دانش‌آموخته موفق دکترای پرستاری، با بیان اینکه در حرفه پرستاری اگر همه چیز را با قوائد زمینی بسنجیم ظرف مدت کوتاهی، با یک بحران عظیم مواجه خواهیم بود، می‌گوید: گذشت از خویش برای رسیدن به کمال، ماهیت پرستاری است و لازمه ورود به این رشته برخورداری از هوش معنوی بالا است.
فاطمه خوشنوای فومنی، به تازگی به دانش‌آموختگی مقطع دکتری تخصصی پرستاری نائل آمده است؛ به بهانه فرارسیدن روز «پرستار» ضمن تبریک به وی به نمایندگی از جامعه بزرگ پرستاران، با وی به گفت و گو نشستیم تا از او و نگاهش به این شغل سراسر تلاش و فداکاری بشنویم.
آنچه در ادامه می‌خوانید متن کامل گفت‌وگوی مفدا، با پرستاری است که دوران دانشجویی پرجنب و خروش و موفقی را پشت سر گذاشته است.

مفدا:  گفت‌وگو را با معرفی خودتان شروع کنید؛ برایمان از خودتان، دوران دانشجویی، فعالیت‌ها و موفقیت‌هایتان بگویید.
سال ۱۳۷۸ از مقطع کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران فارغ‌التحصیل شدم و پس از آن جذب بالین شده و بعد از دو سال طرح، در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه علوم پزشکی ایران پذیرفته شدم؛ سال ۱۳۸۵ از این مقطع فارغ‌التحصیل شدم و مجددا به بالین بازگشتم و در سال ۱۳۹۰ نیز در مقطع دکتری پذیرفته شده و ۱۴ دی‌ماه ۱۳۹۵، از این مقطع نیز فارغ‌التحصیل شده ام.  هم اکنون نیز متاهل و ساکن تهران هستم.
بنده دانشجوی استعداد درخشان در مقطع دکتری، و دانشجوی برتر آموزشی مقطع کارشناسی ارشد بودم. در سومین جشنواره دانشجویی ابن سینا( ۱۶ آذر ۱۳۹۵) در بخش کیفیت خدمات سلامت برگزیده شدم. در دوران تحصیلم مقالات و کتاب‌های گوناگونی را به چاپ رساندم و مدرس دوره‌های پرستاری بوده‌ام. در حوزه ی فعالیت‌های اجتماعی، این افتخار را داشته‌ام که در حوزه «مقابله با سوءرفتار با کودکان» و همچنین «ارتقای سلامت کودکان و نوجوانان کار»، فعالیت کرده و عضو کمیته کشوری مقابله با سوءرفتار با کودکان و چند انجمن و نهاد دولتی و غیردولتی باشم.
 به ورزش فوق‌العاده علاقمندم و چند رشته ورزشی را تا حد تسلط آموخته‌ام. به شعر و داستان‌نویسی نیز علاقمندم و سال ۱۳۸۷، در تهران رتبه دوم یک مسابقه داستان‌نویسی را کسب کردم. تسهیل‌گر( مدرس) دوره‌های فلسفه برای کودکان نیز هستم.
مفدا:  با توجه به اینکه روز ولادت حضرت زینب(س) روز «پرستار» نام گرفته است، چقدر نسبت به سیره و سبک زندگی ایشان آگاهید؟ فکر می‌کنید کدام ویژگی ایشان باعث شده است که روز ولادت ایشان به نام روز پرستار نام گیرد؟
فکر می‌کنم برای آگاه شدن از سیره و سبک زندگی حضرت زینب(س) یک راه این باشد که واقعه کربلا و رخدادهای بعد از آن را بررسی کنیم. اتفاقا بنده خیلی به پاسخ  ایشان در کوفه به این سوال که «کار خدا را با برادرت چطور دیدی؟»، فکر کردم. ایشان فرمودند«جز زیبایی ندیدم». این که انسانی در چنین شرایطی با آن همه داغ بر دل مانده و رنجی که از اسارت و ظلم متحمل شده، انقدر شهادت برادر و اعضای خانواده را زیبا ببیند، بسیار پرمعنا و عمیق است. به نظرم ایشان در کنار ایمان قوی، یک تفکر فلسفی داشتند. جنبه‌های زیبایی‌شناختی فلسفی ایشان در این پاسخ، به روشنی قابل درک است.


