خانم دکتر نگاه شما زمانی که وارد دانشگاه شده اید به محیط دانشگاه چگونه بود؟ از اساتید خود بگویید و اینکه چگونه الگوی رفتاری، تعهد و مسئولیت پذیری در حرفه پزشکی را آموختید؟
خوشبختانه من بسیار خوش شانس بودم که از حضور اساتید بسیار ارزشمندی بهره بردم که اولین آنها دکتر عبدالله شیبانی بود که در آن زمان رئیس دانشکده علوم دانشگاه تهران بود. چون بعد از کنکور مستقیماً به دانشکده علوم رفتم متانت و توجه همیشگی استاد به دانشجویان همواره مرا را تحت تاثیر قرار می‌داد. یکی دیگر از اساتیدم  استاد حسن ابراهیم زاده معبود بود ایشان به من مفاهیم اخلاقی و انسانی را آموزش داد. بعد از آن در مقطع کارشناسی ارشد وارد دانشکده پزشکی شدم در ان مقطع هم مطالب بسیار زیادی از اساتید بزرگوارم آموختم.

آیا تعهد و مسئولیت پذیری در قبل از دانشگاه به وجود می آید یا در دانشگاه و با وجود اساتید مسئولیت پذیر می تواند در فرد شکل بگیرد؟
به نظر بنده هیچ زمانی به عنوان آغاز تعهد و هیچ زمانی به عنوان پایان تعهد وجود ندارد. افراد از زمانی که خود را می‌شناسند باید نسبت به مسئولیت‌هایی که به آنها سپرده می شود متعهد باشند. این مسئولیت می تواند متفاوت باشد . در یک برهه زمانی باید به تهیه جزوه متعهد باشند و در برهه زمانی دیگر خواسته می‌شود که وقتی بر سر کلاس می روند نسبت به کاری که انجام می دهند متعهد باشند پس در هر کاری که انجام می‌دهند باید مسئولیت‌پذیر باشند.

خانم دکتر شما از چه تکنیک های استفاده می کنید که بتوانید دانشجوهای متعهدی تربیت کنید؟
به نظر من دانشجویان ما متعهد هستند و نیازی به ایجاد تعهد در آنها نیست بلکه باید به صورت متفاوت به نسل آینده نگاه کرد. هر نسلی تفاوت های خودش را دارد و روش‌های تربیتی در مورد آنها متغییر است.
بعضی اوقات این ما هستیم که باعث از بین رفتن تعهد در افراد می شویم چه بسا با قرار دادن بار بسیار بر روی شانه هایشان و یا با داشتن انتظارات بیش از توانشان باعث شده ایم که این تعهد در افراد از بین برود به قول معروف که دو صد گفته چون نیم کردار نیست .
اگر مسئولان کشور و دانشگاه به دنبال پرورش نسل جدید هستند باید به خودشان برگردند .اگر تعهد و مسئولیت پذیری  در نسل جدید کمرنگ شده علت این امر را باید در کردار و رفتار خودمان جستجو کنیم.
بچه‌های ما مثل آینه هستند و تمامی رفتار و کردار ما را به نمایش می‌گذارند و اگر مشکلی در این رفتار و کردار مشاهده می‌شود باید به عقب برگردیم و به تصحیح رفتار و کردار خودمان بپردازیم.

چه توصیه ای به جوانان و نسل جدید دارید؟
جوانان بیشتر تاریخ را مطالعه کنند ، به ادبیات و شعر رو بیاورند چون هنر و ادبیات باعث می‌شود که روح انسان لطیف تر شود و چه بسا شخصی که روح لطیف تری دارد تاثیرگذاری اش روی افراد بیشتر است و بیشتر می تواند به مردم جامعه خدمت کند.
 مطالعه تاریخ باعث می‌شود که جوانان تجربیات نسل های گذشته را ارزان به دست بیاورند و صرفاً تمامی تجربیات را خود تجربه نکنند . ما با تعدادی از دانشجویان به زنجان رفتیم و موسسه مهرانه یک موسسه کاملا خصوصی که توسط مردم تاسیس شده و به درمان بیماران سرطانی کمک می‌کنند را بازدید کردیم همینطور چند وقت پیش با گروه دیگری ازدانشجویان به کهریزک رفتیم. این امور از بازدید ها باعث می شود که افراد با طیف وسیع تری از مردم جامعه روبه رو به شوند و نیازی نیست که حتماً ما تنها معاشرت خود را با افرادی که در سر کلاس حضور دارند محدود کنیم.

