در آستانه برگزاری مراسم تقدیر از مقام علمی اخلاقی دکتر عقیقی استاد پیشکسوت گروه کودکان دانشگاه و بنیانگذار رشته روماتولوژی کودکان اینبار پای صحبت دکتر رستمیان رئیس بخش روماتولوژی بیمارستان امام خمینی نشستیم تا برای ما از دوران آشنایی و همکاری خود با دکتر عقیقی می گوید. شما را به خواندن این گفتگو دعوت می کنیم.
آقای دکتر ضمن معرفی خودتان درمورد سابقه ی آشنایی تان را با دکتر عقیقی بیان کنید؟ از چه سالی و به چه شکلی شروع شد و چگونه ادامه پیدا کرد؟

ابتدا تشکر می کنم که این برنامه را گذاشتید  و در اصل دارید خوبی ها را بیان می کنید، خوبان را معرفی می کنید در نتیجه این اتفاق که خوبان معرفی می شوند، آدم ها خوبی ها را یاد می گیرند و می توانند در زندگی دیگران  تاثیرگذار باشد.

بنده دکتر رستمیان فوق تخصص روماتولوژی بیمارستان امام هستم که دوره پزشکی عمومی و رزیدنتی، دانشجوی دانشگاه تهران بودم بنابراین استاد را از همان زمان دانشجویی می شناسم. استاد عقیقی از همان ابتدا یک استاد برجسته ی اخلاقی بود. خیلی منظم و خیلی خیرخواه نه تنها در درس که بالای سر بیمار هم این گونه هست. استاد نه تنها برای دانشجویان خود استاد هستند بلکه برای همه ی اساتید نیز نقش استادی دارند. یک اتفاق خیلی خوبی که در این سال ها افتاد به خصوص برای متخصصین روماتولوژی بزرگسال، تأسیس رشته روماتولوژی کودکان بود. خوب ما روماتولوژی اطفال نداشتیم بیماری های اطفال محدود بودند و به ما مراجعه می کردند که مجبور بودیم ویزیتشان کنیم و ناچاراً به متخصصان اطفال ارجاع می کردیم و چون افراد محدود بودند با مشکل ارجاع مواجه می شدند. خوب دکتر عقیقی آمد و این رشته را تاسیس کرد. ببینید دانشگاه علوم پزشکی تهران یک الگوست و در خط مقدم علمی کشور حرکت می کند و همین که استاد یک انگیزه، فکر خوب و یک همت خوب داشت و  البته نتیجه گرفتن پیگیری می خواهد و ایشان به خوبی پیگیری داشتند تا این که رشته فوق تخصص روماتولوژی اطفال به وجود بیاید. خوب الآن آقای دکتر استادهای خوبی را تربیت کردند  و در بیمارستان  افرادی مثل آقای دکتر رئیس کرمی، در بیمارستان مرکز طبی آقای دکتر ضیائی را می بینیم.  الآن گروه روماتولوژی اطفال یک گروه خوبی است و در حال راه اندازی مراکز تحقیقاتی است و دانشگاه علوم پزشکی تهران مرکز ارجاع بیماران اطفال روماتیسمی است و ما الآن بیماران روماتولوژی اطفال را به راحتی می توانیم به متخصصین مربوطه ارجاع کنیم. آن ها نیز می توانند به این بیماران کمک کنند. خلاصه اینکه کشور در حال رشد است، باید بتوانند متخصص و فوق تخصص تربیت کنند. که خدا را شکر این رشته راه افتاد. اکنون نیز در حال نوشتن کتب های مشترک هستیم و در نظر داریم کنگره های سالیانه ای نیز برگزار کنیم. کنگره های مشترک روماتولوژی اطفال و بزرگسالان که استاد و اساتیدی که در این سال ها تربیت شده اند حضور پیدا می کنند. هم اکنون ما در بخش مان دوتا فلوشیپ فوق تخصصی اطفال داریم که در حال گذراندن دوره ی مورد نیازشان هستند. لذا دکتر عقیقی رشته ای را که  واقعاً نیاز بود، راه اندازی کردند. حضور آقای دکتر در بیمارستان ولیعصر امام خمینی (ره) خیلی خوب بود. دکتر اول صبح بیمارهایشان را می بینند و این  آن نظمی است که اساتید جوان تر باید از اساتید برجسته یاد بگیرند و البته ما هم باید از این نظمی که اساتید ما داشتند تبعیت کنیم. از زمانی که ما آقای دکتر را دیدیم همیشه ذکر خوبی های ایشان بوده و من زمانی که به یاد دکتر عقیقی می افتم به اسم ایشان که نه، به خوبی هایی که از ایشان به جای مانده می اندیشم. همه جای مسیری که ایشان بودند برای من درس بود و امیدوارم ما هم بتوانیم در همین مسیر حرکت کنیم. 

