تا دلتان بخواهد عکس یادگاری در این روز گرفته شد و این نکته بسیار بسیار خوبی بود که کاملاً خانواده ها و دانشجویان با شادی و شعف این کار را انجام می دادند. خوشبختانه در ارائه خدمات به نظر می آمد که دفتر دانش آموختگان خیلی موفق عمل کرد یعنی ارائه پکیج های غذا، آب، پذیرایی خیلی مرتب بود و ازدحام چندانی وجود نداشت، صف بندی ها در جایی که لازم بود صف بندی باشد انجام می شد، آنهایی که غذا سرو می کردند به کارشان وارد بودند و بهداشت فردی را رعایت می کردند و پکیج ها به همین منظور آماده شده بود، منتها یک مشکلی وجود داشت این بود که یک سری افراد رسمی در مراسم شرکت کرده بودند که فیش مربوطه را نداشتند، باتوجه به اینکه تعدادی فیش غذا از قبل به دانشکده تحویل داده شد بود چون ژتونها به تعداد قبلش تفکیک شده بود و ممکن بود یک تعداد بیشتر حضور یابند که البته این یک نوع نظم است. ولی می خواهم بگویم که اینها را از قبل پیش بینی کنید. اگر یک غرفه ای هم وجود داشت که روز جشن ژتون مازاد می داد بسیار خوب می شد. در مورد مراسم نهایی، خیلی خوب و به موقع انجام شد که همزمان با غروب آفتاب شروع شد و مهمانان مهمی از جمله رجال سیاسی کشور هم در آن مراسم حضور داشتند که ارزش مراسم را خیلی بیشتر کرد. نحوه فیلم برداری بسیار حرفه ای بود و مجری بسیار خوبی داشت. یک نکته ای به نظرم آمد که حالا شاید دلایل فنی و یا مدیریتی داشته باشد که فضای بین صندلیهای تماشاگران با سن خیلی زیاد بود، یعنی من که ردیف اول نشسته بودم یکی روی سن می رفت به زحمت می توانستم تشخیص دهم که البته مانیتورهایی گذاشته بودند که اگر بتوان مانیتورها را بزرگتر کرد بهتر است. ابتکاری هم که در مورد پوشیدن لباس فارغ التحصیلی برای اساتید بود هم بسیار جالب بود و خیلی مرتب در رختکنها آماده بود. ما هم رفتیم و دیدیم همه چیز آماده است و بسیار خوب و عالی از این نظر انجام شد. من خیلی تعجب کردم که تعدادی از دانشمندان یک درصد چرا نیامدند، به هرحال مقطع آنها مقطع مهمی در جشن دانش آموختگان بود و خیلی تأثیرات زیادی داشت که شما در جشن فارغ التحصیلی دانشمندان یک درصد را دعوت کنید و بیایند و جایزه بگیرند. من خودم شخصاً با یک شور و اشتیاق خاصی در این مراسم شرکت کردم، انتظار ما بود که  این مراسم را بیشتر ترجیح می دادند چون بالاخره در بین هزاران نفر فارغ التحصیل دانشگاه، می خواهند نفرات یک درصد را معرفی کنند و تأثیراتی که روی خانواده ها و جامعه می گذارد خیلی بیشتر از این است. در این خصوص حتماً اطلاع رسانی شده بود و دوستان گرفتاریهایی داشتند ، به هرحال ارزش مراسم خیلی بالا بود. به نظر من مدیریت خوب بود، آقای دکتر سیداحمدیان و همکارانشان و بقیه دوستانی که حضور داشتند مدیریت خیلی خوبی در اجرای مراسم داشتند. به نظر من راهنمایی و تشریفات کارشان را خیلی خوب انجام دادند، یک مقدار مشکلاتی که وجود داشت از نظر فیزیکی خود زمین چمن و حاشیه زمین چمن بود که انشاءالله برای سال آینده خود دانشگاه آن را ساماندهی خواهد کرد. انشاءالله اگر این کار هم انجام شود برای سال آینده به نظر من خیلی کار خوبی است.