روابط شما با دانشجویان به چه شکل است و آیا هنوز دانشجویانی دارید که بعد از گذشت سال ها فارغ التحصیلی پیش شما بیایند و با هم در ارتباط باشید؟
عشق من دانشجویانم هستند من واقعاً دانشجویان را دوست دارم و محال است که شما کسی را از صمیم قلب دوست داشته باشید و او شما را دوست نداشته باشد. به نظر بنده عشق و علاقه ای که بین معلم و شاگرد به وجود می آید باعث لطافت روح می شود و این بر تاثیرگذاری اشخاص موثر است. در مرکز استعدادهای درخشان چند قانون وجود دارد اول این که وقتی فردی وارد این مرکز می شود اولین چیزی که در ما می‌بینید لبخند است و اصل دوم این که شاید فردی که وارد این مرکز می شود مشکلی دارد و که مشکل همه ما است و اگر نتوانیم کاری انجام دهیم راهنمایش می‌کنیم که به کجا مراجعه کند.

خانم دکتر از زندگیتان راضی هستید؟
بله بسیار راضی هستم و خداوند را شاکرم بابت زندگی که به من داده است.  بعضی وقت ها فراموش می کنم که من به بچه ها انرژی می دهم  یا بچه ها به من انرژی می دهند ؟ البته من  برای ادامه زندگی از بچه ها انرژی میگیرم.

اگر به گذشته باز گردید آیا همین مسیر را ادامه می دهید؟
مطمئناً حتی حاضر نیستم تغییری در آن بدهم. شما وقتی به گذشته بر می گردید و بخواهید دوباره یک زندگی را آغاز کنید ضمانتی وجود ندارد که خطا و اشتباهی نکنید شاید خطا و اشتباه زیادی در زندگیم داشته ام ولی به هر طریقی که بود به اینجایی که الان هستم رسیدم و منتظرم که ببینیم در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.

عشق به میهن و خاک وطن از نظر شما چگونه است، شما آن را چگونه می بینید؟
در قدیم می گفتیم مام ایران وکشور را مادرخود خطاب می کردیم اگر ما این تصور را از کشور داشته باشیم برای تکریم آن از هیچ کوششی دریغ نمی کنیم.
انسان جایی را که درآن زندگی می کند دوست دارد  در غیر این صورت فرد به ندرت می میرد. برای  مقابله با این مسئله دو راهکار وجود دارد یکی اینکه من این کشور را دوست ندارم و آن را ترک می کنم و دوم این که برای آبادی و آبادانی این کشور تلاش ‌کنم و در جهت بهبود وضعیت این کشور زحمت بکشم تا علاوه بر اینکه مکانی باشد برای آسایش من، به مکان بهتری برای زندگی کردن دیگران تبدیل شود. چون این کشور برای ما است و قرار نیست کس دیگری به اینجا بیاید و کاری انجام دهد. مگر می شود شما برای خانه خودتان و زیباترشدن آن دیوارها را رنگ نکنید یا پرده ها را عوض نکنید پس اگر همین دیدگاه را نسبت به کشور داشته باشیم همواره برای آبادانی و بهتر شدن آن تلاش خواهیم کرد.
با وجود سرودهای بسیار زیادی که در وصف خاک و میهن ما خوانده شده و پخش می‌شود. من در هر مراسمی که باشم چه مراسم‌های پژوهشگاه خودمان و چه مراسم های دیگر وقتی سرود ملی پخش می شود دستم  را روی قلبم میگذارم و نشان می دهم که کشورم  قلب من است و خدا نکند که زمانی این قلب  از کار بایستد.

به عنوان کلام آخر اگر نکته ای هست بفرمایید؟
بسیار تشکر می کنم از استاد فرهیخته، بزرگوار و ارجمندم استاد دکتر بهادری که شاگرد نوازی کردند و از میان تمامی اساتیدی که وجود داشتند من را انتخاب کردند. رول مدل و الگوی اصلی همه ما دکتر بهادری است و امیدواریم که این دیدگاه و نظر و رفتار ایشان در تمامی دانشگاه، شهر و تمام دنیا گسترش پیدا کند. دکتر برگردن دانشگاه بسیار حق دارند و انشاالله خداوند همیشه ایشان را سلامت نگه دارد.