فکر می کنید چه عاملی باعث می شود که اساتید با این روحیه و انرژی از سال های گذشته تا به امروز برای شما همان استاد باشند وتغییری نکنند؟

من فکر می کنم نیت خوب آقای دکتر برای خدمت کردن در بیمارستان آموزشی و کارهایی که برای کشور انجام می دهند. خدا این توفیق را به ایشان می دهند، آن روحیه ی خوب و آن نیت خوب استاد است که باعث می شود. من دعوایی از استاد ندیدم همیشه خوب بودند و هستند، همیشه درس و انگیزه به افراد می دادند و همیشه این نیت خیر را دارند و خداوند هم  به ایشان کمک می کند 

ایشان استاد بنده بودند و هستند. استاد نه تنها سرکلاس درس استاد من بودند بلکه خصوصیات خوبشان باعث می شود که به صورت قلبی ایشان را استاد خود بدانم. استاد برای همه درس هستند. برای همه ی کسانی که با  استاد در ارتباط هستند، خیرخواهی استاد بزرگترین درس و توفیق است. کاش همه مانند ایشان به اطراف نگاه کنند. البته این اخلاق و روحیه و گفتار و منش استاد تأثیر زیادی بر دانشجویانش داشته و دارند.  ببینید دانشجو فقط به تدریس استاد نگاه نمی کند، به عملکرد و کردارش هم نگاه می کند و همه ی این ها را دریافت می کند و در زندگی خود پیاده می کنند. امیدوارم در این مسیر ما نیز  اخلاق وکردار و عملکردی هم چون دکتر را داشته باشیم. 

نظرتان درباره مراسم بزرگداشتی که برای استاد برگزار میشود چیست؟

ببینید زندگی زوایای مختلفی دارد. با این مراسم مسلماً همه فعالیت ها را نمی توان به تصویر کشید و شما  فقط گوشه ای از آن را به تصویر می کشید. این مراسم فقط بعضی از کارهای دکتر را که به نتیجه رسیده است. مثل راه اندازی رشته روماتولوژی اطفال که دکتر تلاش های بی وقفه ای برای آن داشتند را به تصویر می کشید. ببینید در بیمارستان های دولتی مردمی که توانایی مالی ندارند به آنجا مراجعه می کنند، کسانی چون دکتر عقیقی که در آنجا کار می کنند انگیزه مالی زیاد برایشان معیار نیست. دکتر تمام سال هایی که کار کردند و بعد از بازنشستگی شان که به بیمارستان می آیند، نظم و ترتیب ایشان همه درس است و هرگوشه ای از آن قسمتی از زندگی ایشان است و شما نمی توانید همه را به تصویر بکشید. البته همین قسمت کوتاه هم اگر به صورت نوشتار یا گفتار باشد برای بقیه درس  است و من از مجموعه شما تشکر می کنم که اگر این  برنامه ها نباشد ما نمی توانیم دینمان را به این عزیزان ادا کنیم.

فکر می کنید نگاه خود استاد به چنین برنامه ای چیست ؟

بعضی از دوستان شاید خودشان دوست ندارند که در این گونه مراسم معرفی شوند. مثلاً بعضی از خیرین را می بینید که نمی خواهند نامشان گفته شود. ولی به نظر من باید خوبی ها گفته شود، کارها و شخصیت های خوب شناسایی و اعلام شوند و رسانه ها نقش مهمی در این زمینه دارند. در این گونه جلساتی که برگزار می شود خیلی ها شرکت می کنند و شما این قصه ی زندگی استاد را که بیان می کنید درسی  می شود برایشان تا در زندگیشان استفاده کنند. این سخنان برای همه حتی پزشکان، همکاران و دوستان استاد درس است. مطمئناً استاد عقیقی نیز مانند خیلی از اساتید راضی نیستند به اینکه معرفی شوند. ولی این کار، کار ارزشمندی است، هر چند که خودشان تمایل نداشته باشند و ما صد در صد مشتاق آن هستیم.

