دهم رمضان سالروز رحلت حضرت خدیجه(س) الگوی برجسته کمال و ایثار است. بزرگ بانوی مجاهدت و فداکاری که در عصر جاهلیت با اندیشه های باطل به رویارویی پرداخت و تمامی دارایی و ثروت خویش را در راستای پبشبرد رسالت پیامبر اکرم(ص) انفاق کرد.

حضرت خدیجه دختر خویلد بن عبد العزّى از نیکوترین و عفیفترین زنان عرب قبل از اسلام و اولین زن مسلمان بعد اسلام بود. وی از اشراف مکه و زنى خردمند، هوشمند، با درایت، پارسا و پاکدامن بود و بهترین زن قریش به شمار مى‏آمد تا آنجا که در دوران پیش از اسلام به «طاهره» و «سیده قریش» مشهور شد.

شـرافت های حضرت خدیجه علیها السلام تنها به محیط تـربیتی او خـلاصه نمی شود؛ بلکه به خصالی نیکو آراسته گردیده بود که هر کودک مـحروم از پدر که در حیات غم بار خود نقطۀ اتـکایی نداشت، هر پدری که قـادر نـبود برای اهل خانه اش معاشی تـدارک بـبیند، هر زنی که بعد از کشته شدن شوهرش بی پناه می ماند، هر رنج دیـده ای کـه از حمایت های دیگران ناامید می شد، راهـی سـرای ایـشان می گردید و به سـنگر سـرشار از عطوفت و گنج سخاوت او پنـاه مـی برد و به برکت لطف و احسان آن حضرت، بر زخم های زندگی خود مرهم می نهاد. خانه اش با دو نـشانه شـناخته می شد: یکی قبۀ سبزی که بـر بـامش بود و دیـگری از ازدحـامی کـه در طریق خانه اش صورت مـی گرفت، این منزل در حوالی مسجد الحرام قرار داشت. حضرت خدیجه علیها السلام در میان انبوه مراجعان، تمایل داشت بـه امـور فقیران رسیدگی کند. در هر موقع از ایـام شـبانه روز آنـها را بـا نـوزاش حـضور مـی پذیرفت، به درد دل های ایشان گوش می داد و در فضایی آغشته به مهربانی کارگزاری را فرا می خواند و به وی توصیه می کرد کـیسه های پول را آورده، بـین آن نیازمندان توزیع کند و در برابر آنان انواع مـراقبت ها و حـمایت های لازم را بـه عـمل آورد.

حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله‌علیها) از همه لحاظ از دیگر همسران رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برتر و فضایل و مناقبی که در منابع فریقین برای آن بانو نقل شده است، گواهی بر این مطلب است و قطعاً مجاهدت‌های حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله‌علیها) بود که درخت نوپای اسلام تنومند گشته و با ایمانی راسخ و عمیق بر اعتلای دین خدا کوشید. همچنین نباید فراموش کرد که مدح و فضائل ایشان در کلام اهل بیت (علیهم‌السلام)، خود نیز حاکی از مقام والای ایشان دارد.

دکتر نوغانی: من در خانواده ای مذهبی به دنیا آمدم. تک دختر خانواده هستم و دو برادر دارم. پدرم یکی از پرچمداران کارهای خیر در محله و فامیل بود فردی بسیار مذهبی و مهربان که الگویی برای تمام خانواده و حتی فامیل بود. 

او فرد خیری بود که در شروع کارهای خیر همیشه پیشقدم بود و می گفت شاید فردا فرصتی برای انجام آن نداشته باشم. همیشه به ما تاکید می کرد در انجام کار خیر زمان را از دست ندهیم . اگر ما در زندگی کارهای خیر کوچکی انجام می دهیم راه پدر را پیموده ایم و به وصیت او عمل کرده ایم.

دکتر نوغانی: پدرم وصیت کرده بود از اموال او کار خیری انجام دهیم که صدقه جاریه باشد. ما قصد داشتیم مدرسه ای دو یا سه اتاقه به نام ایشان بسازیم. من در سال 1396 که سمت معاونت فرهنگی دانشکده پرستاری را به عهده داشتم در بازدید از کتابخانه دانشکده به فکر افتادم هزینه ای که برای ساخت مدرسه گذاشته ایم صرف نوسازی این کتابخانه کنیم که پس از مشورت با برادرانم این تصمیم را عملی کردیم. اعتقادم این بود دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشگاه مادر است و بهترین ها در این محل تحصیل می کنند پس اگر با تجهیز کتابخانه دانشکده بتوانند در این محیط مطلبی بیاموزند که در نجات جان انسانها تاثیر داشته باشد صدقه جاریه ای خواهد بود که مادام ادامه خواهد داشت.

