دکتر رستمیان در هفتمین سمینار سالانه تعهد حرفه ای به عنوان مسئول پنل اول با عنوان پایبندی دانشگاه بر تعهدات اجتماعی در شروع سخنان خود گفت: بحث تعهد حرفه‌ای، فعالیتهای اجتماعی و بحث هایی از این قبیل مدتی است که در دنیا مطرح است از سال 1978 پیامهایی برای سلامت با عنوان بیانیه های مشارکت اجتماعی شروع شد و پس از آن کارهای تحقیقاتی در این زمینه ها آغاز و تصمیم بر تغییر دانشگاه ها با هدف پاسخدهی شد.
وی سخنان خود را با طرح سوال آیا بحث اجتماعی‌سازی نظام سلامت، تعهد اجتماعی، تعهد حرفه‌ای برای دانشگاه یک وظیفه است یا یک ضرورت و یک انتخاب؟ ادامه داد و گفت: طی بررسی هایی که انجام شد نتیجه ای که حاصل شد این بود که اگر دانشگاه ها به جامعه نگاه نکنند ممکن است حتی social impact منفی بوجود بیاید و این باعث دقتی شد که نسبت به مسائل و مشکلات جامعه بی دقت نباشیم.
حرکت نسلی دانشگاه ها به سمت نسل 4و5 و تاکید بر همه دانشگاه های اروپا در سال 2013 که university social responsibility را داشته باشند یعنی دانشگاه ها پاسخگو باشند و مشکلات جامعه را ببینند و حل کنند و در اروپا، آمریکا و دانشگاه هاروارد سعی بر این است که بتوانند توسعه ی پایدار را جلو ببرند و در واقع موتور محرکه و ستون، دانشگاه است و در واقع این وظیفه ای که برعهده ی دانشگاه گذاشته شده به اصل آن دانشگاه تبدیل شده است که باید آن را در راهبردهای خود قرار دهد و از اساتید و دانشجوها به عنوان ظرفیتهای دانشگاه بهره بگیرد.
وی ادامه داد: گاهی راهبرد های کلانی در دولت تصمیم گیری میشود اما پشت این تصمیم گیری ها نگاه علمی و فرایندهایی وجود دارد که میتواند در دانشگاه طراحی شود و پشت هر فعالیت اجرایی باید فعالیتی علمی وجود داشته باشد و در اینجا نقش اساتید و دانشگاهها برای جلو بردن هدف دیده میشود.
دکتر رستمیان افزود: مدارک و شواهد ثابت میکنند که حرکت کرده ایم به سمت اینکه اساتید، بحث ارتقا و نقش فردی را بیشتر مورد توجه قرار داده ایم و بحث خدمات اجتماعی که ظرفیت بزرگی که استاد نخبه کشور دارد را ندیده گرفته ایم و این خود باعث اتفاقاتی است که بازتاب منفی دارد اما امیدواریم همانگونه که دنیا در حال تغییر است ما نیز در جهت تغییر برآییم فلذا SOCIAL IMPACT یکی از کار هاییست که در حال انجام است باید کار های بزرگی که اساتید انجام داده اند دیده شود و این اساتید الگو معرفی شوند زیرا خود میتواند نقش تشویقی داشته باشد.
وی در ادامه استراتژیک پلان های برخی از دانشگاه های مطرح دنیا را ارائه داد و گفت:
دانشگاه‌ منچستر سومین راهبردش را social responsibility گذاشته است و چند دانشگاه ما نیز این کار را کرده است که یکی از این دانشگاه ها دانشگاه تهران است و این راهبرد و فرایندی است که در دنیا مورد توجه قرار گرفته است امیدواریم ما نیز بتوانیم آنرا جلو ببریم.
 دکتر رستمیان در ادامه گفت: من همیشه استاد بهادری را تحسین میکنم زیرا باعث ارتباط دانشجویان با دانشگاه از طریق ایجاد دفتر ارتباط با دانش آموختگان و هم چنین فعالیت اساتید در حوزه خود با ایجاد خانه استاد شدند و این خود باعث لینک دانشگاه با جامعه است. اساتیدی همچون استاد بهادری که کارهای بزرگی را انجام داده اند و الگو بوده اند و الگو سازی کرده اند در دانشگاه کم نیستند.
دانشگاه باید جوانان را برای تغییرات و دگرگونی های که در دنیا در حال انجام است آماده کند و دانشگاه و حتی شهروندان باید سطح خود را بالا بیاورند و انسانهایی توانمند تربیت کنیم فلذا دانشگاه نباید نظاره گر و غیر فعال باشد بلکه باید موثر و اثرگذار باشد و نکته قابل تامل این است که این امری یک طرفه نیست بلکه باید دولتها و افراد تصمیم گیر و برنامه ریز نیز بخواهند تا از فضای علمی استفاده کنند. از طرفی فضای علمی نیز باید تمایل به مشارکت داشته باشد.
دکتر رستمیان در ادامه محور ها و سخنرانان پانل اول را معرفی کرد که در آن دکتر نوربالا، دکتر سرکار، دکتر سیمین محبی و دکتر آخوندزاده به ایراد سخن پرداختند.