آقای دکتر از اینکه وقت خود را در اختیار ما قرار دادید، سپاسگزارم. به عنوان نخستین سوال، همانطور که می‌دانید جشن یکپارچه پس از سه سال وقفه، پنجشنبه 6 مرداد ماه جاری برگزار می شود نگاه شما به عنوان رئیس دانشکده به این جشن چگونه است؟
ابتدا تشکر می‌کنم برای فرصتی که به من داده شد. گذر ازکرونا تجربه ی خاصی برای کادر درمان بود و درسی که می توان از این تجربه گرفت از دست دادن نعمت با هم بودن و ارتباط چهره به چهره بود که خوشبختانه با کنترل این بیماری و برپایی مجدد جشن یکپارچه این فرصت ها مجدد ایجاد می شود. اساسا برنامه‌ هایی که به حالت جمعی اتفاق می افتد موجب می شود افراد ارتباط نزدیک پیدا ‌کنند. دانشکده پزشکی هم اصرار دارد در تمامی برنامه ها حضور فیزیکی افزایش یابد و جشن یکپارچه هم بخشی از این برنامه ها است.

به نظر شما بازتاب این جشن چگونه خواهد بود؟
 همه گیری کرونا با ایجاد فضای مجازی یک تشنگی را برای حضور دانشجویان در اجتماعات به وجود آورد و در حال حاضر  همه مشتاقند کارهایشان حضوری و با هم باشد. همانطور که می دانید بسیاری از مهارت های ما و اجتماعی شدن ها در ارتباطات فیزیکی است و به طور واضح دیدیم که در 3 سال گذشته این مهارت ها در دانشجویانمان بسیار کاهش یافت که برای آنها یک ضعف محسوب می شود. عملا مساله ارتباطی در این محیط‌ها  شکل می گیرد که پیش نیازی است برای کار پزشکی.

 بخشی از این جشن مراسم تقدیر از استادان و دانشجویان برگزیده است، به نظر شما بازتاب این تجلیل چگونه خواهد بود؟
این کار بسیار ارزشمند است. تشکر کردن و سپاسگزار بودن کار بسیار خوبی است. البته امروزه این کار در جامعه کم رنگ شده و در جمع دانشجویان بیشتر کم رنگ است. ما به دانشجویان و نسل جدید یاد نمی‌دهیم که سپاسگزار باشند با همه مطالباتی که دارند و خیلی انتقادی و منفی برخورد می‌کنیم. می شود با یک سپاسگزاری و تشکر شروع کرد و  بعد مسایل انتقادی را مطرح کرد. قدردانی از استاد و دانشجوی نمونه به این معنی است که سیستم نظارت دارد و می بیند و برای فعالیت خوب ارزش قائل است. شناساندن الگوها به دانشجویان موجب می شود از تجربیات آنها بهره مند شوند و دیگر اینکه این فضای نا امیدی که در جامعه ایجاد شده با معرفی یک دانشجو یا استاد نمونه موجب امیدواری می شود و دانشجو می بیند در همین فضای ناامیدی می توان موفق بود.

به عنوان رئیس دانشکده ای که دانشجویانش مهمترین خدمت را در بخش درمان انجام می دهند چه توصیه‌ای برای بهتر برگزار شدن این جشن دارید؟
در انجام اینگونه مراسم ها بعضا به دلیل مشکلاتی که وجود دارد کارها روتین و کلیشه ای می شود. ولی قرار است که خروجی مناسبی از انجام اینکار داشته باشیم. اگر می خواهیم این مراسم ها باعث افزایش امید شود باید به خوبی برگزار شود. باید پیام ماندگاری برای دانشجویان و استادان داشته باشد. جشن نباید فرمایشی برگزار شود بخشی از مراسم اختصاص یابد به دیدار دانشجویان با اساتید تا شناخت بهتری از هم پیدا کرده و موفق تر عمل کنند و بهتر است سخنرانی های طولانی حذف شود.

با فارغ التحصیلان سخنی بگویید؟
معرفی استاد یا دانشجو در این مراسم به نوعی انتقال تجربه است. اول اینکه دانشجو باید تکلیفش را با خود روشن کند الگوی خود را پیدا کند و با ارتباطی که بر قرار می کند به هدفش نزدیکتر شود. یا اگر دغدغه ای دارد در این جشن جوابش را بگیرد به طور مثال، دانشجویی قصد مهاجرت دارد و استادی با موقعیتهای خوبی که در خارج از کشور داشته به کشور برگشته دلیل اینکه چرا در آنجا نمانده را بپرسد. یا به دنبال پاسخ به سوالات دیگری که دارد باشد. دیدن یه الگو یا شنیدن داستان دیگران راه را برای تصمیم بهتر آسان تر می کند.

یک پیام تبریک و یک سخن ماندگار برای فارغ التحصیلان بگویید؟
شما ایده آلیست باشید یا نباشید، آرمانگرا باشید یا نباشید، باید به اهدافتان برسید. هر انسانی باید آرمانگرا باشد تا به اهدافی بزرگ دست یابد در غیر اینصورت آرزوهای بزرگ نخواهد داشت و برای کارهایش نمی تواند برنامه ریزی کند. در کنار آن باید رئال هم باشد. پیشرفت اصلی در ایده آلیست بودن است. باید واقعی عمل کرد، ایده آلی فکر کرد تا بتوان قله های بلند را فتح کرد.
افراد، استعدادها و توانمندی های متفاوتی دارند البته شرایط نیز برای افراد متفاوت است. پس هر فردی باید متناسب با شرایط و آرمانهایش اهداف خود را درست تعریف کند و به سمت آنها حرکت کند. از دانشجویان می خواهم این تفکر را در خود احیا کنند، نترسند، جسور باشند. یقین حاصل کنند که می توانند بلند پرواز کنند به شرطی که سقف پروازشان را درست ارزیابی کنند در اینصورت حتما موفق خواهند شد.