چه پیشنهادی برای جشن های فارغ التحصیلی سال بعد دارید؟
من پیشنهادم این است که اگر بشود، برای سال آینده از یک کمپ برای برگزاری مراسم استفاده کنیم. مثلاً یک روز جمعه را بگذاریم برای این کار و خانواده ها از یک ساعتی بیایند. کمپی که می گویم هم دریاچه مصنوعی دارد، هم اتاقهای ویلایی، هم سالن ورزش که در اطراف تهران مثلاً کردان وجود دارد. اگر دانشگاه بتواند این فضا را اجاره کند و خانواده ها از صبح در کنار هم حضور داشته باشند و برنامه های تفریحی و سرگرمی و مسابقه و .. داشته باشند و بعد از ظهر هم بتوانیم مراسم اصلی را شروع کنیم به نظر برنامه جالبی مي شود. همه جای دنیا بیشتر به این شکل مراسم دانش آموختگی را برگزار می کنند. ما وقتی بخواهیم این مراسم را اینجا برگزار کنیم طبیعتاً وقتی مردم را از یک ساعتی می آوریم باید سرگرمی و برنامه های متنوعی برایشان داشته باشیم که بشود آنها را سرگرم کرد. البته روز مراسم با توجه به بازه زمانی برنامه ها خوب بود یعنی تا دیدن غرفه ها و عکس و یادگاری و بلافاصله مراسم شروع شد و از این نظر مشکلی نداشتیم منتها اگر بخواهیم یک روزه مراسم برگزار کنیم باید یک مقدار بیشتری روی این قضیه کار کنیم. بنده خودم شخصا بسیار ممنونم از شما و دکتر سیداحمدیان، آقای دکتر گتمیری، استاد ارجمند جناب آقای دکتر بهادری، و دیگر همکارانتان و همینطور همکاران خودمان در دانشکده سرکار خانم دکتر دشتی، سرکار خانم اخگر، آقای نیکپور، خانم قادرآبادی، خانم ولدخانی، خانم مهندس خضری، آقای مهندس ندرلو و تعدادی از دانشجویان فعلی که به ما کمک کردند. یکی از ابتکارات غرفه دانشکده پیراپزشکی در نمایشگاه، تعیین گروه خونی رایگان بود که باعث شد این غرفه شلوغتر از بقیه غرفه ها شود. چون خانواده ها می خواستند گروه خونی خود را آزمایش کنند.
باتوجه به تغییر برنامه ورود اعضای هیئت علمی و مسئولین، فکر می کنید این تغییرات چه تأثیری در برداشت آنان نسبت به مراسم داشته باشد ؟
به هرحال یک سری مسائل امنیتی دست ما نیست و برنامه هایی که توسط ارگان های خارجی است را  ما هم درک می کنیم و موقعیت و شرایط را می دانیم و این که باید به قوانین احترام گذاشت، زماني که گیت ورودی ازدحام شد خیلی از اعضای هیئت علمی بودند که وارد شدند و جای خوبی هم برایشان درنظر گرفته شده بود. به نظر من اعضای هیئت علمی این را درک کردند. نه اتفاقاً برعکس وقتی متوجه شدند یک VIP خاصی هست موضوع را درک کردند. من بعضی از دوستان را دیدم که از ساعت 5 و 6 در غرفه ها حضور داشتند و ساعت 7 و 8 باید خانه می رفتند و گرفتاری داشتند ولی بخاطر VIP نبود.
 نظر شما در مورد تفکیک رنگ شالها برای مقاطع مختلف چیست آیا می توان به طریق دیگری این تفکیک را ایجاد کرد؟
 خیلی خوب بود، ابتکار خیلی خوبی بود منتها این مسئله باید قبلاً اطلاع رسانی مي شد و فقط یک سری از کسانی که رسمی  بودند می دانستند و خانواده ها اکثراً نمی دانستند که این هم مشکلی ندارد و چون از قبل برنامه ریزی شده بود، خیلی خوب بود.
نقش دفتر ارتباط با دانش آموختگان را در برگزاری این جشن چگونه ارزیابی می کنید؟
طبیعتاً این کار گروهی بود. همانطور که دفتر دانش آموختگان هم برای برنامه ریزی این کار چندین جلسه با نمایندگان دانشکده ها برگزار کرد، دانشکده ها و رابطین آنها هم کارهایی در خود دانشکده انجام دادند. مثلاً خود ما با کمک خانم دکتر دشتی و یک سری از افرادی که باید به ما در این جشن کمک می کردند کمیته ستادی تشکیل دادیم. ما دو سه جلسه تشکیل دادیم و تقسیم وظایف کردیم که چکار کنیم چه چیزهایی در غرفه بگذاریم، چه کسانی در غرفه باشند. به هرحال مجموعه ای از معاونین دانشکده، بنده و عوامل اجرایی دانشکده درگیر بودند و می شود بگوییم اینکار با همبستگی صف و ستاد انجام شد و در واقع شما به عنوان ستاد دانش آموختگان دانشگاه و ما هم به عنوان واحدهای صف این کار را پیش بردیم. برگزاری این جشن بزرگ یک کار گروهی بود که هماهنگی بالایی را می طلبید که به نظر من این هماهنگی به خوبی در این زمینه انجام شد.