یکی از تعاریف در مورد«زیبایی» که از فارابی نقل شده، کمال نهایی و وجود برتر یک موجود است. ابن سینا هم به این تعریف معتقد است. این یعنی حضرت زینب( س) عابدی متفکر بودند و جانبازی در راه خدا و اجرای دین خدا را غایت و کمال هر انسانی می‌دیدند. شاید یکی از بزرگ‌ترین جنبه‌های شخصیت ایشان برای بنده همین است. قطعا ایشان با این پاسخ، نه قصد داشتند که تظاهر به آرامش کنند و نه اینکه این‌گونه پاسخ دادند که دشمن را خشمگین کنند. بلکه در پس این پاسخ یک بصیرت عمیق وجود دارد.  همین خصلت است که می‌تواند الگوی پرستاری باشد. پرستاری حرفه بسیار پرمسئولیتی است و پرستار بودن، اصلا کار ساده‌ای نیست. تفکر ایشان می‌تواند راهگشای پرستاران باشد. البته قائدتا این به معنی نادیده گرفتن حقوق مسلم پرستاری نیست. از نظر من هدف این است که بیان کنیم بخشی از کارهای پرستاران، با ملاک‌های زمینی قابل جبران نیست. یک شب بیدار ماندن و کار کردن در شرایط استرس و سخت را  در حالی که پرستار دلتنگ فرزند بیمار خود نیز هست، با هیچ وجه ریالی و هیچ تشویقی نمی‌توان عادلانه جبران کرد. اینجاست که آن بصیرت که عرض کردم، راهگشا خواهد بود. 
مفدا:  فکر می‌کنید آموزه‌های دینی و سیره معصومین(ع) تا چه اندازه شما را در انجام وظایف پرستاری کمک می‌کند؟
فکر کنید اگر همه چیز را با قوائد زمینی بسنجیم چه اتفاقی می‌افتد؟ ظرف مدت کوتاهی، کوچک‌ترین انگیزه‌ای برای پرستار باقی نمی‌ماند و با یک بحران عظیم مواجه خواهیم بود. پس لازم است هر کسی که وارد این حرفه می‌شود، از هوش معنوی بالایی برخوردار باشد.
قطعا معصومین(ع)، نشانگان خداوند روی زمین و چراغ‌های هدایت هستند. در پرستاری موقعیت‌ها و لحظاتی پیش می‌آید که با هیچ منطق زمینی قابل توجیه نیست. برای خدمتی که پرستار می‌کند، ممکن است هیچ بازخورد عادلانه‌ای دریافت نکند. فکر کنید اگر همه چیز را با قوائد زمینی بسنجیم چه اتفاقی می‌افتد؟ ظرف مدت کوتاهی، کوچک‌ترین انگیزه‌ای برای پرستار باقی نمی‌ماند و با یک بحران عظیم مواجه خواهیم بود. پس لازم است هر کسی که وارد این حرفه می‌شود، از هوش معنوی بالایی برخوردار باشد. لازم است به این آموزه‌ها تأسی کنیم، حتی لازم است بخشی از کار را فقط برای رضای خدا انجام دهیم. این ماهیت پرستاری است؛ اینکه فرد از خودش عبور کند تا به کمال برسد. آن وقت است که همه چیز را زیبایی می‌بیند.
مفدا: ایثار و فداکاری از ویژگی‌‎های ممتاز و ارزشمند پرستاران است؛ به عنوان کسی که این شغل را برگزیده‌اید چه پیشنهادی برای نهادینه شدن این آموزه اساسی در وجود کسانی که شغل پرستاری را برگزیده‌اند، پیشنهاد می‌کنید؟
به نظر من پرستاران انتخاب شده هستند. اصولا هر کسی که به مردم خدمت می‌کند( یک خدمت واقعی)، مشمول موهبت خداوند قرار گرفته است. در واقع اگر کسی در حال حاضر بر بالین بیماری، مشغول ارائه ی خدمت است، ایثار و فداکاری قبلا در وجودش نهادینه شده است. همکاران من بی‌نظیر هستند و من به تک تک آن‌ها افتخار می‌کنم. 
مفدا: پرستاران را پاسداران حوزه سلامت می‌دانند؛ این تعبیر چه تاثیری بر  جنبه‌های مختلف زندگی شما گذاشته است؟
این تعبیر بسیار ارزشمند و جامع است. همانطور که سلامت جنبه‌های مختلفی دارد، پاسداری از این حوزه‌ها نیز مهارت‌های گوناگونی لازم دارد. این بدان معناست که پرستار باید بکوشد تا خود و جامعه‌اش را به اعتلا برساند. قطعا پرستاری یک کلاس درس بزرگ است. یاد می‌گیریم که مراقب سلامت جسم و روان خود و دیگران باشیم. سعی می‌کنیم اخلاق مدارانه عمل کنیم، تلاش می‌کنیم ارتباط اجتماعی با کیفیت‌تری داشته باشیم. از نظر علمی خود را ارتقا می‌دهیم. تکنیک‌های عملی جدید یاد می‌گیریم. می‌آموزیم بردبار و تاب‌آور باشیم، قدرت تفکر خود و دیگران را بهبود بخشیم و در راستای همه این‌ها، به خداوند توکل کنیم. پرستاری درس‌های زیادی به من آموخت و امیدوارم از من انسان بهتری ساخته باشد