از بهمن سال 1396 نوسازی و تجهیز کتابخانه آغاز شد و اول تابستان 1397 به لطف خدا پایان یافت.

دکتر نوغانی: به اعتقاد من انجام کار خیر در کائنات در حال گردش خواهد بود و هر جا لازم شد در زندگی انسان تاثیرش را خواهد گذاشت. همچنین فرزندانمان می آموزند که تمام زندگی برای خودشان نیست دیگران نیز سهمی در آن دارند. برای من نیز همین مقدار بس که شانس انجام کار خیر را داشته ام و قطعا می دانم برکات آن در زندگی ام وجود دارد و خواهد داشت.

دکتر نوغانی:دانشگاه محیط مقدسی است تمامی افرادی که باورهای اعتقادی دارند می توانند به این مجموعه کمک کنند و البته اطلاع رسانی دانشگاه تاثیر بسزایی در این زمینه خواهد داشت. 

ما خیرانی داریم که کارهای کوچکی مثل نقاشی ساختمان، باغبانی و ... انجام می دهند که دانشگاه نیازمند آنهاست سعی کنیم برای انجام کار خیر محدوده تعیین نکنیم تا هر فردی به هر طریقی حتی اندک بتواند کار خیر انجام دهد.

دکتر نوغانی: زبان نرم و روی خوش در جوانان تاثیر فراوانی دارد به خصوص در این برهه از زمان که حرف زدن با جوانان کمی صبر همراه با طمأنینه می طلبد که به طور قطع تاثیر فراوانی به همراه خواهد داشت. باید با رفتار و گفتارمان به آنها بیاموزیم که تمام زندگی برای خودشان و دیگران نیز در آن سهیم اند بخشی از هر آنچه به دست می آورند را با دیگران تقسیم کنند.

از اینکه وقت خود را در اختیار ما گذاشتید سپاسگزارم.

 

اکرم زینعلی هستم. 7 فرزندم دارم. پسر بزرگم شهید شده است. او در وصیت نامه خود همه ما را به انجام کار خیر دعوت و بر انجام آن تاکید کرده است. من هم برای عمل به وصیت پسرم ، چون در زمان جنگ دوره امداد را گذرانده بودم، به بیمارستان امام رفتم و به طور فی سبیل الله مشغول به خدمت شدم. مسئولین بیمارستان نیز برای قدردانی از بنده مرا به عنوان تکنسین آزمایشگاه استخدام کردند. چون در رگ گیری نوزادان تبحر داشتم در هر قسمت از بیمارستان که به کمک من نیاز بود خدمت می کردم .

اکرم زینعلی: چون پسرم وصیت کرده بود دنبال این کار رفتم ولی در همان ابتدا خود نیز مشتاقانه به مردم خدمت می کردم و رضایت خدا را در نظر داشتم و ایمان داشتم که در کارم موفق خواهم شد چون به جز رضایت خدا خدمت نمی کردم.

چندین بار اداره حراست و گزینش دانشگاه مرا دعوت به کار کردند ولی من قبول نکردم و گفتم کار من پشت میز نشینی نیست من برای خدمت به مردم آمده ام و کار اداری انجام نمی دهم.

در تمام سال های خدمتم برای رضای خدا انجام وظیفه کردم البته حقوق ومزایا هم داشتم  و پس از بازنشستگی هم که بیمارستان دعوت به کار کرد بدون قرارداد مشغول به کار شدم چون نیت من انجام کار برای خلق خدا و رضایت خداوند متعال بود. مدتی هم هست که در درمانگاه دانشگاه (ویزیت رایگان) خدمت می کنم چون به جای اینکه در منزل بنشینم ترجیح می دهم به مردم خدمت کنم.

اکرم زینعلی: من هر چه دارم از دعای مردم است . فرزندان صالح و زندگی آرامم دستمزد کارهای بسیار اندکی است که برای مردم انجام داده ام.

اکرم زینعلی: انجام کار خیر سخت است . بعضی ها واجد شرایط نیستند و با کمک به آنها در حق نیازمندان اجحاف می شود. باید نیازمندان یا نهادهای خیریه را شناسایی کنند و با کمک به آنها کار خود را جهت دهند.

چون بسیاری از بخش های بیمارستان های دانشگاه به بخش خصوصی واگذار شده مددکاری ها به واقع تعطیل شده اند انتظار دارم برای بیماران نیازمند خدمات رایگان ارائه دهند. 

اکرم زینعلی: احساس رضایت غیر قابل وصفی دارم و خدا را شاکرم که فرصتی به من داد تا با کمک به مردم اندکی شکرانه نعمت هایش را به جا آورم .

از اینکه وقت خود را در اختیار ما گذاشتید سپاسگزارم.

خبرنگار: شعله سعادت و فریبا مقدم