دکتر مصدق راد در ابتدای سخنان خود به اهداف مراکز و سازمان‌های بهداشتی و درمانی اشاره کرد و گفت: هدف این مراکز از جمله درمانگاه‌ها، مطب‌ها، بیمارستان‌ها، آزمایشگاه‌ها، رادیولوژی و... حفظ و ارتقای سلامت مردم است و برای رسیدن به این هدف، باید سیستمی عمل کنند یعنی ورودی‌هایی را دریافت، فرایندهایی را برروی آن‌ها اعمال کنند و به نتایج مطلوب دست یابند. ورودی‌های مهم، ساختمان، تجهیزات، ملزومات و نیروی انسانی هستند. اما مهم‌ترین ورودی سازمان، کارکنان آن هستند. اگر منابع در حد متوسط به کار گرفته شود، ولی نیروی انسانی قوی داشته باشیم، نتیجه‌ی مطلوب حاصل می شود در مقابل اگر منابع عالی را به نیروی ضعیف بدهید، ظرف چند روز از بین خواهد رفت. و مهم‌ترین کارکنان ما، مدیران ما هستند.

وی ادامه داد: متأسفانه برای انتخاب کارکنان دقت می‌کنیم، رزومه می‌خواهیم، مصاحبه می‌کنیم. اما برای انتخاب مدیران دقت نمی‌کنیم و متأسفانه شاهد نتایج نامطلوب آن هستیم. وظیفه‌ی مدیر، بالا بردن بهره‌وری سازمان یعنی رسیدن به هدف است. به عنوان مثال هدف دانشگاه، تأمین نیروی شایسته برای صنعت سلامت است. و هدف بیمارستان، ارتقای سلامت مردم تحت پوشش است. مدیر باید تضمین کند که با هزینه‌ی کم، منابع کم و زمان کم، به این اهداف می‌توان دست یافت. به عنوان مثال: ساخت بیمارستان در بخش دولتی بیست الی یست و پنج سال طول می‌کشد اما در بخش خصوصی، ظرف دو سال همان بیمارستان ساخته می‌شود. این نشان می‌دهد که ما در بخش دولتی بهره‌ور نیستیم و مهم‌ترین علت آن، عدم استفاده از مدیران حرفه‌ای است.

سیستم، ورودی‌هایی مانند: نیروی انسانی، تجهیزات، ملزومات، اطلاعات، منابع مالی را در اختیار مدیر قرار میدهد . مدیر باید فرایندهای مدیریتی را به کار بگیرد، سیستم بسازد، تیم سازی کند، برنامه بنویسد، رهبری و کنترل داشته باشد تا مجموعه را به هدف برساند.

دکتر مصدق راد خاطر نشان کرد: معیار ارزیابی عملکرد مدیر، شاخص‌های کلیدی عملکردی مانند تعداد بیمارستان‌های اضافه شده، تخت‌های اضافه شده، پزشکان و پرستاران جذب شده نیست بلکه بهره‌وری سازمانی است. به عنوان مثال، ارائه گزارشی از امید به زندگی مردم تحت پوشش مدیران طی چند سال ریاست آن مدیر، گزارشی از میزان مرگ و میر مادران و نوزادان طی زمان مدیریت و ... شاخص های ارزیابی عملکرد هستند..

ما در دانشگاه هایمان ، رشته‌های مدیریت بهداشت درمانی، مدیریت پرستاری، مدیریت مامایی و غیره را تربیت می‌کنیم، اما این افراد را در سیستم به کار نمی‌گیریم و متأسفانه شاهد نتایج آن هستیم. ما مبصر به کار می‌گیریم که وضع موجود را حفظ کند و سر و صدا بلند نشود.

مدیریت، امانتی در دست مدیر است، به خصوص در بخش دولتی که از مالیات تأمین مالی می‌شود. مدیر متعهد، ورودی‌ها و فرایندهای درستی می‌خواهد و باید روی آن ها نیز کار شود. مدیریت، دوی سرعت یا دوی استقامت نیست، بلکه یک دوی امدادی است. یعنی سیستم برنامه‌ای دارد، افراد بر اساس شایستگی فعالیت می کنند، تا حدی پیش می روند و مسئولیت به نفر بعدی تحویل داده می شود و نباید زحمات نفر پیشین را نادیده گرفت.

مدیریت آیتم های مهم دارد که استعداد، هوش، دانش، مهارت، هوش مدیریتی، دانش مدیریتی، مهارت و شخصیت مدیریتی از جمله آن ها است. شخصیت بسیار مهم است و تعهد حرفه‌ای، قسمتی از شخصیت ارا تشکیل می دهد. شخصیت، ارزش‌ها، نگرش‌ها، انتقادات و رفتارهای فرداست. تلاش، توانایی جسمی و روحی و روانی نیز از مولفه های مهم شخصیت مدیریتی است.

 مدیریت نیز سن دارد و از نظر من این سن از بازه ی پنجاه و پنج، و نهایتاً شصت سال است و بیشتر از این سن توانایی جسمی و روحی لازم برای مدیریت وجود ندارد زیرا فرد محتاط می‌شود و ریسک نمی‌کند در نتیجه بهره وری افزایش نمی یابد.

دکتر مصدق راد ادامه داد: هوش مدیریتی شامل هوش عقلی، هیجانی ، سیاسی، هنجاری، اخلاقی و مالی است. شخصیت مدیر به مراتب مهم تر از استعداد است و مدیریت حرفه ای در بخش بهداشت و درمان باید شامل شرافت، صداقت، درستکاری، وظیفه شناسی باشد.

همکاری، احترام، شکیبایی، شفافیت، نوع دوستی، تعهد، ریسک پذیری، همدلی ، اخلاق مداری نیز جزو ارزش های یک مدیر است و مدیر باید به آنها اعتقاد و باور داشته باشد و آن را در رفتار خود نمایان کند.