در مورد اثرگذاری استاد در رشته خودشان بفرمائید؟

خوب ما وقتی می گوییم استاد، یک معنا ومفهومی دارد. استاد عقیقی از همه جهت اخلاق، رفتار و نظم استاد هستند و ما در این مسیر می بینیم که آقای دکتر یک کار ماندگار و خیلی بزرگی انجام داده اند و رشته روماتولوژی اطفال را راه انداخته اند. بعضی ها کاری را شروع می کنند که ادامه پیدا میکند و باید بگویم که دکتر در جای پای کسی قدم نگذاشتند و خودشان جای پایی برای دیگران به جای گذاشتند و راهی را برای کمک به بیماران هموار کردند. همچنین استادان بزرگی را تربیت کرده که در زمینه ی درمانی و پژوهشی و غیره عالی هستند لذا شخصیت دکتر پر از خوبی های اثرگذار است. 

البته جامعه هم باید به این شخصیت ها فرصت خدمت گذاری بدهد. درست است که این شخصیت ها درکشور اثرگذار هستند ولی این فرصت ها را باید در اختیارشان گذاشت. نیروهایی که نخبه و وظیفه شناس هستند و می خواهند فعالیت کنند، باید فرصت هایی در اختیارشان قرار داده بشود که از آن استفاده کنند. می بینیم که هم استاد برای دانشگاه مفید بوده و هم دانشگاه توانسته چنین  بستری را برای استاد فراهم کند.

آقای دکتر فکر می کنید چه عاملی باعث می شود یک نفر بعد از بازنشستگی هم در حرفه خود  باقی بماند و باز هم تلاش بکند؟

خوب این به نیتشان در کارهایشان بستگی دارد. سال هاست که با این نیت خدمت می کنند و باز هم دارند ادامه می دهند. دیگر جایگاه علمی و توانمندی شان است که در سیستم موثر و اثر بخش بوده و آن ها هم از ایشان می خواهند که بماند. یکی از اساتید می گفت من را اگر از دانشگاه بیرون کنند باز هم برمی گردم. اینجا خانه ی بنده است. این نیت ارزشمند است. اینکه استاد بعد از بازنشستگی همچنان در این بیمارستان است به این خانه ارزش نهاده است و خدمتگذاری خودش را افزوده است. و این ها خودش هم درس بزرگی برای ماست. من فکر می کنم دکتر عقیقی نمی تواند با خیال راحت بیرون بنشینند چون هر لحظه دغدغه دارند و آن این است که باید به بیماران داخل بخش کمک کند و یا آموزشی به دانشجویان بدهد تا بتواند یک کاری برای دانشگاه و علم کشور بکند. چنین کسانی نمی توانند جدای از دانشگاه باشند. چون از بودن در دانشگاه  لذت می برند. باید از حضور چنین کسانی در عرصه خدمتگذاری علمی استفاده کنیم. ما خوشحالیم که کنار استاد هستیم و انگیزه و روحیه کار از ایشان می گیریم و در زندگی مان استفاده می کنیم.

به نظر شما چگونه می توان قدردان استادان بزرگی همچون دکتر عقیقی بود؟

ما توانایی قدر دانستن و پاسخگویی به این نیات خداپسند را نداریم و راه دیگری می طلبد، در اصل یک قرارداد معنوی است که ما جایگاه آنان را احترام کنیم چرا که این جایگاه، جایگاه بزرگی است. خوشبختانه در دانشگاه این اصل رعایت می شود و می بینیم که دانشجویان به استادانشان احترام می گذارند. البته اجرای چنین نکوداشت هایی که برگزار می شود هم خیلی خوب است. شما این افراد را به نسل های بعدی معرفی می کنید و به نظر من خیلی خوب است که این اتفاق می افتد. باید جایگاه دکتر را حفظ بکنیم و این خیلی مهم است که بتوانیم کارهای استاد را برای نسل آینده نیز تشریح کنیم. 

آقای دکتر اگر بخواهید دکتر عقیقی را در یک جمله معرفی کنید چه می گوید؟

می گویم استادی به تمام معنا استاد، منظم و خیرخواه. در جلسات دیدم که برای همه خیر و خوبی می خواهد و این یک توفیق است چرا که خیرخواهی استاد تا سالیان سال در ذهن باقی می ماند.