من دکتر علیرضا غزنوی، متخصص پروتزهای دندانی و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم. در سال ۱۳۵۶، زمانی که در ترم آخر تحصیل خود بودم، در بخش پروتز زنده‌یاد آقای دکتر عطری من را خواستند و گفتند که می‌خواهی در بخش ما استخدام شوی؟ من بسیارخوشحال شدم و این سعادتی برای من بود که در بخش پروتز مشغول به کار شوم. در این بخش، اساتید بسیار گرانقدر و ارزشمندی مانند آقای دکتر دادمنش، آقای دکتر علوی و بزرگانی مانند دکتر هاشمی حضور داشتند و ما تحت درایت و دانش این بزرگواران به عنوان مربی مشغول به کار شدیم و به مدت سی و پنج سال در دانشگاه تهران، بخش پروتز مشغول به کار بودم.

دکترغزنوی در ادامه به بیان خصوصیات و ویژگی‌های دکتر دادمنش پرداخت و گفت:

دکتر دادمنش پسر دایی من هستند و من یاد دارم زمانی که در تبریز و دانش‌آموز بودم، مادرم گفتند که آقای دکتر دادمنش برای دیدار ما آمده است. آن زمان آقای دکتر دادمنش تازه از آمریکا آمده بودند و در دانشگاه تهران استخدام شده‌ بودند. این انگیزه‌ای برای من بود که این رشته را دنبال کنم.

از نظر شخصیتی، دکتر دادمنش یکی از نمونه های بارز و بسیار ارزشمند و گرانقدر در ارتباط با آموزش دانشجویان و در ارتباط با شیوه‌های نوین، به خصوص در رشته‌ی پروتزهای دندانی هستند. در آن زمان، شاید جزو اولین نفرها بودند که ایشان کتاب اکلوژن در پروتزهای دندانی را کامل و تدوین کردند. ایشان شخصیتی بسیار منظم، مصمم و پیگیر داشتند و همیشه خاطر ایشان برای تمام دانش‌آموختگان در دانشگاه تهران ارزشمند بوده و هست. ایشان تنها فردی هستند که سه نشنال بورد آمریکا را دارند و در طول سال‌ها تدریس همواره به عنوان یکی از بهترین‌ها، چه در دانشگاه تهران و چه در کنگره‌های بین‌المللی، به عنوان سفیر ایران در دندانپزشکی فعالیت می‌کردند.

ایشان عاشق وطن و عاشق کشور بودند و همیشه شخصیتی بودند که هم در خانواده و هم در جامعه به عنوان یک فرد خیر و دوست‌داشتنی همیشه مورد نظر همکاران و بیماران بودند.

دکتر غزنوی در پاسخ به این سوال که آیا دکتر دادمنش در زمینه‌های دیگری نیز فعالیت داشتند، گفت:

دکتر دادمنش خیلی به ادبیات علاقه‌مند بودند و مطالعات زیادی در ادبیات داشتند و خودشان کتاب می‌نوشتند. من یادمه که برای تمام دانشجویان، وقتی از پلی‌کلینیک می‌خواستند به کلینیک در بخش پروتز وارد شوند، جزواتی تهیه می‌کردند. این جزوات شامل شیوه‌ی رفتار با بیمار، نحوه‌ی کار و تمام این روش‌ها و اصول را برای همه یادآوری می‌کردند. بسیار مراقب بودند و همیشه خاطرشان برای تمام همکاران و هم گروهی های ما گرامی است.

وی در پایان صحبت‌های خود، در مورد به دکتر دادمنش گفت:

ایشان واقعاً معلم خوبی بودند و همیشه با پشتکاری که داشتند، مهربانانه ما را راهنمایی می‌کردند و آموخته های ما حاصل زحمات ایشان است . من از این شخصیت بزرگ همیشه سپاسگزارم.