باتوجه به اینکه در گذشته جشن های انفرادی برای دانشکده ها برگزار می شد، به نظر شما این مراسم با آن مراسم گذشته چه تفاوت فاحشی دارد؟
مراسم فارغ التحصیلی دانشجویان قبلاً به صورت دانشکده ای و پراکنده برگزار می شد. منتها این بهره ای که دانشگاه باید می برد و تبلیغاتی که باید می شد و خروجی و بازدهی کار، خیلی جاها دیده نمی شد. فقط در یک سطح دانشگاه و دانشکده خبری بود. ولی این که ما بیاییم جشن را یک مقدار بزرگتر کنیم و در سطح کشور بخواهیم آن را نمایش دهیم طبیعتاً کار بزرگی است که اثرات مثبت زیادی برای دانشگاه و دانش آموختگان آن خواهد داشت. به نظر من دانشگاه با برگزاری این مراسم کار قابل قبول و منطقی و خوبی انجام داد.
به نظر شما  دفتر  دانش آموختگان و دانشگاه از برگزاری مراسم فارغ التحصیلی می تواند چه بهره ای ببرد؟
به نظر من دفتر دانش آموختگان نباید اینطور فکر کند که تمام اهداف و زحماتش با این مراسم تمام شده، واقعیت این است همانطور که همیشه ریاست محترم دانشگاه تاکید کردند دفتر ارتباط با دانش آموختگان و آقای دکتر بهادری،  دکتر گتمیری و دکتر سیداحمدیان وظایف بسیار سنگین تری دارند و به نظر من دانش آموختگان دانشگاه خیلی بیش از این می توانند برای دانشگاه منفعت داشته باشند.
اگر دانشگاه تصمیم بر تکرار همچنین جشنی داشته باشد شما فکر می کنید که کدام قسمت برنامه ما کمبودهایی داشته که باید در برنامه های بعدی رفع نماید؟
بالاخره اجرای این برنامه ها خیلی سخت است چون سلیقه های مختلف با دیدگاههای مختلف در مراسم چند هزار نفری  می آیند. بعضی ها دوست دارند موزیک برنامه بیشتر باشد و یک گروهی ممکن است مخالف این برنامه باشند. یک سری می گویند مراسم تفریحی دیگر هم باید باشد. بالاخره این برنامه به نظر من برای اولین بار جنبه رسمی بودنش بیشتر به چشم آمد. یعنی دانشگاه یک برنامه رسمی دانش آموختگی برگزار کرد و در ساماندهی و برنامه ریزی به نظر من خیلی خوب عمل کرد. برای اولین بار به نظر من فضای بسیار مناسبی در اختیار افراد قرار داد منتها به نظر آمد افرادی که می آمدند انتظار داشتند مراسم تفریحی و جنبه های شادی آور مراسم بیشتر باشد و این را هم  برای سال آینده باید در نظر بگیریم که چگونه می توانیم در طول مراسم شادی و شعف را در بین خانواده ها به وجود بیاوریم، البته آن هم به صورت کنترل شده. می خواهم این را بگویم که با توجه به محدودیت هایی که داریم خوب بود اگر می شد قسمتهای شادی بخش مراسم را بیشتر کرد. مدلهای هنری، سینمایی و ورزشی در کنار مدلهای علمی بشود استفاده کرد که دانشجویان هم از ابعاد سرگرم کننده استفاده کنند و هم از ابعاد رسمی.
به عنوان کلام آخر چه پیام و یا توصیه ای به همکاران دفتر ارتباط با دانش آموختگان دارید؟
آرزوی موفقیت برای همه اساتید و عزیزانی که در این دفتر زحمت می کشند، دارم و امیدوارم که این دفتر روز به روز توسعه پیدا کند و در اجرای برنامه هایش موفق باشد و در آینده نزدیک به واحدی تبدیل شود که همه بخواهند از آن الگو بگیرند.
ما هم تشکر می کنیم از اظهار لطف شما. امیدواریم با نظرات ارزشمند شما و دیگر اساتید بتوانیم در ادامه این راه بهتر عمل کنیم.